เกลียดพ่อแม่สามีมาก 😔

ปกติเราก็ไม่ใช่คนเรียบร้อยอะไร แต่ก็รู้ว่าใครควรเคารพใครไม่ควรเคารพ ใครดีด้วยเราก็ดีด้วยใจหายเลยล่ะ เราอายุ 27 ปีแต่งงานกับสามีได้สองปีกว่าซื้อบ้านร่วมกันหนึ่งหลัง มีลูกสาวด้วยกันหนึ่งคน ตั้งแต่เกิดมาเราไม่เคยเจอะไรที่บั่นทอนจิตใจขนาดนี้มาก่อน เราขอเกริ่น ให้เข้าใจตั้งแต่แรกก่อนนะคะ
แต่ก่อน สามีเราอยู่บ้านเช่าหลังใหญ่กับพ่อแม่พี่ชาย1คนน้องสาว1คน แต่ค่าเช่าบ้านแฟนเราเป็นคนจ่ายทุกเดือนเดือนละ 5000 บาทคนเดียว ส่วนค่าน้ำ ส่วนค่าน้ำค่าไฟออกช่วยกัน ณตอนนั้นเรายังไม่มีลูกเรายังทำงานณตอนนั้นเรายังไม่มีลูกเรายังทำงานอยู่ ก็เลยพอได้ช่วยเหลือเขาทุกอย่าง พอเริ่มอยู่กันไปสักพักแม่เค้าก็เริ่มมาหยิบยืมเงินเราไปซื้อของมาขาย( แม่แฟนขายขายของตลาดนัด) ครั้งละ 500 ครั้งครั้งละ 1000 สะสมไปเรื่อยๆแต่ไม่เคยได้คืน ปกติแฟนเราจะเป็นคนให้เงินแม่ตลอดทุกเดือนเดือนละ 5000 ให้พ่อแฟนอีกเดือนละ 4000 จ่ายค่าเช่าบ้าน 5000 เงินเดือน 18,000 แทบไม่พอจ่ายค่างวดรถมอไซค์ค่าแอร์ส่วนค่าน้ำแทบไม่พอจ่ายค่างวดรถมอไซค์ค่าแอร์ แถมไม่เหลือให้เราคนที่เป็นเมีย จนวันนึงเราทนไม่ไหวก็เลยบอกกับแฟนไปว่าทำไมจนวันนึงเราทนไม่ไหวก็เลยบอกกับแฟนไปว่าทำไมค่าเช่าบ้านไม่หารกัน แล้วเงินที่ให้พ่อกับแม่ลดลงอีกได้ไหมทุกคนต่างมีภาระกันทั้งนั้นพ่อก็ทำงาน แล้วเงินที่ให้พ่อกับแม่ลดลงอีกได้ไหมทุกคนต่างมีภาระกันทั้งนั้นพ่อก็ทำงานแม่ก็ขายของ ลูกสี่คนทำไม ลูกสี่คนทำไมมีแค่แฟนที่ต้องรับผิดชอบในบ้าน เป็นลูกคนที่สองต้องแบกขนาดนี้เลยหรอ จนกระทั่งแฟนเราเข้าใจเราเริ่มลดเงินที่เคยให้แม่แล้วก็ของพ่อด้วยพูดเหตุผลทุกอย่างให้ฟังว่าเงินไม่พอใช้ แต่กลับไม่เข้าใจด่าสามีเราว่าไม่ตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ เห็นเมียดีกว่าพ่อแม่ เลยทะเลาะกันไปพักหนึ่งไม่คุยกันเลย แฟนเราก็เลยไม่ให้เงินทั้งพ่อทั้งแม่แต่ยังจ่ายค่าเช่าบ้านเดือนละ 5000 เหมือนเดิม สองเดือนต่อมาเราเริ่มรู้ตัวว่าท้อง ก็เลยมีแพลนกับสามีว่าอยากซื้อบ้านสักหลังแต่ยังไม่ทันไรเราก็ต้องแท้งลูกเพราะหมาของน้องสามีวิ่งชนเรามาจากด้านหลังจนเราล้มทั้งยืนแบบรุนแรงจนเราเสียลูกไป แล้วที่เราเสียใจคือพ่อแม่สามีน้องสาวสามีทุกคนในครอบครัวเขาไม่มีใครไปเยี่ยมเราแม้แต่คนเดียวไม่เคยถามด้วยซ้ำ แล้วที่เราเสียใจคือพ่อแม่สามีน้องสาวสามีทุกคนในครอบครัวเขาไม่มีใครไปเยี่ยมเราแม้แต่คนเดียวไม่เคยถามด้วยซ้ำว่าเราเป็นยังไงเสียใจไหม