ต้องบอกก่อนว่าลูกเราเพิ่งคลอดได้เดือนกว่าๆ และก่อนหน้านี้สามีเราได้มีโอกาสได้ไปทำงานที่เขารัก และต้องไปอยู่ไซต์งานต่างจังหวัด มันทำให้เขาต้องห่างลูก แต่ก็แรกมาด้วยหน้าที่การงานฐานเงินเดือนที่สูงและมั่นคงมากขึ้น แต่เขาก็ไม่อยากให้เรากับลูกไปอยู่หอพักกับเขา เพราะหอพักเขาค่อนข้างไกลจากตัวเมือง เพราะอยู่ต่างจังหวัด แต่ก็ไม่ได้อยู่จังหวัดที่ไกลมาก เขาเลยคิดว่าเสาร์อาทิตย์ก็ขับรถกลับมาหาลูกได้ เขาเลยตัดสินใจซื้อบ้านให้เรากับลูกอยู่เพื่อให้อยู่ใกล้ๆบ้านพ่อแม่เราและบ้านแม่เขา เพื่อที่จะได้มีคนช่วยเราเลี้ยงลูก
จนวันที่เราจะคลอด วันนั้นเป็นวันศุกร์พอดี ปกติเค้าก็จะกลับมาบ้านที่กรุงเทพ แต่ตอนนั้นเขาทำงานอยู่เราเลยไม่ได้โทรไปบอกว่าจะคลอด เรารู้สึกปวดท้องแปลกๆเราเลยขับรถไปโรงบาลเอง และโทรบอกแม่เรา ตอนประมาณดึกๆ เขาเห็นเราไม่อยู่บ้านเลยโทรหาแม่เขาว่าเราไปบ้านนู้นมั้ย แม่เขาเลยบอกว่าเรากำลังจะคลอด เขาก็รีบขับรถมา ครั้งแรกที่เขาเจอหน้าเราคือเขาโกดเรามากเลยค่ะ ที่เราไม่โทรไปบอกเขา คือเราก็เสียใจอ่ะค่ะ เราเจ็บเขายังจะมาโกดมาต่อว่าเราที่เราไม่โทรไปบอก แต่พอเขาเห็นหน้าลูกชายเขาเท่านั้นแหละค่ะ เขากลายเป็นผู้ชายที่แบบอ่อนโยนมากๆ ปกติสามีเราเป็นคนไม่ค่อนแสดงออกเรื่องความรัก อ่ะคะ ไม่ว่าจะกับเรา หรือกับแม่เขา เราเลยคิดว่ากับลูกเขาก็คงไม่ได้เห่ออะไรขนาดนั้น จากการที่เราเห็นเพื่อนผู้ลายหลายๆคน แต่สามีเราคือทั้งเห่อทั้งแบบกอดลูกหอมลูก อุ้มลูกแทบจะไม่ยอมวาง แถมไม่ยอมให้ใครอุ้มลูกคน แม้แต่แม่เขาเอง เขาก็ไม่ให้อุ้ม เราแทบจะได้อุ้มแค่ตอนให้นม พอเราออกจากโรงบาล เขาก็กลับไปทำงาน ปกติ ตอนเราท้องใกล้คลอด เขาโทรหาเราทุกคืนอยู่แล้วเพราะเราอยู่บ้านคนเดียวเขากลัวเราปวดท้องตอนกลางคืน และให้น้องชายเขาคอยมาเฝ้าบ้างมาดูบ้าง แต่พอเราคลอดลูกมา สามีเราจะต้องวีดีโอคอลมาทุกคืน คอลมาดูลูกค่ะ ลูกหลับก็คอลมานอนดูลูกหลับทุกคืน และปกติกลับมาบ้านเสาร์อาทิตย์ เย็นวันอาทิตย์ก็จะกลับ แต่เดี๋ยวนี้ กลับไปทำงานอีกทีเช้ามึดวันจันทร์ คือเราก็ห่วงเรื่องการขับรถเขาด้วยอ่ะคะ เพราะเขานานดึกมากเวลามา เพราะจะเฝ้าลูกเลี้ยงลูก ลูกตื่นเขาก็เป็นคนอุ่มเราแทบจะไม่ได้ทำไรเลยนอกจากให้นม เช้ามาก็มาซักผ้าลูกนู้นนี่นั่นเขาทำทุกอย่างเลย แล้วเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เขาไม่ได้หยุดเสาร์อาทิตย์เราเลยหวังดีค่ะ อยากให้เขาเจอลูก เลยกะว่าจะพาลูกไปหาซักวันเพราะมันก็ไม่ได้ไกลมากขับรถ2-3ชม. ก็ถึง เราเลยชวนน้องสาวเขาไปเป็นเพื่อน พอเราไปถึง เขาโกดมาก ว่าพาลูกเขาขับรถมาไกลและอันตราย แต่แบบเขาก็ทั้งโกดทั้งดีใจที่ได้เจอลูกอ่ะคะ เลยโกดไม่นาน
