สัมพันธภาพระหว่างพี่(ผี)สาวและน้องชายดูเหมือนจะดำเนินไปด้วยความราบรื่น ต้นไม้เริ่มคุ้นชินกับการไปไหนมาไหน และ การสนทนากับธารน้ำมากขึ้นเรื่อย ๆ รวมทั้งดูมีความสุข และ สดชื่นมากกว่าที่เป็นมา ผู้คนที่แวดล้อมล้วนมีอดีตที่เกี่ยวข้องกับพี่สาวคนเดียว เรื่องที่ราวที่ได้ฟังก็พอจะทำให้โรงเรียนที่น่าเบื่อมีสีสันขึ้นบ้าง เรียนอยู่ที่นี่มาก็ตั้งนานหากไม่เคยรู้เลยว่า ทั้งลุงต่าย ครูพนา น้อยหน่า ล้วนแล้วมีความเกี่ยวข้องกับธารน้ำไม่มากก็น้อย เรื่องราวในอดีตที่ได้รับฟังก็เพลิดเพลิน แล้วท้ายที่สุดต้นไม้ก็ได้มีใครซักคนในครอบครัวเป็นเพื่อนคุย ... อย่างพี่น้อง ถึงจะเป็นพี่น้องที่มาแต่วิญญาณก็แล้วแต่เถอะ

ธารน้ำเอง ... หลังจากติดอยู่ในห้องนอนตัวเองไปไหนไม่ได้มากว่า 17 ปี เธอก็ได้ออกไประลึกความหลัง และ เรียนรู้ชีวิตปัจจุบันบ้างแล้ว อย่างวันนี้ ... วันที่เธอจะได้เจอกับธี ธีรักแรกและรักสุดท้ายของเธอที่บัดนี้เป็นนักแสดงชื่อดังไปแล้ว ระหว่างธีกับธารน้ำก็เหมือน puppy love ธรรมดาทั่วไป อย่างน้อยธารน้ำก็จำได้แค่นั้น สายตาของเธอจึงมีแต่ความคิดถึง คิดถึงเรื่องราวและคืนวันเก่าก่อน ไม่มาก และ ไม่น้อยไปกว่านั้น ผิดกับธี

คิดว่าธีรู้ตัวว่าข้างในกำลังพังทลาย และ พี่กอล์ฟเองก็น่าจะรู้เหมือนกัน แต่ถึงอย่างนั้นสายของของผู้จัดการคนเก่งก็ยังดูไม่ออกว่าดีหรือร้าย ถ้าหากว่าเธอดีเห็นธีดื่มเหล้าแทนข้าวแทนน้ำแบบนี้ ควรมีการจัดการส่งเข้าบำบัดหรือทำอะไรซักอย่าง แต่นี่ดูเหมือนพี่กอล์ฟจะปล่อยตามใจ สิ่งที่เตือนคือวันพรุ่งนี้มีงานเช้า แต่จะว่าร้ายก็ไม่ได้ร้ายไปเสียหมด เพราะยังใจเย็น แก้ปัญหา นั่งลงปลุกปลอบด้วยความเข้าใจตัวศิลปินที่ดูและเป็นอย่างดี มันจะเป็นเพราะตัวเธอไม่อาจงัดข้อกับบริษัทต้นสังกัดได้มากกว่านั้น มันจะเป็นเพราะตัวเธอนั้นจริงใจกับศิลปิน มันอาจจะเป็นอะไรก็ได้ แต่ส่วนที่แน่ชัดคือต้องมีอะไรอยู่เบื้องหลัง ถึงจะสงบก็ไม่ได้สงบอย่างน้ำในบ่อ สงบอย่างคลื่นใต้น้ำเสียละมากกว่า

ธารน้ำตายอย่างไร พี่กอล์ฟรู้อะไรบ้าง ทำไมครูพนาถึงห้ามลุงต่ายไม่ให้พูดถึง สิ่งเหล่านี้เป็นปริศนาที่มาพร้อมคืนสู่เหย้าวันที่ธีกลับมาที่โรงเรียนและเผชิญความหลัง แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่ใช่ปริศนาทั้งยังแน่ชัด นั่นคือสภาพจิตใจของที ก็อย่างที่พี่กอล์ฟว่า .... อาการหนักขึ้นหลังจากได้วอร์คแมนมา หากเธอก็ไม่ได้พูดอะไรแม้จะรู้ที่มา ไม่ละลาบละล้วงเอากับธีเพราะรู้ว่ามันคงไม่มีอะไรดีขึ้นมา เจ้าตัวเลือกมาหาครูพนาเพื่อนรักของธี คนเดียวที่ธีจะเชื่อ ก็คงจริงเพราะธีเองเป็นคนที่ฝากฝังให้พนาดูแลต้นไม้ให้ด้วย

แต่ใคร ... จะรู้ซึ่งถึง "ใจ" ของธีก็หาไม่ ทุกครั้งที่หลับตาไปพร้อมกับเหล้าราคาแพง เธอจะมาปรากฏในฝันพร้อมเสียงน้ำไหล นั่นคงเป็นสถานที่ที่เธอตาย ไม่สิที่เธออยู่ในตอนนี้ "เราอยากให้เธออยู่ด้วย" เขาบอกเธอแบบนั้น ศรีษะของเขาหนุนตักนุ่มของเธอ ผมของธารน้ำระใบหน้าของเขา มือของเธอนั้นหรือก็ลูบไล้แผ่วเบา "แต่เราอยู่กับเธอไม่ได้แล้วเธอก็รู้" เสียงของธารน้ำตอบกลับมาแบบนั้น " มีแต่เธอแหละที่จะมาอยู่กับเราได้ " เสียงของธารน้ำพูดต่อ แต่มันใช่เสียงของธารน้ำ หือ เป็นเสียงในใจของธีกันแน่

ทุก ๆ วันมีหน้าที่ ทุก ๆ วันต้องยิ้มแย้มเจอแฟนคลับ "อย่าลืมยิ้มนะธี" ธีคงรู้ตัวว่ากำลังไม่ไหวแล้ว ไม่ใช่แค่เหล้าที่กัดกินเขา ความหลัง และ กาลเวลาก็ยังกัดกินอย่างไม่หยุดหย่อนและไม่ปราณี จากวันนั้นกับคำถามที่ว่าคิดถึงเราเหรอธี มาวันนี้บทสนทนานั้นเพิ่มขึ้นว่ามีแต่ธีที่จะมาอยู่กับเราได้ คืนสู่เหย้าไม่ได้นำมาเพียงปริศนา แต่อาจจะนำการลาจากมาด้วย สัญญาณในใจของธีเริ่มหนักขึ้น .... มันจะเป็นปฐมบทที่ธีเริ่มคิดจะทำอย่างที่เห็นภาพในใจก็ได้