สวัสดีคนที่มาอ่านทุกๆคนค่าาา
.
ก่อนอื่นขอร่ายประวัติการเข้าวงของตัวเองก่อนนะะะ
.
1.ตอนแรกนี่ไม่ได้ตั้งใจจะเข้าวงโยแต่จะเช้าวงสตริงเพราะนี่เล่นเครื่องดนตรีวงสตริงเป็น (เคยขึ้นออกงานตอนอยู่ร.รเก่า) พอวันแรกที่เปิดรับสมัครชมรม ที่เราเห็นคือมันเขียนว่า “ดนตรีสากล” นี่ก็แบบบบ วิ่งใส่เลยจ้าาา คิดไปว่า ความฝันที่จะได้ใส่ชุดมัธยมเล่นวงสตริงจะเป็นจริงแล้วววว
.....
แต่..ฝันดับเมื่อครูพามาห้องโยแล้วบอกว่าต้องเล่นวงโย..นี่ก็แบบ...อ้าว...อ้าว..คือตรูจะมาเล่นกีต้าร์โว้ยยย สตริงง โน วงโยยยย แต่ก็แบบ เออๆลองหน่อยก็ได้วะ ชอบดนตรีมากๆ เลยคิดว่า ลองอยู่ๆไปมันคงไม่เเย่หรอกหน่า
.
2.มาถึงการเลือกเครื่อง คือเราโดนคนเเรกกก นั่งเอ๋อดิ ไม่รู้จักเครื่องดนตรีวงโยเลอะ ครูเลยบอกว่า รูปปากน่าจะเป่าทรัมเป็ตนะ แล้วก็ชี้ไป นี่เห็นก็แบบ...(เครื่องเล็กกกกก นั้นลั๊กกก มี3ปุ่ม ต้องเป่าง่ายเเน่ๆ) ก็เลยตอบตกลงไปอย่างง่ายดาย หลายๆวันต่อมาก็เริ่มซ้อม นี่ก็ซ้อมทุกวันไม่มีขาด ช่วงเเรกๆก็ปวดปาก (ตอนนี้ก็ยังปวดบ้าง..555) ก็มันก็สนุกดีนะ ไม่เเย่เหมือนที่คิดเลย พี่ๆในวงก็ใจดีแต่มันมีเรื่องค่ะ.....
.
3.เข้าสู่เนื้อหา
เข้าวงโยมาได้ประมาณ3-4เดือน ก็เเน่นอนเป่าเพลงได้เเล้ว ซึ่งเรากับเพื่อนในพาร์ทก็เป่าได้พร้อมๆกัน คือซ้อมไปด้วยกันค่ะ (เพื่อนในพาร์ทมี3คน ผญ2 ผช1) แล้วก็จะมีเรากับเพื่อนผญ1อีกคนที่เป่าค่อนข้างดี แล้วเหลือผญ1กับผชอีก2คนที่เป่ายังไม่ค่อยได้ ผญ1ได้เเล้วแต่ก็ยังมีติดๆขัดๆหน่อยๆ ส่วนไอผชมันดื้อออ ตัวมันเล็กกก แล้วก็ซนๆ ไม่นานมีคนออกจากวง เพื่อนผญ1กับพี่ในพาร์ทเป็นผญเคยเป่าเมโลโฟสมาก่อน ย้ายไปเมโลโฟน ทีนี้ก็จะเหลือ เรา ผญ2 ผช ที่เป็นเพื่อนกันอยู่.
เรื่องมันมาจากตรงนี้
พอเพื่อนผญ1โดนย้าย เด็กใหม่ก็เหลือ3คนอย่างที่บอก จะพูดไงดี คือมันก็ไม่เชิงเเข่งกันนะ แต่ก็แบบ...ประมาณนั้นแหละ เพื่อนผชที่มันดื้อเป่าไม่ค่อยได้ ก็ตัดไปเลย ก็มีเรากับผญ2 นี่แหละ ที่เวลามีงานอะไรก็จะลำบากหัวหน้าวงกับครูมากกก เพราะเรากับเพื่อนผญ2เป็นเด็กใหม่ที่เป่าได้ ในบรรดาเมโลดี้กลัก บางงานมีจำกัดคนไป บางงานไปทั้งวง งานที่จำกัดคนไป แน่นอนเราต้องวัดสกิลกันกับเพื่อน แต่เรากับเพื่อนก็ไม่ได้เกลียดโกรธกันนะ สนิทกันด้วยซ้ำก็แบบเป่าไม่ได้ก็ช่วยกันสอนช่วยกันมั่วจนได้.