อ่อลืมบอกไปว่าวิธีเลี้ยงลูกของสามีเราคือ ทุกครั้งที่เขากลับมา เขาจะไม่ได้เลี้ยงลูกอยู่แต่กับบ้านนะคะ เขาจะชอบพาลูกเขาออกไปเที่ยว ไปนู้นไปนี่ ไปแบบตามที่เที่ยวธรรมชาติอ่ะค่ะ ไปบางปูบ้าง บางกระเจ้าบ้าง แบบไม่ยอมเลี้ยงลูกอยู่แต่กับบ้านเลยคือวันหยุดเขาก็ไม่ได้พักอ่ะคะ พาลูกเที่ยว แถมเวลาไปเที่ยว เขาจะอุ้มคนเดียวและแทบจะไม่ยอมเอาลูกนั่งรถเข็นเลย เขาบอกว่าเขากลัวลูกหาย แต่มันจะไม่แปลกเลยค่ะ ถ้าเกิดว่าวันธรรมดาเขาจะยอมให้เราพาลูกเที่ยวบ้าง ถ้าเขาไม่อยู่เขาแทบจะไม่ให้เราพาลูกไปไหนเลยค่ะ คืออารมณ์แม่บ้านอ่ะคะเราก็เบื่อบ้าน เพราะเราต้องออกจากงานเพราะเขาต้องการให้เราเป็นแม่บ้านเลี้ยงลูกแบบแม่เขาเลี้ยงเขามา ซึ้งเพื่อนเราก็ทำงานกันหมด เพื่อนบ้างคนลูกได้2เดือนก็ทิ้งลูกไว้กับยายและตัวเองไปทำงาน เราเลยไม่ค่อยมีที่ไปก็ได้ไปหาพ่อแม่เราบ้างบ้านเขาบ้าง บางวันน้องสาวเขาไม่มีเรียนเราก็จะชวนน้องสาวเขาพาลูกไปเดินเล่นห้าง ไปซื้อของให้ลูกบ้างไรบ้าง เขาก็จะด่าเราดุเรา คือเราก็ไม่อยากทะเลาะและพยายามเข้าใจเขา แต่เขาไม่เคยพยายามเข้าใจเราเลย จนเมื่อวาน เราพาลูกเราไปซื้อของเข้าบ้าน เพราะก็ไม่กล้าฝากลูกไว้บ้านย่าบ้านยายเพราะเกรงใจ และกลัวลูกหิวนม เพราะสามีเราไม่ยอมให้ปั้มนมไว้และไม่ให้ลูกกินนมจากขวด ให้กินแต่จากเต้า เขาบอกหาที่ให้นมลูกดีกว่า เขาไม่อยากให้ลูดติดขวดนม เราเลยเอาลูกไปด้วยและน้องสาวเขาก็ไม่ว่างมีสอบเก็บคะแนนเราเลยไปคนเดียว และเขาบังเอิญโทรมาพอดี พอเขารู้ว่าเราพาลูกมาเดินห้างเท่านั้นแหละ เขาโมโหและบอกว่าจะลาออกเพื่อมาอยู่บ้านหางานแถวบ้านทำ คือเรารู้นิสัยสามีเราดีอะค่ะว่าเขาออกจริงแน่ๆ แต่เราก็ไม่อยากให้เขาออกเพราะงานตอนนี้มันเป็นงานที่เขารักและเป็น บ. ที่เขาอยากทำด้วย เราเลยกลัวเขาทิ้งโอกาสและอนาคตเขาเอง ตอนนี้คือแม่เขาก็ช่วยเราพูด เราก็พูดไรมากไม่ได้เพราะถ้าเขายิ่งโมโหเขายิ่งไม่ฟังใคร
ก่อนคลอด เขาเป็นคนใจเย็นมากๆ และเป็นมีเหตุผลมีสติคอยเตือนเรา แต่ตอนนี้เราเข้าใจว่าเขาหวงลูกมากจนกลายเป็นว่าใจเย็นแต่กับลูก ตอนนี้ก็จนปัญญาแล้วค่ะ ใครมีคำแนะนำดีๆก็ช่วยแนะนำมาได้นะคะ จะขอบพระคุณเป็นอย่างสูงเลยค่ะ
สามีหวงลูกมาก จนจะลาออกจากงานที่เขารักมาเลี้ยงลูก ควรทำไงดีคะ?
