ฝนยังตกกระหน่ำในค่ำนี้
"เราจะกินอะไรดีสามีจ๋า"
ยินเพียงคำออดอ้อนจากภรรยา
อยากจะเร่งรุดหน้าไปเร็วพลัน

หันมองร่มคันเก่าเศร้าใจนัก
ก้านก็หักงดใช้ไปแล้วนั่น
เร่งรี่รุดมุดตู้เย็นพัลวัน
เจอไอ้นี่มีไอ้นั่นได้การเลย

ยังมีเหลือเศษหมูอยู่หนึ่งก้อน
ทั้งหอมใหญ่พริกอ่อนยังอยู่เฉย
ได้เมนูถูกปากมิยากเลย
หั่นและซอยอร่อยเลยผัดเข้าไป

ตั้งน้ำมันให้ร้อนก่อนใครเขา
บุบกระเทียมเจียวเข้าหอมมาได้
หย่อนชิ้นหมูลงผัดจัดไวไว
ปรุงรสไปชิมไปพริกไทยโปรย

ได้มาหนึ่งเมนูหมูผัดพริกอ่อน
กับข้าวสวยร้อนร้อนได้คลายโหย
น้ำปลาพริกแนมกินพอกลิ่นโชย
ที่ระโหยก็เลือนหายได้อิ่มกัน

เป็นกับข้าวยามยากถูกปากนัก
ได้กินกับคนรักยิ่งสุขสันต์
เสียงฝนพรมสังกะสีดีเหมือนกัน
จับมือกันฟังเสียงฝนที่พรั่งพรู

สิบแปดปีที่รักกันก็นานเนิ่น
เรายังเดินเคียงกันเห็นทั้งคู่
ยามเหนื่อยหอบปลอบโลมนะโฉมตรู
ยืนยิ้มสู้ด้วยกันมิพรั่นใจ

มีอดอิ่มยิ้มแย้มแถมคราโศก
นี่คือโลกความจริงที่ยิ่งใหญ่
ขอให้สองเราประสานแม้การใด
จะสอดร้อยหัวใจให้ก้าวเดิน

เถอะข้าวย่อยอย่าคอยนานพาลจะง่วง
ยังเป็นห่วงท่อระบายน้ำตื้นเขิน
เกรงว่าหากหลับไปในความเพลิน
เผื่อน้ำเกินไหลผ่านเข้าบ้านเรา

"หาอะไรฆ่าเวลามาดีไหม"
"ทำอะไรกันดีสามีเฒ่า"
"ขอเถอะนะคำนี้พี่ไม่เอา
พูดเบาเบาแกมเหน็บก็เจ็บใจ"

"คุณเมียจ๋าน่ากลัวทั้งฝนลม
มาเล่นเกมในผ้าห่มกับผมไหม"
"กติกาในเกมเป็นอย่างไร"
"งั้นปิดไฟเลยหนาอย่ารีรอ" ฮิ้ววววววว
....................
5 กันยายน 2561
#เชฟทิดโส ร่ายรจนา