เราเป็นคนร้องไห้ง่ายเวลาถูกพูดจี้ค่ะ หรือเวลาโดนด่า เวลาคนมาปลอบเวลาเราเฟลมากๆเราก็ร้องค่ะ เช่นมีคนมาล้อเรื่องหน้าตาเรา มาพูดเล่นๆนะค่ะ เราก็
รู้ว่าเขาพูดเล่น แต่มันรู้สึกเจ็บแปล๊บในใจน้ำตามันก็เอ่อขึ้นมาแล้วค่ะ แล้วจะรู้แบบนี้เวลาพ่อแม่ว่า หรือมีคนมาปลอบเวลาเราเครียดหนักๆ เฟลมากๆ ผิดหวังมากๆ ไม่ต้องปลอบหรอกค่ะแค่ถามว่าเป็นอะไร น้ำตามันจะขึ้นมาเลยค่ะพร้อมไหลตลอดเวลา แบบรู้เลยว่าถ้าพูดอะไรออกไปคำนึงร้องไห้แน่ๆ พอหยดแรกไหลมันมาต่อเลยเป็นสายค่ะ เสียงจะสั่นพูดไม่ออก

คนล้อปมด้อย<คนถามว่าเป็นอะไร<พ่อแม่ว่า(รุนแรงนิดนึงคือพูดจี้แล้วไม่ยอมให้เราไปไหน)<คนปลอบเวลาเราเครียด

เรารู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอมากเลย เราไม่อยากร้องไห้ให้ใครเห็นคือถ้าปกติเราโดนว่าเสร็จจะรีบกลับขึ้นห้องไปร้องไห้คนเดียวค่ะ จะพยายามไม่ให้คนอื่นเห็น ไม่ได้ร้องแบบฟูมฟายนะแค่ปล่อยให้น้ำตามันไหลจนหยุดเองอ่ะค่ะ เวลามีคนมาปลอบเราก็ไม่อยากร้องอยากพูดกับเขาแบบปกติเสียงไม่สั่น เก็บความรู้สึกให้ได้แบบสีหน้าเราไปหมดเลยค่ะ ปากนี้เรารู้เลยเบ้แล้วเบ้ออกชัดเจนจนบางครั้งพ่อกับแม่ดูออกเขาชอบจี้ซ้ำประมาณว่าร้องทำไมร้องแล้วจะอะไรได้ เราก็ยิ่งได้ยินยิ่งไม่อยากร้อง แต่มันยิ่งทำให้แน่กว่าเดิม เราเคยโดนเพื่อนสนิทโกรธแล้วมันขึ้นเสียง แล้วเราเป็นคนผิดด้วยตอนนั้นน้ำตานี้เอ่อเลยค่ะ เราเป็นหนึ่งในคนที่ไม่ร้องไห้ที่โรงเรียนค่ะบางครั้งมันไม่ไหวจริงๆก็ไปร้องในห้องน้ำ เราเป็นคนหัวอ่อนด้วยค่ะคนอื่นพูดไม่เท่าแต่ตัวเองนี้เวลาพูดในใจว่า ไม่เอาอย่าร้อง น้ำตายิ่งจะไหล 55555

อยากรู้ว่าทุกคนมีวิธีกลั้นน้ำตายังบ้างคะ? หรือมีวิธีคิดยังไงให้ช่วยกลายเป็นคนใจแข็ง หรือเย็นชาได้? ขอบคุณมากค่ะ
สำหรับเราเวลากลั้นน้ำตาคือหายใจลึกๆค่ะ กลั้นไว้แป๊บนึงแล้วค่อยๆหายใจออก นับ 1 ถึง 10 ช่วงแรกพอใช้ได้ค่ะ แต่ช่วงนี้หายลึกๆก็แล้ว กลั้นหายใจก็แล้วมีแต่จะทำให้น้ำตาเอ่อออกมา