แต่มันมีอะไรที่เรา...ไม่รู้สิบอกไม่ถูก
.
4.คือด้วยความที่ผญ2เป็นคนพูดตรงๆพูดโต้งๆ อะไรแบบนี้ ก็เลยทำให้คนอยากเข้าหาผิดกับเราที่จะไม่ค่อยคุยกับใครถ้าเขาไม่ได้ชวนเราคุย(ก็ไม่ได้สนิทนี่หว่า) ผญ2 จะสนิทกับพี่ๆม.2ม.3 (ช่ายย เราอยู่ม.1เองค่ะ) (ส่วนเราจะค่อยข้างสนิทกับพี่ม.ปลาย ที่เป็นผชในวงเพราะเราได้มีโอกาสไปเล่นวงสตริงกับพี่เขา เลยค่อนข้างสนิท อีกอย่าง เรามีนิสัยห้าวหน่อยๆ เลยเข้าง่าย)แล้วพอมีงานอะไร พี่ๆเค้าก็จะบอกครูให้เอาเพื่อนเราไป แบบ”นี่ค่ะครู น้องเป่าเก่ง” อะไรแบบนี้ ซึ่งนี้ก็รู้สึกว่า...นอยนิดๆแต่แบบ เราก็คงอ่อนกว่าเพื่อนนั่นแหละ ไม่เป็นไร! ฝึกต่อ แต่คือมีสิ่งที่ทำให้เราคิดกลับกันคือ พี่หัวหน้าวง (ซึงเป็นหัวหน้าพาร์ท ทป ด้วย)
เค้าเเย้งครู เพราะพอพี่ๆม.2-3 บอก ครูก็เลยโอเค พี่เค้าบอกว่า “เนี่ย น้องคนนี้ก็เป่าได้นะครู ผมดูซ้อม น้องก็โอเคนะ” ซึ่งพี่เค้าหมายถึงเรานั่นแหละ นี่คือแบบ ดีใจกึ่งนึง อีกกึ่งนึงคือ พี่เค้าเเค่พูดให้เรารู้สึกดีรึเปล่า?
พอครูฟังก็เลยเอาเราไปด้วย พร้อมกับเพื่อนผญ2 ทั้งๆที่ตอนเเรกครูบอกว่า ทรัมเป็ตเด็กใหม่ไปได้คนเดียว(?)
.
ไม่อยากว่าครู แต่รู้สึกเหมือนโดนลำเอียง โดนเมิน อยู่นานๆไป พี่ม.3 ผญ คนนึงที่สนิทกับเพื่อนผญ2 ดูเหมือนจะไม่ชอบเราเลย แบบ พูดด้วยเค้าก็ไม่ค่อยตอบ เจอกันนอกวงก็ทักแต่เพื่อนผญ2 ทั้งๆที่เราก็เดินมาด้วย ส่วนอีกเรื่องที่นอยมานานแล้วคือ ทุกเช้าเวลาเป่าเพลงชาติเสร็จ นี่ก็ต้องล้างเม้าส์ล้างไรแล้วก็เดินขึ้นไปเก็บเครื่องแล้วก็นั่งประชุมกับครูนั่นแหละค่ะ แล้วระหว่างทางที่จะเดินไปเก็บเครื่อง เเทบทุกวัน ครูก็จะมาเดินกับเราแล้วก็ผญ2 แล้วก้จะถามว่าเป็นไง เป่าได้ป่าว หรือชมบ้าง แบบ เมื่อเช้าเป่าดังดีนะ เป่าดีมาก อะไรแบบนี้ ซึ่งนี่เป็นคนที่เดินข้างๆ แล้วก็เป่าเหมือนกับเพื่อนด้วย นอยนะ แบบไม่เคยจะถามเราบ้าง พอมันเป็นแบบนี้บ่อยๆ เราก็เลยพยายามที่จะเป่าให้ดีขึ้น มีวันนึงเพื่อนผญ2 ไม่มาร.ร ตอนเที่ยงเราเลยไปนั่งห้องโย แล้วก็เพื่อนผญ1 กับเพื่อนอีกคนที่สนิทกับเราเพราะมาจากร.