เรื่องมันยาวมากขอโทษที่ต้องรบกวนด้วยนะคะ
ขอเกริ่นเรื่องก่อนนะคะดิฉันกับสามามีลูกคนทึ่ 2 ด้วยกันซึ่งก่อนท้องก็คุยกันว่าเดี๋ยวเราจะเลี้ยงกันเองระหว่างไปทำงานก็จะจ้างพี่แถวบ้านเลี้ยง จนคลอดลูกออกมา เราผ่าคลอดและทำหมันไปด้วยพร้อมกันแต่เคสของดิฉันหมอบอกผ่าไปโดนเส้นประสาทด้านข้างจึ้งทำให้ปวดแสบแผลมาก จาม ไอ หรือแม้แต่ยืนอาบน้ำก็ร้องไห้แล้วซึ่งดิฉันซึ่เป็นคนที่ทนความเจ็บปวดได้แต่ครั้งนี้มันปวดแสบตรงแผลทางมุมซ้ายของแผลผ่าตัดจนมีแม่สามีมาเยี่ยม ปกติคนที่เป็นแม่เขาเห็นเราเจ็บเขาก็ต้องดูแลหรือช่วยเหลือเรา แต่นี่เราเพิ่งคลอดลูกเขากลับมาเป็นภาระในการให้เราทำกับข้าวให้เขากินแทนที่เขาจะเป็นคนทำให้เรากินและสิ่งที่เขาอยากกินผัดพริกแกงผัดกระเพราซึ่งมันฉุนแล้วทุกครั้งที่จามดิฉันปวดแผลมากจนต้องบีบและน้ำตาไหลแต่ฉันก็เก็บไว้คนเดียวเพราะถ้าพูดไปก็สงสารสามียังไงก็แม่เขาและระหว่างที่เขาอยู่ดิฉันลาคลอดอยู่ ซึ่งสามารถดูแลลูกได้เองตลอด 24 ชั่วโมง
**เริ่มเข้าเรื่อง** สรุปเขามาช่วยเลี้ยงลูก โดยสามีดิฉันขอให้มาช่วยเลี้ยงให้ แล้วพอดิฉันเลิกงานไปทุกวันลูกก็แทบจะนอนแล้ว วันไหนเลิกงานไปเร็วหน่อยดิฉันก็อยากมีเวลาอยู่กับลูกอยากเล่นกับลูก พอลูกฉันร้องนิดหน่อยแม่สามีก็เข้ามาในห้อง ไม่ว่าจะดึกแค่ไหนก็เปิดประตูเข้ามา ซึ่งดิฉันรู้สึกว่ามันไม่เป็นส่วนตัวเข้าใจว่าอยากช่วยเลี้ยงช่วยดูแต่พอถึงเวลากลางคืนมันควรเป็นเวลาของแม่อย่างดิฉันดิฉันไม่เคยบ่นเลยว่าดิฉันเหนื่อย ของใช้เกี่ยวกับลูกนมน้ำซักเสื้อผ้าล้างขวดนมทุกอย่างฉันเป็นคนทำไว้ให้ซึ่งแม่สามีไม่ได้ทำอะไรเลยแค่เลี้ยงอย่างเดียว ซึ่งมันก็เป็นเรื่องหนึ่งที่ฉันเก็บไว้ในใจ แล้วเวลาต่อมาทางครอบครัวสามีซึ่งมีน้องของสามีและหลาน(แต่ก่อนหน้านั้นพี่สาวที่เป็นแม่ของหลานสามีเขาอยู่กับดิฉันที่บ้านได้สักระยะหนึ่งแล้วซึ่งเราก็ต่างคนต่างอยู่แทบไม่ได้เจอกันอันนี้ฉันโอเคฉันสบายใจ)เข้ามาอยู่ที่บ้านด้วย โดยที่ฉันเป็นคนทำอาหารการกินเกือบทุกอย่าง กินยากมาก **ไม่แตะผักเลย** จะกินแต่เนื้อสัตว์ มีอันนี้จะกินอันนั้นมีอันนั้นจะกินอันนี้ รู้สึกว่าอึดอัดมากในเรื่องนี้ กินรอบเย็นแล้วยังมีกินรอบดึกกลางคืนไม่นอนรอนอนกันตอนเช้ากลางวันไม่เคยเจอหน้า ดิฉันเป็นคนหูหาอาหารหลังจากเลิกงานฉันเลิกงานไปถึงบ้านบางวัน 2 