เรื่องนี้ออกแนวดราม่าซึ่งคนที่อ่านหากเป็นลูกๆเราหน้าจะเข้าใจกันแต่สำหรับพ่อๆแม่ๆก็ลองอ่านแล้วเอาไปพิจรณาดูนะคะ
คือเรื่องมีอยู่วันนี้แม่ถามเราว่าคิดว่าพ่อแม่รักเรารึป่าวเราตอบไปว่าไม่รู้ต่อจากนั้นแม่เราถามละเอียดและดูโมโหมากและคำถามสุดท้ายที่แม่ถามคือรู้สึกว่าพ่อแม่รักเรารึป่าวเราตอบไปว่าเราไม่รู้สึกแม่เราโกรธมากและไม่คุยกับเราเลย แม่เอาแต่บ่นว่าเราโง่ พูดไม่รู้จักคิด เลี้ยงมาเสียเงินเสียทองป่าวๆ แน่นอนว่ามันเจ็บมากแม่เราไม่เคยเป็นแบบนี้ที่เราตอบไปแบบนั้นเพราะพ่อแม่ไม่เคยใส่ใจเลยว่าเราโดนอะไรมาบ้างแน่นอนว่าอยู่รร.ต้องโดนเพื่อนแกล้งเพื่อนล้อ แต่เวลามันล้อ มันล้อพ่อแม่เราเจ็บมากแต่กล้ำน้ำตาไว้แม่ไม่เคยรู้เลยว่าเราเจออะไรมาบ้างเราเป็นห่วงพ่อแม่มากว่าถ้าเกิดเราเล่าเรื่องที่รร.ไปท่านคงไม่สนใจปล่อยผ่านมันำปหรืออาจจะโกรธมากไปจนคนที่เสียหานที่สุดคือเรา มันเหนื่อยที่ต้องเก็บความรู้มากมายไว้คนเดียว เราโดนเพื่อนแกล้ง ล้อ รังแก ใช้งาน ลอกงานเรา นินทาลับหลัง แม่เราดูไม่ออกสะด้วยซ้ำว่าแต่ละวันเราเหนื่อยแค่ไหน เมื่ิอวานเราก็โดนเพื่อนผู้ชายเตะหน้าอกมันเจ็บมากเราน้ำตาคลอแต่เราไม่ได้ร้องไห้เลยเตะครั้งนั้นทำให้เราแทบจะหยุดหายใจมันทำให้เราหายใจยากมากแถมยังต้องกลั้นน้ำตา เรายังไม่อยากเชื้อเลยว่าเรายังมีชีวิตอยู่ แต่... ถ้าเราตายไปคงไม่มีใครเสียใจบางคนอาจจะบอกว่าพ่อแม่เสียใจแน่นอนแต่จากกริยาที่ท่านแสดงออกมาท่านไม่รักเราเลยแม้แต่จะชายตามองแค่หางตา
เราไม่เคยเล่าให้ใครฟังนี่เป็นครั้งแรกที่ยอมเอาความในใจออกมาเล่ามันเจ็บตลอดเวลาที่คิดถึงเรื่องนี้แค่เรื่องมันทำให้เราร้องไห้ได้ตลอดเราไม่อยากจะคิดถึงมันอีกแต่มันก็ทำไม่ได้แน่นอนว่าระหว่างที่พิมพ์เราร้องไห้อยู่แค่ไม่ได้ส่งเสียงออกมาเพราะเราไม่อยากให้พวกท่านรู้เราไม่มีทางออกแล้วเราอยากที่จะหายไปจากโลกนี้ซะ ถ้าไม่มีเราคนอื่นคงจะไม่เดือดร้อนหรอก...
พ่อแม่ยังรักเราอยู่มั้ย?
คือเรื่องมีอยู่วันนี้แม่ถามเราว่าคิดว่าพ่อแม่รักเรารึป่าวเราตอบไปว่าไม่รู้ต่อจากนั้นแม่เราถามละเอียดและดูโมโหมากและคำถามสุดท้ายที่แม่ถามคือรู้สึกว่าพ่อแม่รักเรารึป่าวเราตอบไปว่าเราไม่รู้สึกแม่เราโกรธมากและไม่คุยกับเราเลย แม่เอาแต่บ่นว่าเราโง่ พูดไม่รู้จักคิด เลี้ยงมาเสียเงินเสียทองป่าวๆ แน่นอนว่ามันเจ็บมากแม่เราไม่เคยเป็นแบบนี้ที่เราตอบไปแบบนั้นเพราะพ่อแม่ไม่เคยใส่ใจเลยว่าเราโดนอะไรมาบ้างแน่นอนว่าอยู่รร.ต้องโดนเพื่อนแกล้งเพื่อนล้อ แต่เวลามันล้อ มันล้อพ่อแม่เราเจ็บมากแต่กล้ำน้ำตาไว้แม่ไม่เคยรู้เลยว่าเราเจออะไรมาบ้างเราเป็นห่วงพ่อแม่มากว่าถ้าเกิดเราเล่าเรื่องที่รร.ไปท่านคงไม่สนใจปล่อยผ่านมันำปหรืออาจจะโกรธมากไปจนคนที่เสียหานที่สุดคือเรา มันเหนื่อยที่ต้องเก็บความรู้มากมายไว้คนเดียว เราโดนเพื่อนแกล้ง ล้อ รังแก ใช้งาน ลอกงานเรา นินทาลับหลัง แม่เราดูไม่ออกสะด้วยซ้ำว่าแต่ละวันเราเหนื่อยแค่ไหน เมื่ิอวานเราก็โดนเพื่อนผู้ชายเตะหน้าอกมันเจ็บมากเราน้ำตาคลอแต่เราไม่ได้ร้องไห้เลยเตะครั้งนั้นทำให้เราแทบจะหยุดหายใจมันทำให้เราหายใจยากมากแถมยังต้องกลั้นน้ำตา เรายังไม่อยากเชื้อเลยว่าเรายังมีชีวิตอยู่ แต่... ถ้าเราตายไปคงไม่มีใครเสียใจบางคนอาจจะบอกว่าพ่อแม่เสียใจแน่นอนแต่จากกริยาที่ท่านแสดงออกมาท่านไม่รักเราเลยแม้แต่จะชายตามองแค่หางตา
เราไม่เคยเล่าให้ใครฟังนี่เป็นครั้งแรกที่ยอมเอาความในใจออกมาเล่ามันเจ็บตลอดเวลาที่คิดถึงเรื่องนี้แค่เรื่องมันทำให้เราร้องไห้ได้ตลอดเราไม่อยากจะคิดถึงมันอีกแต่มันก็ทำไม่ได้แน่นอนว่าระหว่างที่พิมพ์เราร้องไห้อยู่แค่ไม่ได้ส่งเสียงออกมาเพราะเราไม่อยากให้พวกท่านรู้เราไม่มีทางออกแล้วเราอยากที่จะหายไปจากโลกนี้ซะ ถ้าไม่มีเราคนอื่นคงจะไม่เดือดร้อนหรอก...