รเดียวกันคุยกับพี่ๆม.2ที่สนิทคุยกัน เพื่อนผญ1กับอีกคนก็บอกเราเป่าดีกว่า ผญ2เป่าเเบบ เพลงนุ่มนวลก็ตัดลิ้นอะไรอย่างนี้ ส่วนเราเป่านุ่ม ซึ่งพี่ม.2 ที่นั่งอยู่เค้าก็เห็นด้วย เเล้วพอดีที่พี่ผชอยู่ทปเหมือนกันเข้ามาพอดี เพื่อนผญ.1เลยถามว่า รัหว่างเรากับ ผญ.ใครเป่าดีกว่ากัน โดยที่เราเสริมว่า ไม่ต้องห่วงความรู่สึก พี่พูดมา คิดว่าใครเป่าดีกว่าบอกเลย คิดว่าหนูไม่ได่อยู่ตรงนี้ก็ได้ พี่เค้าคิดสักพัก แล้วบอกว่า ผญ2ดูมีความพยายามดีนะ..แต่ เราเป่าดีกว่า พี่เค้าบอกว่าไม่ค่อยชอบผญ2 เพราะชอบตะโกน ตะคอกใส่รุ่นพี่ ไม่รู้พี่ม.3 ชอบเล่นด้วยได้ไง แล้วเวลาพูดกับครูก็ชอบพูดแบบไม่มีหางเสียง แต่ดูเหมือนครูก็ไม่ว่าอะไรเลยยังคุยเล่นด้วยตลอด ซึ่งเราฟังแล้วก็....เออ ใช่ว่ะ ...นี่ก็รู้สึกว่าเริ่มไม่อยากอยู่วงแล้ว ไม่อยากเจอหน้าพี่ม.3 ที่ดูไม่ชอบเรา แลเวก็ครูที่ไม่ค่อยสนใจเลย สนใจอยู่คนเดียวอ่ะแหละ แล้วทีครั้งนึงที่ทำให้เรารู้สึกไม่ดีมากๆ อยากออกมากๆ คือวันนั้นพี่หัวหน้าวงเรียกวอร์มแล้วให้พาร์ทเราเป่า ซึ่ง พี่ผชในพาร์ทก็อยู่ แต่ห.น.วไม่ให้เป่า เพราะรู้ว่าไงก็เป่าได้ ส่วนอีกคนค่อเพื่อนผช พี่เค้าไม่ให้เป่าเพราะว่า รู้ว่าเป่าไม่ได้ เลยให้เเค่เรากับผญ2 เป่าด้วยกัน
พี่เค้าให้เป่า เสียง8,10,12,13 ซึ่งตั้งแต่เสียง 12-13 เรารู้สึกว่าตัวเองเป่านิ่งมากๆ ส่วนเพื่อนผญ2 เป่าแบบเบ่งสุดๆแต่ว่าไม่ได้ พี่เค้าเลยถามว่า เป่าได้มั้ยเนี่ย เพื่อนผญ2 ก็ตอบตามสไตล์ตรงๆ ได้ ไม่มีหางเสียงใดๆทั้งสิ้น พี่เค้าเลยไม่สนใจ แล้วก็บอกว่าเราเป่าได้ แต่ครูก็ยังบอกว่า ผญ2เป่าได้ ตอนนั้นยังเห็นอยู่เลย
เรากับพี่ผชในพาร์ทหันหน้ามองกันทันที
.
ตั้งแต่วันนั้นมารู้สึกนอยครูมาก เเล้วก็ไม่อยากเจอพี่ๆม.2-3 ในวงที่ดูไม่ชอบเราเลย เหมือนโดนเมินตลอดมา ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ ถึงเเม้พี่หัวหน้าวงจะค่อนข้างสนใจเรา พยายามสอนเราพี่ในพาร์ทผชก็คุยเล่นกับเรา แต่เราก็ยังรู้สึกว่า มันไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่เหมือนเดิม
.
คือ ทำยังไงดี เรารักดนตรีมากๆ ชอบเล่นดนตรีแต่ว่าสิ่งที่เป็นตอนนี้ไม่ค่อยโอเค เเต่ถ้าออกไป ก็กลัวจะมองหน้าคนในวงไม่ติด...
.
