ช่วงนี้ละครปริศนาฆาตกรรมกำลังมาแรงหรือไร หายปวดหัวเพราะพี่ย้งเปิดตัวกู๋เมธ มาต่อที่ HBD series ที่พาเราเข้าสู่โหมดปริศนาล่าท้าผีที่เต็มไปด้วยคำถาม คำถาม และ คำถาม แต่ก่อนจะมาถึงคำถามใด ๆ ก็แล้วแต่ วันนี้ keyword ที่สำคัญคือ "นาฬิกา" นาฬิกาที่คนเป็นน้องค้นตู้ใบเก่าตามคำของพี่สาว นาฬิกาดิจิตัลในกล่องสีชมพูซีด หน้าปัดไม่ปรากฏตัวเลขบอกเวลาแล้ว แต่สำหรับต้นไม้ซึ่งไม่ได้เคยได้ของอะไรเลย ทุกสิ่งล้วนเป็นสมบัติมีค่า และ คนเป็นพี่ก็เต็มใจที่จะยกให้อย่างไม่ห้ามหวง กลายเป็นว่าสัมพันธ์ในครอบครัวคนเป็นดูจะสู้คนตายไม่ได้เสียอย่างนั้น หากก็เช่นเดิม เมื่อคนเป็นพ่อเห็นเข้า .... นาฬิกาเรือนเท่ถูกใจวัย "จ๊าบ" ก็มีอันต้องกลับไปสู่ร่องรอยเดิม อะไร .... ที่เป็นของพี่ธารน้ำห้ามแตะทั้งนั้น

แม้จะทำใจอยู่แล้ว หากต้นไม่ก็อดหงุดหงิดไม่ได้ ต้องเจอกับเรื่องแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่กัน แต่สิ่งที่ดีก็คือ ต้นไม้ก็ไม่ได้เหวี่ยงอารมณ์กลับมาที่ธารน้ำแต่อย่างใด สังเกตมานานแล้วว่าต้นไม้คงเก็บอารมณ์จนเคยชิน เคยชินจนไม่เหวี่ยงใส่คนที่ไม่สาเหตุ ซึ่งนับเป็นเรื่องที่ดี และ ยิ่งเห็นว่าพี่สาวสลดลงเมื่อเห็นเจ้าฮาโตริ ผีหมา (ฮา) ก็เลยยอมตามใจพี่ เมื่อพี่อยากจะเข้าไปบ้านเก่า บ้านของธี ต้นไม้มองพี่สาวด้วยท่าทางเห็นใจ อดีต ... ที่จำได้ก็คงมีความสุขอยู่ พี่ธารน้ำไม่ได้ออกไหนนานแล้ว และ การไปเจอพี่ธีอาจจะช่วยคลี่คลายปริศนาก็ได้

แต่การไปเจอกับธี ... ไม่ได้เป็นอย่างที่ธารน้ำ หรือ ต้นไม้ คิดเลย เพียงแค่ได้ยินเสียง .... ความรู้สึกของอีกฝ่ายก็พลุ่งขึ้นมาจนเกินระงับ ธีถึงกับหยุดชะงัก และ หลงลืมการกลบเกลื่อนร่องรอยความโกรธเกรี้ยวและชอกช้ำเป็นหนแรกในพักหลัง ๆ ความสั่นสะเทือนเจือปนด้วยความหวาดกลัว ไม่ได้หวาดกลัวเพราะกลัวจะมีคนรื้อฟื้นอดีตที่กลบฝัง ก็บอกกล่าวออกรายการทีวีเสียขนาดนั้น แถมยังฝัน ยังเว้าวอนเก็บข้าวของ ยังระลึกถึงอยู่เสมอ หากความกลัวนั้นมันเหมือนกลัวผี กลัวสิ่งที่มองไม่เห็น ไม่อาจจับต้อง ไม่อาจจัดการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อรู้ว่าเจ้าของคำพูด เด็กผู้ชายที่อยู่ตรงหน้านั้นคือ "ต้นไม้"

เวลาของธีหยุดเคลื่อนไหวมานาน ธารน้ำล่องลอยอยู่ในความฝันของธี พูดคุย สนทนา และ ท้ายที่สุด ชักชวนให้เขาไปอยู่ด้วยกัน แต่บัดนี้น้ำเสียงนั้น การมีอยู่ และ การพบพานระหว่างธีกับต้นไม้ ฉีกกระชากธีกลับสู่ความจริง ที่จริงยิ่งกว่าจริง คนที่เขาพยายามหลีกเรื่อง เรื่องราวที่ซ่อนเร้น ทำให้ธีถึงกับสั่นและคุมสติไม่อยู่ น่าแปลก ... มันคงไม่ใช่เพียงเรื่องที่ว่าต้นไม้เป็นน้องของอดีตคนรักที่ตายจาก แม้ว่าธีจะคิดว่าเหตุมันมาจากตัวเองก็เถอะ ให้คิดยังไงก็เกินกว่าความตกใจธรรมดา อย่างที่ธีบอกพี่กอล์ฟว่า "ผมกลัว" เรื่องราวอะไรที่อยู่เบื้องหลังการตายของธารน้ำ และ การเกิดมาของต้นไม้ คนตายไปแล้วไม่มีวันได้พบ แต่การหลีกเลี่ยงคนที่ยังอยู่ แถมสะเทือนไปทั้งตัวแบบนั้นต้องมีอะไรแน่ ๆ

แล้วสิ่งที่ทุบธีลงไปกองกับพื้นคือ จดหมาย ... เรารอไม่ไหวแล้ว จดหมายที่พี่กอล์ฟปิดเอาไว้ ส่งมาเวลานี้ทุกปี ช่วงเวลาใกล้กับที่ธารน้ำจากไป ไหนว่าพี่อยู่ข้างผมไง ทำไมถึงปิดบัง .... ข้อความแบบนั้น ทำไมถึงใช้คำว่าอยู่ข้างเดียวกัน ถ้อยคำสั้น ๆ เหตุใดสร้าง impact ล้นเหลือได้แบบนั้นกันนะ หลายสิ่งคลี่คลาย และ หลายสิ่งยังคงเป็นปริศนา