เรากับแฟนคบกันมาได้ 10 ปี มีลูกด้วยกัน 1 คน น้องเพิ่งคลอดได้ 1 เดือน เรากับแฟนเริ่มมีปัญหากันตั้งแต่คลอดลูก ย้อนความไปก่อนที่จะมีลูกด้วยกัน เขาเป็นแฟนที่ดีมากคนนึงขยันช่วยกันสร้างเนื้อตัวกันมาจนมีกิจการเป็นของตัวเอง ส่วนด้านนิสัยใจคอเขาเป็นคนไม่ค่อยใส่ใจอะไรเล็กๆน้อยๆเช่นวันเกิด โดนรวมแล้วเรากับเขาเข้ากันได้ดี จนวันนึงตัดสินใจมีลูกในระหว่างที่ท้องทุกอย่างก็ยังโอเคมีทะเลาะกันบ้าง ๆ แต่พอถึงวันคลอดลูกเราผ่าคลอดและเขาต้องเป็นคนดูลูกตั้งแต่วันแรก ในระหว่างที่อยู่โรงบาล 2 วัน เขาบ่นเกือบตลอดเวลาว่าเหนื่อยไม่มีใครช่วยเลี้ยงลูก เราก็บอกว่าเราขยับตัวไม่ได้เลี้ยงไปก่อนพอออกจากโรงบาลค่อยว่ากัน เขาก็รบเร้าให้เราขอหมอออกจากโรงบาลวันนั้นเลย พอมาถึงบ้านเขาทิ้งเรากับลูกไว้บ้านและเราที่เจ็บแผลมากต้องนั่งเลี้ยงลูกคนเดียวทั้งวันทั้งคืน ตั้งแต่กลับมาบ้านเขาแทบไม่สนใจลูกเลย มีโพสลงเฟสบุ๊คอวดบ้าง และเราก็เลี้ยงลูกคนเดียวจนเป็นซึมเศร้าแต่เขาก็ไม่สนใจ พอถึงสงกรานต์เขาไปเล่นน้ำและแม่เขามาโกหกเราว่างานเยอะกลับดึกเรานึกเอ๊ะใจเลยเปิดกล้องกับจีพีเอสดู เลยรู้ว่าไปเที่ยวกลับมาก็ทะเลาะกันแต่เขาก็เงียบ และวันต่อๆไปก็อ้างว่างานเยอะเหนื่อย ง่วง เพลีย ตั้งคลอดลูกมาเขาอุ้มลูกแทบจะนับครั้งได้ แต่เขามีเวลาเล่นโทรศัพท์ทั้งคืน ลูกร้องไห้ลั่นบ้านเขาบอกไม่ได้ยิน ทุกวันนี้เรากับลูกออกมานอนนอกห้องเขาก็เฉย ความสัมพันธ์เรากับเขาตอนนี้อึนๆ เราไม่รู้ว่าเราคาดหวังมากเกินไปหรือเขาไม่ดีในหน้าที่นี้จริงๆ