ช่วยด้วยนะคะะ
ออกจากวงโย...ดีมั้ย?(ตัดสินใจไม่ได้)
.
ก่อนอื่นขอร่ายประวัติการเข้าวงของตัวเองก่อนนะะะ
.
1.ตอนแรกนี่ไม่ได้ตั้งใจจะเข้าวงโยแต่จะเช้าวงสตริงเพราะนี่เล่นเครื่องดนตรีวงสตริงเป็น (เคยขึ้นออกงานตอนอยู่ร.รเก่า) พอวันแรกที่เปิดรับสมัครชมรม ที่เราเห็นคือมันเขียนว่า “ดนตรีสากล” นี่ก็แบบบบ วิ่งใส่เลยจ้าาา คิดไปว่า ความฝันที่จะได้ใส่ชุดมัธยมเล่นวงสตริงจะเป็นจริงแล้วววว
.....
แต่..ฝันดับเมื่อครูพามาห้องโยแล้วบอกว่าต้องเล่นวงโย..นี่ก็แบบ...อ้าว...อ้าว..คือตรูจะมาเล่นกีต้าร์โว้ยยย สตริงง โน วงโยยยย แต่ก็แบบ เออๆลองหน่อยก็ได้วะ ชอบดนตรีมากๆ เลยคิดว่า ลองอยู่ๆไปมันคงไม่เเย่หรอกหน่า
.
2.มาถึงการเลือกเครื่อง คือเราโดนคนเเรกกก นั่งเอ๋อดิ ไม่รู้จักเครื่องดนตรีวงโยเลอะ ครูเลยบอกว่า รูปปากน่าจะเป่าทรัมเป็ตนะ แล้วก็ชี้ไป นี่เห็นก็แบบ...(เครื่องเล็กกกกก นั้นลั๊กกก มี3ปุ่ม ต้องเป่าง่ายเเน่ๆ) ก็เลยตอบตกลงไปอย่างง่ายดาย หลายๆวันต่อมาก็เริ่มซ้อม นี่ก็ซ้อมทุกวันไม่มีขาด ช่วงเเรกๆก็ปวดปาก (ตอนนี้ก็ยังปวดบ้าง..555) ก็มันก็สนุกดีนะ ไม่เเย่เหมือนที่คิดเลย พี่ๆในวงก็ใจดีแต่มันมีเรื่องค่ะ.....
.
3.เข้าสู่เนื้อหา
เข้าวงโยมาได้ประมาณ3-4เดือน ก็เเน่นอนเป่าเพลงได้เเล้ว ซึ่งเรากับเพื่อนในพาร์ทก็เป่าได้พร้อมๆกัน คือซ้อมไปด้วยกันค่ะ (เพื่อนในพาร์ทมี3คน ผญ2 ผช1) แล้วก็จะมีเรากับเพื่อนผญ1อีกคนที่เป่าค่อนข้างดี แล้วเหลือผญ1กับผชอีก2คนที่เป่ายังไม่ค่อยได้ ผญ1ได้เเล้วแต่ก็ยังมีติดๆขัดๆหน่อยๆ ส่วนไอผชมันดื้อออ ตัวมันเล็กกก แล้วก็ซนๆ ไม่นานมีคนออกจากวง เพื่อนผญ1กับพี่ในพาร์ทเป็นผญเคยเป่าเมโลโฟสมาก่อน ย้ายไปเมโลโฟน ทีนี้ก็จะเหลือ เรา ผญ2 ผช ที่เป็นเพื่อนกันอยู่.
เรื่องมันมาจากตรงนี้
พอเพื่อนผญ1โดนย้าย เด็กใหม่ก็เหลือ3คนอย่างที่บอก จะพูดไงดี คือมันก็ไม่เชิงเเข่งกันนะ แต่ก็แบบ...ประมาณนั้นแหละ เพื่อนผชที่มันดื้อเป่าไม่ค่อยได้ ก็ตัดไปเลย ก็มีเรากับผญ2 นี่แหละ ที่เวลามีงานอะไรก็จะลำบากหัวหน้าวงกับครูมากกก เพราะเรากับเพื่อนผญ2เป็นเด็กใหม่ที่เป่าได้ ในบรรดาเมโลดี้กลัก บางงานมีจำกัดคนไป บางงานไปทั้งวง งานที่จำกัดคนไป แน่นอนเราต้องวัดสกิลกันกับเพื่อน แต่เรากับเพื่อนก็ไม่ได้เกลียดโกรธกันนะ สนิทกันด้วยซ้ำก็แบบเป่าไม่ได้ก็ช่วยกันสอนช่วยกันมั่วจนได้.