ทุ่มกว่าวันไหนเลิกเร็วหน่อยก็ 6 โมงก็ต้องรีบทำกับข้าวบางครั้งกับข้าวที่เราทำไว้มีเนื้อสัตว์เยอะมากแต่เช้ามาเปิดดูแทบไม่เหลือถึงก็จุกอยู่ในอกแล้วมันเป็นแบบนี้มาครึ่งปีมากกว่าครึ่งปีเกือบทุกสิ่งภายในบ้านฉันกับสามีต้องเป็นคนรับภาระค่าใช้จ่ายไว้เกือบทั้งหมดค่าไฟ 2,000 กว่าบาท 3,000 กว่าบาทพี่สาวเขาช่วยออก 500 บาท(เป็นบ้านพักราชการ)ไม่ใช่บ้านเป็นหลังๆเงินเดือนของดิฉันกับสามีหักแล้วเหลือๆไม่ถึงหมื่นต้องมารองรับค่าอาหารการกิน ที่กินทิ้งๆขว้างๆอีก ส่วนพี่สาวค่ากินค่าอยู่ของลูกสาวเขาเขาก็ไม่เคยดูแลไม่ว่าจะลูกเขาชอบกินอะไรเขาก็ไม่เคยคิดจะซื้อมาติดตู้เย็นไว้ซึ่งมันก็เป็นเรื่องนึงที่ทำให้ฉันอึดอัดใจมากๆฉันพูดไปฉันก็สงสารสามีเพราะดิฉันก็ได้พูดไปหลายครั้งแล้วดิฉันก็เครียด ไม่มีความสุขเลยเวลาที่อยู่บ้าน บางครั้งก็ร้องไห้คนเดียว จะรู้สึกว่ามีความสุขก็ตอนที่อยู่ด้วยกันกับลูกกับสามี ปัญหาเหนื่อยล้าจากการทำงานประจำแล้วกลางคืนต้องเลี้ยงลูกไม่มีเลยดิฉันสบายมาก วันไหนลูกงอแงหรือป่วยแม่ก็อัดกาแฟช่วยได้แต่สังคมในบ้าน ควรทำยังไงดีค่ะ แล้วดิฉันต้องต้องเจอแบบนี้ทุกๆวันควรรับมือแบบไหนดี
ควรทำยังไงดี
ขอเกริ่นเรื่องก่อนนะคะดิฉันกับสามามีลูกคนทึ่ 2 ด้วยกันซึ่งก่อนท้องก็คุยกันว่าเดี๋ยวเราจะเลี้ยงกันเองระหว่างไปทำงานก็จะจ้างพี่แถวบ้านเลี้ยง จนคลอดลูกออกมา เราผ่าคลอดและทำหมันไปด้วยพร้อมกันแต่เคสของดิฉันหมอบอกผ่าไปโดนเส้นประสาทด้านข้างจึ้งทำให้ปวดแสบแผลมาก จาม ไอ หรือแม้แต่ยืนอาบน้ำก็ร้องไห้แล้วซึ่งดิฉันซึ่เป็นคนที่ทนความเจ็บปวดได้แต่ครั้งนี้มันปวดแสบตรงแผลทางมุมซ้ายของแผลผ่าตัดจนมีแม่สามีมาเยี่ยม ปกติคนที่เป็นแม่เขาเห็นเราเจ็บเขาก็ต้องดูแลหรือช่วยเหลือเรา แต่นี่เราเพิ่งคลอดลูกเขากลับมาเป็นภาระในการให้เราทำกับข้าวให้เขากินแทนที่เขาจะเป็นคนทำให้เรากินและสิ่งที่เขาอยากกินผัดพริกแกงผัดกระเพราซึ่งมันฉุนแล้วทุกครั้งที่จามดิฉันปวดแผลมากจนต้องบีบและน้ำตาไหลแต่ฉันก็เก็บไว้คนเดียวเพราะถ้าพูดไปก็สงสารสามียังไงก็แม่เขาและระหว่างที่เขาอยู่ดิฉันลาคลอดอยู่ ซึ่งสามารถดูแลลูกได้เองตลอด 24 ชั่วโมง