แต่กลับไปกอดหมาหอมหมาต่อหน้าเราวันที่เราออกโรงบาล เรารับไม่ไหวจริงๆกับเหตุการณ์นี้  เรากับสามี ตัดสินใจไปซื้อบ้านที่เป็นทาวน์เฮาส์สองห้องนอนหนึ่งห้องน้ำ แต่พ่อแม่น้องสาวสามีและหมา2ตัวของน้องสามีมาอยู่ด้วย  เราก็ไม่รู้จะปฏิเสธยังไงเพราะสงสารสามี ส่วนพี่ชายย้ายไปอยู่หอ พอมาอยู่ได้สักพักเราก็ท้อง เริ่มแพ้ท้องหนักทำงานเริ่มแพ้ท้องหนักทำงานไม่ไหว สามีเลยให้พักงานอยู่บ้านเฉยๆ
พอเราเริ่มท้องได้สี่เดือนหน้าฝนพอดีของปีที่แล้วเห็บหมาเริ่มเยอะทั้งสกปรกเพราะไม่อาบน้ำให้ ทั้งปล่อยให้หมาขี้เยี่ยวในบ้าน แล้วก็ไม่เก็บ
เราได้เป็นคนเก็บคนกวาดทุกวันส่วนแม่สามีที่มาอยู่ด้วยวันวันก็ไม่ทำอะไรเราได้เป็นคนเก็บคนกวาดทุกวันส่วนแม่สามีที่มาอยู่ด้วยวันๆก็ไม่ทำอะไรเลย กินแล้วแล้วก็ไม่เก็บจานแช่ไว้ก็ไม่เคยล้างทั้งแม่ทั้งลูกสาวขี้เกียจสันหลังยาวแถมสกปรก แถมพ่อสามีที่คอยสปอยล์ลูกสาวแตะต้องไม่ได้ด่าไม่ได้ เริ่มทำให้เริ่มทำให้เราอึดอัด จนกระทั่งวันนึงเห็บไปขึ้นที่นอนเราประมาณเกือบ 20 ตัวเราจิตตกมากจนเกือบแท้งลูกได้ไปนอนโรงบาลเป็นอาทิตย์พ่อสามีแม่สามีไม่เคยไปเยี่ยมเลยแม้แต่วันเดียว หลังจากเราออกจากโรงบาลสามีเราทนไม่ไหวเลยบอกให้เอาหมาไปฝากไว้ที่บ้านลุงมันถึงมีพื้นที่เยอะเพราะบ้านเรามันเป็นทาวน์เฮาส์ไม่เหมาะสำหรับเลี้ยงน้องหมา ถึงเอาไว้ก็ไม่ดูแลไม่สนใจ พอน้องสาวของสามีรู้ ก็ไปโวยวายกับพ่อกับแม่สามีไม่ยอม เราเดินผ่านพอดีได้ยินแม่สามีพูดว่าทำไมต้องให้หมาไปอยู่ที่อื่นด้วย ทำไมไม่ให้คนอื่นที่มันมาทีหลังออกไปอยู่ที่อื่น แล้วนี่ก็คือจุดเริ่มต้นที่เราเริ่มไม่ชอบแม่สามี 
พอเราท้องได้8เดือน เราก็ต้องไปนอนโรงบาลอีกเพราะติดเชื้อจากการเก็บขี้หมาต้องนอนให้ยาเป็นอาทิตย์เลย เราก็ได้แต่อดทนเพราะสงสารสามี 
จนถึงวันที่เราคลอดลูก ลูกเราแข็งแรงมากหนัก 3680 กรัมพอมาอยู่บ้านได้ไม่ถึง 10 วันก็ต้องได้กลับไปนอนที่โรงบาลเพราะน้องติดเชื้อรอบนี้เราทนไม่ไหวเลยบอกให้เอาน้องหมาไปอยู่ที่อื่นเพราะบ้านลุงของแฟนเป็นสวนมีพื้นที่เลี้ยงเยอะ เลยทะเลาะกันกับน้องสาวของสามีแบบรุนแรง พ่อแม่กับน้องสาวสามีก็เลยตัดสินใจย้ายออกไปเช่าบ้านเหมือนเดิม สุดท้ายเราก็สบายใจขึ้นมาหน่อยบ้านจะได้ไม่รกไม่สกปรกเหมือนเดิมแล้ว แต่ไม่เลยค่ะ