จนวันที่เราจะคลอด วันนั้นเป็นวันศุกร์พอดี ปกติเค้าก็จะกลับมาบ้านที่กรุงเทพ แต่ตอนนั้นเขาทำงานอยู่เราเลยไม่ได้โทรไปบอกว่าจะคลอด เรารู้สึกปวดท้องแปลกๆเราเลยขับรถไปโรงบาลเอง และโทรบอกแม่เรา ตอนประมาณดึกๆ เขาเห็นเราไม่อยู่บ้านเลยโทรหาแม่เขาว่าเราไปบ้านนู้นมั้ย แม่เขาเลยบอกว่าเรากำลังจะคลอด เขาก็รีบขับรถมา ครั้งแรกที่เขาเจอหน้าเราคือเขาโกดเรามากเลยค่ะ ที่เราไม่โทรไปบอกเขา คือเราก็เสียใจอ่ะค่ะ เราเจ็บเขายังจะมาโกดมาต่อว่าเราที่เราไม่โทรไปบอก แต่พอเขาเห็นหน้าลูกชายเขาเท่านั้นแหละค่ะ เขากลายเป็นผู้ชายที่แบบอ่อนโยนมากๆ ปกติสามีเราเป็นคนไม่ค่อนแสดงออกเรื่องความรัก อ่ะคะ ไม่ว่าจะกับเรา หรือกับแม่เขา เราเลยคิดว่ากับลูกเขาก็คงไม่ได้เห่ออะไรขนาดนั้น จากการที่เราเห็นเพื่อนผู้ลายหลายๆคน แต่สามีเราคือทั้งเห่อทั้งแบบกอดลูกหอมลูก อุ้มลูกแทบจะไม่ยอมวาง แถมไม่ยอมให้ใครอุ้มลูกคน แม้แต่แม่เขาเอง เขาก็ไม่ให้อุ้ม เราแทบจะได้อุ้มแค่ตอนให้นม พอเราออกจากโรงบาล เขาก็กลับไปทำงาน ปกติ ตอนเราท้องใกล้คลอด เขาโทรหาเราทุกคืนอยู่แล้วเพราะเราอยู่บ้านคนเดียวเขากลัวเราปวดท้องตอนกลางคืน และให้น้องชายเขาคอยมาเฝ้าบ้างมาดูบ้าง แต่พอเราคลอดลูกมา สามีเราจะต้องวีดีโอคอลมาทุกคืน คอลมาดูลูกค่ะ ลูกหลับก็คอลมานอนดูลูกหลับทุกคืน และปกติกลับมาบ้านเสาร์อาทิตย์ เย็นวันอาทิตย์ก็จะกลับ แต่เดี๋ยวนี้ กลับไปทำงานอีกทีเช้ามึดวันจันทร์ คือเราก็ห่วงเรื่องการขับรถเขาด้วยอ่ะคะ เพราะเขานานดึกมากเวลามา เพราะจะเฝ้าลูกเลี้ยงลูก ลูกตื่นเขาก็เป็นคนอุ่มเราแทบจะไม่ได้ทำไรเลยนอกจากให้นม เช้ามาก็มาซักผ้าลูกนู้นนี่นั่นเขาทำทุกอย่างเลย แล้วเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เขาไม่ได้หยุดเสาร์อาทิตย์เราเลยหวังดีค่ะ อยากให้เขาเจอลูก เลยกะว่าจะพาลูกไปหาซักวันเพราะมันก็ไม่ได้ไกลมากขับรถ2-3ชม. ก็ถึง เราเลยชวนน้องสาวเขาไปเป็นเพื่อน พอเราไปถึง เขาโกดมาก ว่าพาลูกเขาขับรถมาไกลและอันตราย แต่แบบเขาก็ทั้งโกดทั้งดีใจที่ได้เจอลูกอ่ะคะ เลยโกดไม่นาน
