ตั้งแต่คลอดลูกมาเกือบขวบ เราเป็นคนเลี้ยงเองแทบจะ100% วันไหนไม่สบายก็ฝืนทนลุกมาให้นมลูก ไม่เคยปลุกสามีกลางดึกเลยด้วยซ้ำ  แต่มีวันนี้ฉันรู้สึกเพลียและเหนื่อยมาก เพราะลูกงอแงมาก ไม่ยอมนอนยันหัวค่ำ อุ้มกล่อมลูกนอนเกือบ2ชม. ลูกก็งอแงไม่ยอมนอน ฉันเลยทักไลน์ไปบอกสามี ให้ขึ้นมาช่วยกล่อมลูกนอนหน่อยเพราะวันนี้เหนื่อยมากและเพลียมากๆ สามีฉันดูหนังอยู่ข้างล่างบ้านแล้วบอกแปปนึง แต่ก็ไม่ขึ้นมาสักที ฉันเลยพิมไปบอกทำนองน้อยใจว่า เรื่องเล็กๆน้อยๆทำไมฉันพึ่งพาอาศัยไม่ได้  สามีฉันขึ้นมาด่าฉันบนห้อง ด่าแบบหยาบคาย ประมาณว่าเลี้ยงลูกเหนื่อยแล้วก..ทำงานไม่เหนื่อยหรอ มึ..หมดแรง แล้วก..ไม่หมดแรงหรอ  จะเลี้ยงมั้ยลูก ถ้าไม่เลี้ยงก..จะไปจ้างคนอื่นเลี้ยง แล้วมึ..ก็ออกไปทำงานซะ แล้วก็ด่าด้วยถ้อยคำหยาบๆ แต่ฉันก็ได้แต่นั่งฟัง ไม่ได้สวนอะไร แล้วเค้าก็พูดขึ้นมาอีกว่า มึ..มีหน้าที่เลี้ยงลูกก็เลี้ยงไป  ทำไมได้ยินคำนี้แล้วรู้สึกน้ำตาไหล  เลยอยากถามทุกๆคน ว่าหน้าที่เลี้ยงลูก คือหน้าที่ของผู้หญิงแค่คนเดียวหรอคะ??
  ที่จริงหลังคลอดลูกฉันกลับไปทำงานได้ไม่ถึงเดือน ก็จำเป็นต้องลาออก ซึ่งฉันเสียดายงานมากๆ แต่ที่ลาออกเพราะไม่มีคนเลี้ยงลูก แม่ฉันป่วย ส่วนทางบ้านสามี ไม่เคยช่วยดูเลย แค่ฝากไว้ตอนเข้าห้องน้ำยังไม่ได้เลยสักครั้ง  ฉันรู้สึกว่าฉันออกจากวานมา เสียสละเลี้ยงลูก แต่ทำไมฉันกับต้องเป็นคนที่ต้องรองรับสนามอารมณ์จากสามี 😭