ผมมีแขน มีขา ร่างกายสมบูรณ์แข็งแรง แต่ทำไมผมถึงชอบอยู่แต่ที่เดิมๆ บรรยากาศเดิมๆ งานเดิมๆ สังคม สิ่งแวดล้อมเดิมๆ ทานข้าวร้านเดิมๆ ทำไมๆ และผมก็ได้รู้ว่าไม่ได้มีอะไรมาจำกัดเรา นอกจากความคิดของเราเอง ผมเลยเลยลองนั่งรถเมล์ไปเรื่อยๆ ลองไปทานข้าวร้านใหม่ๆ กลับห้องก็นั่งรถไฟฟ้าเลยที่เราอยู่ไปสถานีนึงแล้วเดินสำรวจหาร้านใหม่ๆทาน วันหยุดลองออกไปเที่ยว ตจว ที่ใหม่ๆ ลองไปคุยกับคนแปลกหน้าตอนไปวิ่งตอนเช้า ได้พบเจอคนใหม่ๆ ลองนั่งรถไฟชั้น 3 ไปหลายที่ สมัยนั้นรถไฟฟรีไปถึงโกลก ถึงเชียงใหม่

ผมลองฝึกเขียนโปรแกรมภาษา Python ลองฝึกภาษาที่ 3 เผื่อในการทำงานตำแหน่งใหม่ๆในอนาคต บางทีความมั่นคงก็เหมือนสิ่งที่ขังเราไว้ให้อยู่ที่เดิม

ถ้าโลกนี้เหมือนหนังสือ คนที่ไม่ได้ไปไหนก็เหมือนได้อ่านหนังสือแค่หน้าเดียว อนาคตผมวางแผนจะลองย้ายงานใหม่ๆ ไปเที่ยวตปท ที่ใหม่ๆ อยากไปขั้วโลกใต้ อยากไปสังเวชณียสถานทั้ง4 อยากไปดูวิหารพาเธนอนที่อโครโพลิส จุดเริ่มต้นของอารยธรรมตะวันตก อยากไป been there, done that

ไม่มีอะไรมาจำกัดขังเราได้นอกจากตัวเราเอง ลองออกไปผจญภัยโลก หางานใหม่ๆ ฝึกทักษะใหม่ๆ ออกไปท่องเที่ยวที่ใหม่ๆ หาร้านอาหารใหม่ๆ ทานแล้วคุณจะรู้ว่าโลกนี้มันกว้างใหญ่มหาศาล

somewhere something incredible is waiting to be known