อ่อลืมบอกไปว่าวิธีเลี้ยงลูกของสามีเราคือ ทุกครั้งที่เขากลับมา เขาจะไม่ได้เลี้ยงลูกอยู่แต่กับบ้านนะคะ เขาจะชอบพาลูกเขาออกไปเที่ยว ไปนู้นไปนี่ ไปแบบตามที่เที่ยวธรรมชาติอ่ะค่ะ ไปบางปูบ้าง บางกระเจ้าบ้าง แบบไม่ยอมเลี้ยงลูกอยู่แต่กับบ้านเลยคือวันหยุดเขาก็ไม่ได้พักอ่ะคะ พาลูกเที่ยว แถมเวลาไปเที่ยว เขาจะอุ้มคนเดียวและแทบจะไม่ยอมเอาลูกนั่งรถเข็นเลย เขาบอกว่าเขากลัวลูกหาย แต่มันจะไม่แปลกเลยค่ะ ถ้าเกิดว่าวันธรรมดาเขาจะยอมให้เราพาลูกเที่ยวบ้าง ถ้าเขาไม่อยู่เขาแทบจะไม่ให้เราพาลูกไปไหนเลยค่ะ คืออารมณ์แม่บ้านอ่ะคะเราก็เบื่อบ้าน เพราะเราต้องออกจากงานเพราะเขาต้องการให้เราเป็นแม่บ้านเลี้ยงลูกแบบแม่เขาเลี้ยงเขามา ซึ้งเพื่อนเราก็ทำงานกันหมด เพื่อนบ้างคนลูกได้2เดือนก็ทิ้งลูกไว้กับยายและตัวเองไปทำงาน เราเลยไม่ค่อยมีที่ไปก็ได้ไปหาพ่อแม่เราบ้างบ้านเขาบ้าง บางวันน้องสาวเขาไม่มีเรียนเราก็จะชวนน้องสาวเขาพาลูกไปเดินเล่นห้าง ไปซื้อของให้ลูกบ้างไรบ้าง เขาก็จะด่าเราดุเรา คือเราก็ไม่อยากทะเลาะและพยายามเข้าใจเขา แต่เขาไม่เคยพยายามเข้าใจเราเลย จนเมื่อวาน เราพาลูกเราไปซื้อของเข้าบ้าน เพราะก็ไม่กล้าฝากลูกไว้บ้านย่าบ้านยายเพราะเกรงใจ และกลัวลูกหิวนม เพราะสามีเราไม่ยอมให้ปั้มนมไว้และไม่ให้ลูกกินนมจากขวด ให้กินแต่จากเต้า เขาบอกหาที่ให้นมลูกดีกว่า เขาไม่อยากให้ลูดติดขวดนม เราเลยเอาลูกไปด้วยและน้องสาวเขาก็ไม่ว่างมีสอบเก็บคะแนนเราเลยไปคนเดียว และเขาบังเอิญโทรมาพอดี พอเขารู้ว่าเราพาลูกมาเดินห้างเท่านั้นแหละ เขาโมโหและบอกว่าจะลาออกเพื่อมาอยู่บ้านหางานแถวบ้านทำ คือเรารู้นิสัยสามีเราดีอะค่ะว่าเขาออกจริงแน่ๆ แต่เราก็ไม่อยากให้เขาออกเพราะงานตอนนี้มันเป็นงานที่เขารักและเป็น บ. ที่เขาอยากทำด้วย เราเลยกลัวเขาทิ้งโอกาสและอนาคตเขาเอง ตอนนี้คือแม่เขาก็ช่วยเราพูด เราก็พูดไรมากไม่ได้เพราะถ้าเขายิ่งโมโหเขายิ่งไม่ฟังใคร
ก่อนคลอด เขาเป็นคนใจเย็นมากๆ และเป็นมีเหตุผลมีสติคอยเตือนเรา แต่ตอนนี้เราเข้าใจว่าเขาหวงลูกมากจนกลายเป็นว่าใจเย็นแต่กับลูก ตอนนี้ก็จนปัญญาแล้วค่ะ ใครมีคำแนะนำดีๆก็ช่วยแนะนำมาได้นะคะ จะขอบพระคุณเป็นอย่างสูงเลยค่ะ