1เดือน ต่อมาเริ่มกลับมาวุ่นวายกับเราเพราะเอาหลานมาอ้าง  เราก็ไม่ได้ปิดกั้นอะไรก็ เข้าใจว่าเค้าคงรักหลานแหละก็เริ่มมาทุกวัน  แม่สามีก็จะเอากล้วยมาป้อนลูกเราอ้างว่าตัวเองป้อนลูกตัวเองตั้งแต่ 10 วันเค้าก็ไม่ยอมจนเราเผลอพังปากพูดไปว่าจะเลี้ยงตามหมอไม่เลี้ยงแบบโบราณแล้วนางก็เลยไม่พอใจไม่มาหาเราหลายวัน ส่วนพ่อสามี 👨🏼‍🦳ก็มานั่งกินเหล้าเมาทุกวันเมาแล้วก็มากวนลูกเราให้ตื่นดึกแค่ไหนก็มาปลุกเพื่อจะเล่นกับหลาน จะบอกว่าดีก็ไม่เชิง เพราะเขาดีแค่กับหลานกับลูกชายเขา ย้ายออกไปแล้วแต่ก็ยังมาบ่นเรื่องบ้านเราอย่าเปิดแอร์มันเปลืองไฟอย่าทำย้ายออกไปแล้วแต่ก็ยังมาบ่นเรื่องบ้านเราอย่าเปิดแอร์มันเปลืองไฟ อย่าสั่งข้าวกินให้ทำ อย่าสั่งข้าวกินให้ทำกินเอา แค่กินบะหมี่ชามเดียวยังโดนด่าว่ากินของจุกจิกไร้สาระใช้เงินไม่ประหยัด แถมพูดกับเราไม่ดี คุยกับเรามีแต่คำว่าคุยกับเรามีแต่คำว่าแดก กูทุกคำจนเราไม่อยากเคารพอีกต่อไป  เราบ่นกับสามีว่าปวดหัวพ่อสามีก็พูดขึ้นมาว่าเป็น ยิ้มอะไรอีกแต่กับลูกสาวเขามีแต่คำว่าหนูกับพ่อ แล้วจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราเกลียดทั้งสองคนมากขึ้นคือ ไปกู้รายวันแล้วมาชี้บ้านเราแล้วไม่จ่ายรายวันมาตามที่เราไม่ใช่แค่คนเดียวนะหลายคนด้วย แค่นั้นพอวันต่อมา ทั้งผัวทั้งเมียมาขอร้องให้เราค้ำรายวันให้ เราไม่ยอม ก็มาอ้างบุญคุณกับสามีเรา แล้วไม่จบแค่นี้มาบังคับให้สามีเราไปกู้เงินล่วงหน้ามาอีก แต่สามีเราไม่ยอม 

เราเลี้ยงลูกเองคนเดียวมาตั้งแต่แรกเกิดจนถึงแปดเดือนเลี้ยงดีมากๆแต่คนที่ไม่ได้เลี้ยงมาทำเป็นรู้ดี มาพูดข่มเราว่าตัวเองเลี้ยงลูกมาอย่างนั้นอย่างนี้เลี้ยงเด็กแค่นี้มันจะไปยากอะไรพูดให้สามีเราได้ยินประมาณว่าเราอยู่บ้านเฉยเฉยแค่เลี้ยงลูกจะไปเหนื่อยอะไร ปล. สามีเราดีมากเลิกงานมาก็ยังมาช่วยเมียดูลูกล้างขวดนมเก็บห้องให้อีกเพราะรู้ว่าเมียเหนื่อยมากแทบไม่ได้พักเลยในทุกๆวัน แต่จะมีอยู่คนนึงที่อวดเก่งอวดฉลาดไปหมดแต่ไม่ทำแต่จะมีอยู่คนนึงที่อวดเก่งอวดฉลาดไปหมดแต่ไม่ทำห่าอะไรเลยห่าอะไรเลย ดีแต่สร้างปัญหาให้คนอื่น ดีแต่อ้างบุญคุณ บุญคุณไปทวงกับลูกอีกสามคนบ้างนะไม่ใช่มาทวงแต่กับคนที่มันไม่กล้าพูดอะไร ความจริงมันมีมากกว่านี้อีก พูดไปก็ไม่หมดหรอกค่ะสิ่งที่เราเจอจะให้เรารักคุณได้ยังไงในเมื่อคุณยังไม่เคยให้ความรักกับเรา😔
เหตุการณ์ทุกอย่างที่ผ่านมามันทำให้เราลืมไม่ลงจริงๆ  เราจะเป็นบ้าตายอยู่แล้วจะผ่านมันไปยังไงดีคะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่