เหมือนเดิมค่ะ  กระทู้อวดอาหารของยาย  นี่เป็นกับข้าวที่ยายทำให้เรากินช่วงสองสามปีหลังนี้

ตั้งแต่ยายมาอยู่กับเราที่แฟลตที่พัก  เพราะเราย้ายมาทำงานต่างจังหวัดไกลบ้าน  ความอ้วนคือสิ่งที่ยายชอบ

แม้ว่าเวลาหลานอ้วน  ยายจะบ่นว่าลูกอ้วนไปแล้วนะ  อ้วนมาก  ตัวใหญ่บึ้กเป็นแม่ปลวก  หรืออะไรก็ตามที

แต่ท้ายที่สุดแล้ว  ความปรารถนาอันสูงสุดของยายคือการที่ลูกหลานกินข้าวล้างหม้อล้างไห  ยิ่งกินเยอะยิ่งดี

ยายไม่ชอบให้ปากใครว่าง  นอนๆ อยู่กะจะมีของมานำเสนอถึงห้องนอน  ถ้าไม่กินก็มีประชด-ดัน

       เริ่มด้วยที่  ไข่หวาน  ยายทำไข่หวานได้แบบข้างในเป็นยางมะตูม  ในขณะที่ไข่ขาวเด้งดึ๋งกำลังดี

และเพิ่มความหอมด้วยขิงหั่นเป็นชิ้นๆ ตักมานำเสนอหลานทีละสองฟอง  
       จั้ง สามเหลี่ยม หรือข้าวต้มน้ำวุ้น  แล้วแต่คนจะเรียกขาน  บ้านเราชอบกินทั้งแบบใส่น้ำเชื่อมเฉยๆ

ใส่กะทิสด  หรือบางทีก็ใส่กะทิที่เติมหวานด้วยน้ำตาลมะพร้าว


        จังหวัดที่เราอยู่ติดทะเลทางใต้  ดังนั้นของทะเลจึงไม่เคยขาด  ถ้าเมื่อไหร่ได้ไข่ปูที่แกะแล้วแบบสดๆ มา

ก็จะเอามาทั้งผัดผงกะหรี่วุ้นเส้นไข่ปู  น้ำพริกไข่ปู  เอาให้คอเลสเตอรอลจุกอกตายกันไปข้าง



          ต่อมารวมเมนูพวกเส้น  เวลาเบื่อก็จะผัดพวกนี้  ทั้งหมี่เบตง  หมี่โคราช วนๆ ไป



          บางทีถ้าเจอหอยลายแกะแบบสดๆ ก็จะเอามาผัด  แต่ถ้าไม่ได้แกะก็ไม่ต้องกังวล

บรรดาหอยบ้านเราถอดรูปเองได้เหมือนเจ้าเงาะ  พอมากินก็จะเหลือแต่เนื้อหอย

เปลือกอะไรหายหมด


           หอยหลอดผัดน้ำพริกเผา  ปลาต้มส้ม  อันนี้เพิ่งทำเมื่อไม่กี่วัน



          ต่อมาเป็นบรรดาหมึก  มีหมึกไข่ต้มหวาน  หมึกชุบแป้งทอด



          หมูสามชั้นทอดน้ำปลา  อันนี้ชอบมากเลิฟมาก  ตามประสาคนอ้วน ชอบกินอะไรมันๆ

แล้วก็ผัดถั่วงอกเต้าหู้ปลา



        อันนี้ราดหน้ารวมมิตร  อยากกินอะไรใส่ และมีอะไรในตู้เย็นก็ใส่


        ของโปรดตลอดกาลลลลของเรา  ปัจจุบันแพงขึ้นมากและหากินยากอีกด้วย

กั้งแกะเนื้อ  ต้องเป็นกั้งไข่ แล้วเอามาผัดพริก  หูยยยยย...



          ยายเราเป็นคนชอบกินอะไรหวานๆ  ดังนั้นกุ้งหวานนี่เป็นอาหารประจำบ้านเลย

เพราะเมื่อก่อนยายฟันยังดี  แต่ปัจจุบันก็ห่างหายไปไม่ค่อยทำ  ยายว่าเปลือกกุ้งทิ่มเหงือก


           นี่ปลาอินทรีเค็มทอด  แถวนี้มีเจ้าที่ทำอร่อยมากๆ อร่อยสุดๆ เค้าทำมาตั้งแต่ในทะเล


            ผัดสับปะรดกับหมู  อาหารประจำบ้านอีกอย่าง  มันดูจะคาวก็ไม่ใช่  หวานก็ไม่เชิง

แต่รสชาติอร่อยดี  เราชอบเอาน้ำผัดราดข้าวกิน  รสเปรี้ยวๆ หวานๆ


            แกงเลียง  และมาม่าจัดเต็ม  จนไม่เห็นเส้น  เราไม่เคยเห็นยายต้มมาม่าให้หลานกิน

แล้วจะเป็นมาม่าเปล่าๆ มีแต่น้ำสักครั้ง  สุดท้ายแล้วถ้าไม่มีอะไรจริงๆ อย่างน้อยก็ใส่ไข่


  
              สุดท้ายคือภาพข้าวห่อที่ยายให้เราเอาไปกินในรถ  ระหว่างที่รอขึ้นเครื่องไปกทม.

ยายกลัวว่าสนามบินจะไม่มีอะไรกิน  ห่อข้าวให้เรา  แล้วสั่งว่าพอกินเสร็จให้ทิ้งเศษอาหารให้หมด

เอาน้ำเปล่าราดๆ ล้างอออก  แล้วใส่ไว้ท้ายรถ  อีกวันพอบินกลับมาแล้วค่อยเอากล่องข้าวมาล้างที่บ้าน


            เมื่อก่อนตอนไหว้พระ  จะอธิษฐานว่าขอตายหลังยายหนึ่งวัน  ไม่อยากตายก่อนเพราะกลัวยายเสียใจ

แต่ถ้าตายหลังมากกว่านั้นก็ไม่รู้จะอยู่ยังไง  ชีวิตนี้นึกถึงชีวิตที่ไม่มียายไม่ออก  นึกไม่ออกจริงๆ

แต่ทุกวันนี้มีลูกเล็กอายุสี่เดือนกว่า  (แน่นอนยายเลี้ยงให้)  เวลาที่บ้านพูดเล่นๆ กันว่า นี่ถ้ายายตาย  แล้วเหลนทวด

หมายถึงลูกของเราจะอยู่ยังไง  ยายก็จะตอบว่า ชั้นตายชั้นก็เอาของชั้นไปด้วย  ใจหายจัง.... ได้แต่คิดว่า

ถ้ายายเอาลูกของลูกไป  ก็อย่าลืมเอาลูกไปด้วยนะ  ลูกเหงา  (แทนตัวเองว่าลูกกับยาย)  ปิดท้ายด้วยรูปเหลนและทวด

สองคนในชีวิตที่เรารักมากกกกกก  พ่อแม่หรือสามี แม้แต่ญาติพี่น้องเราก็รักนะ  แต่เราจินตนาการออกว่าโลกที่ไม่มีพวกเขาเป็นยังไง

แต่ชีวิตที่ไม่มีสองคนนี้  เราจินตนาการไม่ออก