ใบหน้าอ่อนเยาว์นั้นดูสงบ สงบจนไม่อาจนึกได้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นจะกลายเป็นโศกนาฏกรรมไปได้ เด็กสาวฟังเพลงโปรดจากวอร์คแมนเครื่องเก่าโยกตัวตามจังหวะเพลงเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ก้าวลงไปที่ชายตลิ่ง ฝีเท้าหนักแน่น ไม่ได้ลังเล หรือ สั่นไหว ไม่มีน้ำตาแม้ซักหยด แล้วธารน้ำก็ยังนิ่งพอยังเอ่ยคำต้อนรับสมาชิกใหม่ .... น้องชายที่ห่างจากเธอนับ 10 ปี ชีวิตอ่อนเยาว์ของน้องต้นไม้ที่อุบัติขึ้นในวันที่เธอตัดสินใจลาจากชั่วนิรันดร์ หญิงสาวทิ้งตัวลงสู่อ้อมกอดของผืนน้ำที่มืดมิดราวกับโลกใบนี้ไม่เหลือสิ่งใดที่ยึดเหนี่ยวให้อยากจะอยู่เพื่อเห็นแสงอรุณในวันพรุ่งนี้



สิ่งที่ติดตามมาล้วนเป็นความพังพินาศ .... ครอบครัวขวัญอยู่ บัดนี้ "ขวัญ" ได้ถูกทำลายลงไปเสียแล้ว ผู้เป็นพ่อเฝ้าแค่คิดถึงลูกสาวคนเดียว ฝังตัวอยู่ในห้องนอนห้องเล็กพร้อมแก้วเหล้าที่ไม่เคยพร่อง ไม่เคยพร่องเพราะดื่มแล้วเติมอยู่ตลอดเวลา หลายครั้งหลายคราที่คอยปัดกวาดเปลี่ยนผ้าปูที่นอนราวกับในใจหวังว่าสิ่งที่เกิดขึ้นคงเป็นเพียงฝันร้าย วันหนึ่งธารน้ำจะเดินกลับเข้ามาทำให้บ้านเป็นบ้านที่แสนสุขอีกครั้ง หากผู้เป็นแม่และเมียนั่นเองที่พรากเขาจากความฝันสู่ความจริง ผู้เป็นพ่อตัดใจหันหลังกลับ ปิดตายห้องเล็กเชิงบันได เก็บเกี่ยวเศษซากของความล่มสลายทางใจแล้วบ่ายหน้าอยู่ร่วมกันเป็นครอบครัวอีกครั้ง หากมันก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เพราะนาฬิกาแห่งชีวิตชีวาสำหรับบ้านหลังนี้ตายดับไปพร้อมธารน้ำนับแต่นั้น

17 ปีเวียนมาบรรจบ ชายหนุ่มหน้าตาดี กับวันนี้ในฐานะซุปตาร์ ทียังยิ้ม หัวเราะ ออกรายการโทรทัศน์ เป็นดารา A list เบื้องหน้าทุกคนก็เห็นเป็นอย่างนั้น แมีแต่พี่กอล์ฟผู้จัดการกับคนเบื้องหลังเท่านั้นล่ะ ที่รู้ว่าภาพที่เห็นไม่ได้เป็นอย่างฉากหน้าเลย เมื่อกล้องเดินทีสามารถกลายเป็นคนอื่นได้ แต่เมื่อกล้องตัดฉับ ประกายชีวิตชีวาของทีนั้นเลือนหาย เหลือไว้แต่ความแห้งผากของคนที่ถูกอดีตและความทุกข์กัดกร่อน ไม่มีคืนไหนที่ภาพของธารน้ำ .... จะจางหายไป ความรู้สึกผิดเกาะกินทุกวันคืนจนแทบทานทนไม่ไหว เพราะเหตุนั้นเหล้า ....  เหล้าในขวดเจียระไนงดงามกลายเป็นเครื่องดับทุกข์ และ ท้ายที่สุดกลายเป็นเพื่อนคู่ใจ ค่ำจรดเช้า เช้าจรดค่ำ แต่ละวันของทีกว่าจะผ่านพ้น .... ช่างแสนยากเย็น  เธอผิดสัญญา .... เสียงของเธอในฝันบอกอย่างนั้น ทีอยากหนีเราใช้ไหมล่ะ ก็เลยชอบที่จะแสดงเป็นคนอื่น



แต่ในวันเกิดของลูกชาย และ วันตายของลูกสาว ในปีเดียวกันนี้ พ่อเชษฐ์ก็ตัดสินใจให้ของขวัญลูกชายคนเดียวเป็นครั้งแรก ด้วยเหตุผลอะไรไม่ทราบได้ อาจจะเป็นเพราะว่า 17 ปีมันยาวนานเกินไปกระมัง ห้องส่วนตัวที่ธารน้ำเคยครอบครอง บัดนี้ตกเป็นสมบัติของต้นไม้ และ ณ ที่แห่งนี้  ..... ต้นไม้ได้เจอพี่สาวเป็นครั้งแรก

ชั้นแรกคือความกลัว หากชั้นต่อมาก็กลายเป็นไม่กลัว เมื่อพี่สาว หรือ จะเรียกว่าผีสาว ก็คงไม่ผิด ไม่ได้มาในรูปลักษณ์ที่น่าหวั่นใจซักเท่าไหร่ อีกอย่างในบ้านที่บรรยากาศหมองหม่น กับ ความเงียบงันบนโต๊ะอาหาร บางทีก็ทำให้ต้นไม้อยากมีใครซักคนที่ถือว่าเป็นครอบครัวมาพูดคุยและแบ่งปันเรื่องราวบ้างเช่นกัน และ ธารน้ำก็ตอบโจทย์เสียด้วย เล่าอะไรไปยังไงก็บอกใครไม่ได้อยู่แล้ว ถึงจะสร้างความลำบากให้บ้าง แต่ถึงกระนั้นเธอ ... ก็ยังเป็นพี่สาวคนเดียวของเขาอยู่ดี



ใครว่าคนตายแล้วไม่รู้สึกอะไร .... ไม่เลย อาจจะยิ่งแย่กว่าเขาอีก มีชีวิตอยู่ ... ยังพอหาทางออก ยังพอแก้ปัญหา แต่พอตาย รู้เห็นทุกอย่างว่าอะไรเกิดขึ้นแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ไปไหนก็ไม่ได้ แบบนี้ไม่ยิ่งเจ็บปวดกว่าอีกหรือ เอาล่ะ .... นี่อาจจะเป็นสาเหตุที่พี่ธารน้ำต้องติดอยู่ทีนี่ ถ้าอย่างนั้นเขาจะช่วยเอง พี่ว่าพี่ลืมไปแล้วว่าฆ่าตัวตายเพราะเหตุใด เช่นนั้นเรามาร่วมกันหาสาเหตุ ไม่ว่าเบื้องหลังต้นไม้จะคิดจะทำเพราะเหตุใด แต่สิ่งนั้นก็ทำให้ฟันเฟืองเดินหน้าอีกครั้ง