แต่มันมีอะไรที่เรา...ไม่รู้สิบอกไม่ถูก
.
4.คือด้วยความที่ผญ2เป็นคนพูดตรงๆพูดโต้งๆ อะไรแบบนี้ ก็เลยทำให้คนอยากเข้าหาผิดกับเราที่จะไม่ค่อยคุยกับใครถ้าเขาไม่ได้ชวนเราคุย(ก็ไม่ได้สนิทนี่หว่า) ผญ2 จะสนิทกับพี่ๆม.2ม.3 (ช่ายย เราอยู่ม.1เองค่ะ) (ส่วนเราจะค่อยข้างสนิทกับพี่ม.ปลาย ที่เป็นผชในวงเพราะเราได้มีโอกาสไปเล่นวงสตริงกับพี่เขา เลยค่อนข้างสนิท อีกอย่าง เรามีนิสัยห้าวหน่อยๆ เลยเข้าง่าย)แล้วพอมีงานอะไร พี่ๆเค้าก็จะบอกครูให้เอาเพื่อนเราไป แบบ”นี่ค่ะครู น้องเป่าเก่ง” อะไรแบบนี้ ซึ่งนี้ก็รู้สึกว่า...นอยนิดๆแต่แบบ เราก็คงอ่อนกว่าเพื่อนนั่นแหละ ไม่เป็นไร! ฝึกต่อ แต่คือมีสิ่งที่ทำให้เราคิดกลับกันคือ พี่หัวหน้าวง (ซึงเป็นหัวหน้าพาร์ท ทป ด้วย)
เค้าเเย้งครู เพราะพอพี่ๆม.2-3 บอก ครูก็เลยโอเค พี่เค้าบอกว่า “เนี่ย น้องคนนี้ก็เป่าได้นะครู ผมดูซ้อม น้องก็โอเคนะ” ซึ่งพี่เค้าหมายถึงเรานั่นแหละ นี่คือแบบ ดีใจกึ่งนึง อีกกึ่งนึงคือ พี่เค้าเเค่พูดให้เรารู้สึกดีรึเปล่า?
พอครูฟังก็เลยเอาเราไปด้วย พร้อมกับเพื่อนผญ2 ทั้งๆที่ตอนเเรกครูบอกว่า ทรัมเป็ตเด็กใหม่ไปได้คนเดียว(?)
.
ไม่อยากว่าครู แต่รู้สึกเหมือนโดนลำเอียง โดนเมิน อยู่นานๆไป พี่ม.3 ผญ คนนึงที่สนิทกับเพื่อนผญ2 ดูเหมือนจะไม่ชอบเราเลย แบบ พูดด้วยเค้าก็ไม่ค่อยตอบ เจอกันนอกวงก็ทักแต่เพื่อนผญ2 ทั้งๆที่เราก็เดินมาด้วย ส่วนอีกเรื่องที่นอยมานานแล้วคือ ทุกเช้าเวลาเป่าเพลงชาติเสร็จ นี่ก็ต้องล้างเม้าส์ล้างไรแล้วก็เดินขึ้นไปเก็บเครื่องแล้วก็นั่งประชุมกับครูนั่นแหละค่ะ แล้วระหว่างทางที่จะเดินไปเก็บเครื่อง เเทบทุกวัน ครูก็จะมาเดินกับเราแล้วก็ผญ2 แล้วก้จะถามว่าเป็นไง เป่าได้ป่าว หรือชมบ้าง แบบ เมื่อเช้าเป่าดังดีนะ เป่าดีมาก อะไรแบบนี้ ซึ่งนี่เป็นคนที่เดินข้างๆ แล้วก็เป่าเหมือนกับเพื่อนด้วย นอยนะ แบบไม่เคยจะถามเราบ้าง พอมันเป็นแบบนี้บ่อยๆ เราก็เลยพยายามที่จะเป่าให้ดีขึ้น มีวันนึงเพื่อนผญ2 ไม่มาร.ร ตอนเที่ยงเราเลยไปนั่งห้องโย แล้วก็เพื่อนผญ1 กับเพื่อนอีกคนที่สนิทกับเราเพราะมาจากร.