คือตอนนี้มีเพื่อนที่อยู่ห้องเดียวกันชอบมาแกล้งเราแกล้งแย่งสมุดบ้างคอยแซวบ้าง1คนแต่เราก็รู้สึกว่าสนุกที่ได้คุยกับเพศตรงข้ามเป็นกันเอง และก็มีรุ่นเดียวกันอีกห้องที่อยู่วงโยเขามาช่วยเราหาชุดถึงครั้งแรกจะไม่ค่อยชอบนิสัยแต่ก็รู้สึกว่านิสัยก็ค่อยข้างดีคอยช่วย เราก็อยู่วงโยมีรุ่นพี่ม.3ที่เขาเป็นแฝดกันคนนึงอยู่3/5มองบ่อยแล้วก็ยิ้มให้แต่พี่เขาไม่ค่อยกล้าขวนเราคุยความรู้สึกเวลาเดินผ่านไปแล้วอยยู่เผลอยิ้มคนเดียว อีกคนอยู่3/7มองบ่อยมากกชวนคุยเก่งกว่าเคยออกงานนึงพี่เขามายืนถ่ายรูปเราคนเดียวเยอะมากเยอะกว่าคนอื่นเลยแล้ววันที่พวกพี่เขาจะจบม.3ก็เดินเล่นขบวนเปิดงานปัจฉิมม.3กับม. 6แต่พวกพี่เขาก็มาเล่นด้วยตอนรอพี่3/7ก็ถามเราว่าเล่นเพลงเดียวคั่น2เล่นได้มั้ย พอเล่นเสร็จก็นั่งกันอยู่ในห้องดนตรีเพื่อนเราก็ให้ลูกโป่งมาพี่3/7ก็พูดเล่นๆว่าถ้าพี่บีบลูกโป่งน้องแตกน้องจะโกรธ​พี่มั้ยความรู้สึกตอนนั้นเขินมากพี่3/5ก็เลยพูดว่าน้องน่าจะโกรธ แต่เราซื้อดอกไม้ตอนเช้าให้ไม่ทันตอนเย็นเห็นพี่3/5อยู่เลยรีบวิ่งไปซื้อมาให้ครั้งแรกว่าจะให้ทั้ง2คนแต่พี่เขามาคนเดียว พอจะกลับบ้านพี่3/7เขาก็พึ่งมาแล้วพวกเพื่อนในวงเรา2คนก็ขอเขียนเสื้อพี่แฝด2คนเรากำลังจะกลับพี่3/7ก็มาสะกิดเราพูดว่าน้องยังไม่ได้เขียนให้พี่เลยพอเราเขียนให้เสร็จพี่3/5ก็พูดว่าเขียนให้พี่ด้วยข้างหลังเขียนได้มั้ยมาเขียนข้างหน้ามั้ยไม่คิดว่าพี่เขา2คนจะขอให้เราเขียน แล้วก็มีม.4อีก3คนช่วงนึงที่เริ่มหัดเพลงสรรเสริญ​เราเป่าได้แค่3ห้องแล้วพี่ที่เล่นอีกเครื่องก็มาเป่าให้ต่อเราตอนนั้นก็ดีใจเลยเริ่มรู้สึกตัวแล้วมองเราตลอดมองบ่อยจนเราไม่กล้าซ้อมแล้วรู้สึกอึดอัดนิดหน่อยและอีกคนตอนที่มานั่งซ้อมตอนเช้าพี่เขามานั่งจ้องเรากับก็วันที่จะออกงานพี่เขาก็มองเราตลอดเลยรู้สึกแบบไม่มีใครกล้าจ้องขนาดนี้แต่ก็เอ็นดูพี่เขาและอีกคนตอนซ้อมรับเสด็จเราไม่ได้ออกงานก็เลยไปคอยช่วยระหว่างพักเราก็นั่งอยู่พี่เขาก็หันมามองพอเราหันไปพี่เขาก็หลบสายตากับตอนเช้าเราเช็คชื่อตอนเช้าแล้วเราเห็นเพื่อนยังไม่ได้เช็คเลยพูดว่า''​เอ้า... ยังไม่ได้เช็คเลยหนิ''​ตอนนั้นพี่เขาก็ต่อหลังหลังแล้วพูดว่า''​พี่ก็ยังไม่ได้เช็คนะ''แล้วพี่เขาก็ยิ้มตอนนั้นก็รู้สึกโคตรเขินเลย