**เริ่มเข้าเรื่อง** สรุปเขามาช่วยเลี้ยงลูก โดยสามีดิฉันขอให้มาช่วยเลี้ยงให้ แล้วพอดิฉันเลิกงานไปทุกวันลูกก็แทบจะนอนแล้ว วันไหนเลิกงานไปเร็วหน่อยดิฉันก็อยากมีเวลาอยู่กับลูกอยากเล่นกับลูก พอลูกฉันร้องนิดหน่อยแม่สามีก็เข้ามาในห้อง ไม่ว่าจะดึกแค่ไหนก็เปิดประตูเข้ามา ซึ่งดิฉันรู้สึกว่ามันไม่เป็นส่วนตัวเข้าใจว่าอยากช่วยเลี้ยงช่วยดูแต่พอถึงเวลากลางคืนมันควรเป็นเวลาของแม่อย่างดิฉันดิฉันไม่เคยบ่นเลยว่าดิฉันเหนื่อย ของใช้เกี่ยวกับลูกนมน้ำซักเสื้อผ้าล้างขวดนมทุกอย่างฉันเป็นคนทำไว้ให้ซึ่งแม่สามีไม่ได้ทำอะไรเลยแค่เลี้ยงอย่างเดียว ซึ่งมันก็เป็นเรื่องหนึ่งที่ฉันเก็บไว้ในใจ แล้วเวลาต่อมาทางครอบครัวสามีซึ่งมีน้องของสามีและหลาน(แต่ก่อนหน้านั้นพี่สาวที่เป็นแม่ของหลานสามีเขาอยู่กับดิฉันที่บ้านได้สักระยะหนึ่งแล้วซึ่งเราก็ต่างคนต่างอยู่แทบไม่ได้เจอกันอันนี้ฉันโอเคฉันสบายใจ)เข้ามาอยู่ที่บ้านด้วย โดยที่ฉันเป็นคนทำอาหารการกินเกือบทุกอย่าง กินยากมาก **ไม่แตะผักเลย** จะกินแต่เนื้อสัตว์ มีอันนี้จะกินอันนั้นมีอันนั้นจะกินอันนี้ รู้สึกว่าอึดอัดมากในเรื่องนี้ กินรอบเย็นแล้วยังมีกินรอบดึกกลางคืนไม่นอนรอนอนกันตอนเช้ากลางวันไม่เคยเจอหน้า ดิฉันเป็นคนหูหาอาหารหลังจากเลิกงานฉันเลิกงานไปถึงบ้านบางวัน 2 ทุ่มกว่าวันไหนเลิกเร็วหน่อยก็ 6 โมงก็ต้องรีบทำกับข้าวบางครั้งกับข้าวที่เราทำไว้มีเนื้อสัตว์เยอะมากแต่เช้ามาเปิดดูแทบไม่เหลือถึงก็จุกอยู่ในอกแล้วมันเป็นแบบนี้มาครึ่งปีมากกว่าครึ่งปีเกือบทุกสิ่งภายในบ้านฉันกับสามีต้องเป็นคนรับภาระค่าใช้จ่ายไว้เกือบทั้งหมดค่าไฟ 2,000 กว่าบาท 3,000 กว่าบาทพี่สาวเขาช่วยออก 500 บาท(เป็นบ้านพักราชการ)ไม่ใช่บ้านเป็นหลังๆเงินเดือนของดิฉันกับสามีหักแล้วเหลือๆไม่ถึงหมื่นต้องมารองรับค่าอาหารการกิน ที่กินทิ้งๆขว้างๆอีก ส่วนพี่สาวค่ากินค่าอยู่ของลูกสาวเขาเขาก็ไม่เคยดูแลไม่ว่าจะลูกเขาชอบกินอะไรเขาก็ไม่เคยคิดจะซื้อมาติดตู้เย็นไว้ซึ่งมันก็เป็นเรื่องนึงที่ทำให้ฉันอึดอัดใจมากๆฉันพูดไปฉันก็สงสารสามีเพราะดิฉันก็ได้พูดไปหลายครั้งแล้วดิฉันก็เครียด ไม่มีความสุขเลยเวลาที่อยู่บ้าน บางครั้งก็ร้องไห้คนเดียว จะรู้สึกว่ามีความสุขก็ตอนที่อยู่ด้วยกันกับลูกกับสามี ปัญหาเหนื่อยล้าจากการทำงานประจำแล้วกลางคืนต้องเลี้ยงลูกไม่มีเลยดิฉันสบายมาก วันไหนลูกงอแงหรือป่วยแม่ก็อัดกาแฟช่วยได้แต่สังคมในบ้าน ควรทำยังไงดีค่ะ แล้วดิฉันต้องต้องเจอแบบนี้ทุกๆวันควรรับมือแบบไหนดี