รเดียวกันคุยกับพี่ๆม.2ที่สนิทคุยกัน เพื่อนผญ1กับอีกคนก็บอกเราเป่าดีกว่า ผญ2เป่าเเบบ เพลงนุ่มนวลก็ตัดลิ้นอะไรอย่างนี้ ส่วนเราเป่านุ่ม ซึ่งพี่ม.2 ที่นั่งอยู่เค้าก็เห็นด้วย เเล้วพอดีที่พี่ผชอยู่ทปเหมือนกันเข้ามาพอดี เพื่อนผญ.1เลยถามว่า รัหว่างเรากับ ผญ.ใครเป่าดีกว่ากัน โดยที่เราเสริมว่า ไม่ต้องห่วงความรู่สึก พี่พูดมา คิดว่าใครเป่าดีกว่าบอกเลย คิดว่าหนูไม่ได่อยู่ตรงนี้ก็ได้ พี่เค้าคิดสักพัก แล้วบอกว่า ผญ2ดูมีความพยายามดีนะ..แต่ เราเป่าดีกว่า พี่เค้าบอกว่าไม่ค่อยชอบผญ2 เพราะชอบตะโกน ตะคอกใส่รุ่นพี่ ไม่รู้พี่ม.3 ชอบเล่นด้วยได้ไง แล้วเวลาพูดกับครูก็ชอบพูดแบบไม่มีหางเสียง แต่ดูเหมือนครูก็ไม่ว่าอะไรเลยยังคุยเล่นด้วยตลอด ซึ่งเราฟังแล้วก็....เออ ใช่ว่ะ ...นี่ก็รู้สึกว่าเริ่มไม่อยากอยู่วงแล้ว ไม่อยากเจอหน้าพี่ม.3 ที่ดูไม่ชอบเรา แลเวก็ครูที่ไม่ค่อยสนใจเลย สนใจอยู่คนเดียวอ่ะแหละ แล้วทีครั้งนึงที่ทำให้เรารู้สึกไม่ดีมากๆ อยากออกมากๆ คือวันนั้นพี่หัวหน้าวงเรียกวอร์มแล้วให้พาร์ทเราเป่า ซึ่ง พี่ผชในพาร์ทก็อยู่ แต่ห.น.วไม่ให้เป่า เพราะรู้ว่าไงก็เป่าได้ ส่วนอีกคนค่อเพื่อนผช พี่เค้าไม่ให้เป่าเพราะว่า รู้ว่าเป่าไม่ได้ เลยให้เเค่เรากับผญ2 เป่าด้วยกัน
พี่เค้าให้เป่า เสียง8,10,12,13 ซึ่งตั้งแต่เสียง 12-13 เรารู้สึกว่าตัวเองเป่านิ่งมากๆ ส่วนเพื่อนผญ2 เป่าแบบเบ่งสุดๆแต่ว่าไม่ได้ พี่เค้าเลยถามว่า เป่าได้มั้ยเนี่ย เพื่อนผญ2 ก็ตอบตามสไตล์ตรงๆ ได้ ไม่มีหางเสียงใดๆทั้งสิ้น พี่เค้าเลยไม่สนใจ แล้วก็บอกว่าเราเป่าได้ แต่ครูก็ยังบอกว่า ผญ2เป่าได้ ตอนนั้นยังเห็นอยู่เลย
เรากับพี่ผชในพาร์ทหันหน้ามองกันทันที
.
ตั้งแต่วันนั้นมารู้สึกนอยครูมาก เเล้วก็ไม่อยากเจอพี่ๆม.2-3 ในวงที่ดูไม่ชอบเราเลย เหมือนโดนเมินตลอดมา ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ ถึงเเม้พี่หัวหน้าวงจะค่อนข้างสนใจเรา พยายามสอนเราพี่ในพาร์ทผชก็คุยเล่นกับเรา แต่เราก็ยังรู้สึกว่า มันไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่เหมือนเดิม
.
คือ ทำยังไงดี เรารักดนตรีมากๆ ชอบเล่นดนตรีแต่ว่าสิ่งที่เป็นตอนนี้ไม่ค่อยโอเค เเต่ถ้าออกไป ก็กลัวจะมองหน้าคนในวงไม่ติด...
.
ช่วยด้วยนะคะะ