และม.5อีก2คนพี่2คนนี้เป็นเพื่อนสนิทกันอยู่กลุ่มเดียวกันห้องเดียวกัน คนนึงจะดูเย็นชามากแต่โคตรจะฮอตมีคนชอบ7คนแรกๆเหมือนพี่เขาไม่ได้อะไรแต่พอหลังๆเราหันไปมองพี่เขาแล้วพี่เขาก็หลบสายตาบ่อยมากแบบมากๆพี่เขาจะดูสนิทก็น้องพาร์ทอีก3คนคุยกันปกติแต่เวลาพี่เขาคุยกับเราจะดูเกร็งๆและบทสนทนาน้อยมาก แต่จะบอกว่าช่วง3-4เดือนแรกๆเราชอบพี่เขามากคลั่งรักมากแต่พี่เขาก็ดูนิ่งๆไม่ได้ให้ความหวังอะไรขนาดนั้นหลังๆมาความคลั่งเลยน้อยลงไปมากๆแต่ก็ยังส่องตารางสอนแต่คือพอเจอพี่เขาก็ต้องเจอเพื่อนพี่เขาและเพื่อนเขาแรกๆพี่เขาก็ไม่ได้อะไรเหมือนกันพอหลังๆเราเดินเข้าร.ร.พี่เขามองเรากับอีกวันพี่เขาเป็นเวรจราจรเรานั่งรอเพื่อนอยู่ป้ายรถเมล์​หน้าร.ร.เพื่อนเราก็บอกว่าพี่เขาจ้องเลยอ่ะจนเรากลัวว่าจะไปชอบพี่เขาเพราะเป็นเพื่อนกันคนที่เราชอบ พอเจอก็มองบ่อยมากๆไม่เหมือนกับตอนแรกกับอีกวันเราเก็บเก้าอี้ไม่ได้พี่เขาก็มาช่วยเราและรุ่นพี่ที่จบไปแล้วเคยอยู่วงโยพี่เขาไม่ได้เล่นเครื่องเดียวกับเราไม่มีพื้นฐานเล่นเครื่องเล่นเราเลยแต่เขาก็มายืนสอนเราเป่าเสียงให้ตรงกับตอนซ้อมเดินพี่เขามาสอนแต่เราคนเดียวเลยเดินข้างเราครั้งแรกก็คิดว่าก็คงเดินผิดเลยมาสอนแต่เพื่อนข้างเราอีก2คนก็เดินผิดบ่อยกว่าเราอีกแต่ทำไมพี่เขาไม่สอนแต่ก็ดีใจมากที่พี่เขาคอยมาสอนเรา ยาวไปหน่อยนะคะ ไม่หน่อยแหละ😅 แต่ตอนนี้เราโคตรสับสนเลยเราชอบใครกันแน่เราคิดว่าเราชอบพี่ม.5คนเดิมแต่เราเคยพูดกับเพื่อนว่าทำไมพี่เขาไม่ทำแบบพี่3/7บ้าง และอีกอย่างรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองเจ้าชู้มากอะค่ะเหมือนให้ความหวังคนอื่นเลยแต่ตอนนี้มีแต่คนมาชอบเราไม่เคยคิดว่าจะมีใครมาชอบเลยด้วยซ้ำเพราะคิดว่าตัวเองไม่สวยเลยสักนิดเลยไม่มีความมั่นใจไม่ชอบถ่ายรูปไม่ชอบส่องกระจกเหมือนเป็นคนกลัวกล้องกลัวกระจกไปเลยอ่ะ (แต่ประเด็นก็คือ "อยากรู้ว่าเราชอบใครกันแน่")​