#อ่านกันให้จบนะช่วยเราด้วยย😂😭😔
สวัสดีค่ะเราอายุ16 เราอยู่กับแม่ส่วนแม่กับพ่อเราเลิกกันตั้งแต่ยังเด็กแต่เราก็ยังติดต่อกับพ่อเราอยู่ คือเรื่องมีอยู่ว่าแม่เราออกจากงานเพราะถะเลาะกับคนที่ทำงานตอนนั่นเราเรียนจบ ม.3 พอดี แม่เราอายุ44-45ได้ แต่เเม่เรากับไม่หางานทำไม่กระตือรือร้นอะไรเลยด้วยที่เราอยากเรียนเราจึงหาได้เสริมด้วยการขายของและทำงานพิเศษ เราบอกให้แม่เราหางานทำช่วยกันแต่แม่ก็ไม่หาได้แต่บอกว่าเหนื่อยอยากพักเราพูดเรื่องนี้หลายครั้งมากเราเบื่อเราเหนื่อยถะเลาะกันหลายครั้งเราหาเงินไปเรียนเองเเละจ่ายค่าเทอมเองซื้อของใช้ในบ้านซื้อกับข้าวทุกอย่างแต่แม่กับชอบพูดว่าเรา งกตังงกเงินกับแม่อย่างนู้นอย่างที่ของๆของตัวเองกับไม่งก เราไม่ได้งกแต่เราต้องประหยัดและเรายังต้องให้เงินเค้าใช้อีก จนตอนนี้คนข้างบ้านเขาก็จะขายของเขาจึงได้จ้างแม่ขายของ แต่บ้านที่เราอยู่ตอนนี้คือบ้านป้าเขาได้แบ่งให้เช่าห้องเล็กเดือนล่ะ1300 แถมป้ายังเป็นคนขี้ขโมยน่าเลือดนิสัยไม่ดีชอบมาค้นห้องมาขโมยของตอนเราไม่อยู่ตอนเราลงไปอาบน้ำก็ไม่เว้นเราเงินหายบ่อยมากหายมากสุดก็1000 ซึ่งเราเก็บไว้จ่ายค่าเทอม เราทนไม่ไหวจนบอกให้แม่ย้ายไปที่อื่นแต่แม่ก็ไม่ยอมเราไปดูห้องใหม่มี2ห้องนอน 1น้ำ 1ครัว (เอ้อลืมบอกก่อนน้านี้เราเคยเช่าบ้านอยู่เองแต่แม่เลิกกับพ่อเลี้ยงเลยต่างคนต่างย้ายออกมาจากบ้านหลังนั้น) ค่าเช้าเดือนล่ะ2พันกว่าบ้านถ้าเเม่หาที่ทำงานดีๆก็คงช่วยกันจ่ายไหวแถมอยู่ในตัวเมืองเราก็จะได้ประหยัดเงินไปเรียนอีก แต่คำที่แม่ตอบมามันแย่และเห็นแก่ตัวมากคือถ้าย้ายไปนู้นกูไม่ไปหรอกถ้าไปกูก็ไม่ทำอะไรหรอกเราแบบเฮ้ยยแบบนี้ก็ได้หรอ เวลาแม่ไม่พอใจอะไรก็จะกระแทกฟึดฟัดๆเรารำคานมากชอบตะโกนแหกปากโวยวายแหกปากเสียงดังจะเอาชนะเราให้ได้หาว่าเราเถียงทั้งๆที่เราพูดดีๆเราใจเย็นสุดเเล้ว ค่อยหาเรื่องเอาผิดเราตลอดเรากินข้าวเส็ดก็จะเอาเเละหาเรื่องด่าและจนเรารู้เชิงและว่าเนี้ยเดี๋ยวต้องด่าเรื่องนี้เรื่องนั้น เราไม่เคยรู้สึกขาดความอบอุ่นหรือเด็กมีปัญหาแต่จนมาถึงวันนี้ เรากับเหมือนเด็กเก็บกดเวลาทำอะไรไม่ได้ก็จะชอบต่อยกำแพงหรือหาที่ระบายอารม เราเหนื่อยเราท้อจนอยากจะออกไปอยู่คนเดียวเพราะทุกวันนี้เราเถียบพึ่งพาอะไรเขาเลยหรือไม่ได้พึ่งเลยด้วยซ้ำแถมยังให้เงินอีกแต่ก็ได้แต่พูดกับตัวเองว่าเขาเป็นแม่เราต้องทดแทนบุญคุณเราไม่อยากขึ้นชื่อว่าเป็นลูก อกตัญญู เราทนมาหลายครั้งมาก เขาจึงได้ชวนเราเล่นเเชร์กับพี่สะไภเราก้คิดเอ้อก็ดีเหมือนกันจะได้มีเงินหมุนแต่ผลกับออกมาว่าเขาให้เราจ่ายให้แถบทุกงวดพอได้เงินก็ไม่คืนอ้างนู้นอ้างนี้เราเริ่มไม่ไหวแล้วเพราะเงินเราไม่พอหมุนไม่ทันนอกจากไม่ช่วยแบ่งเบาภาระแล้วยังเพิ่มภาระให้เราอีกบ้างทีก็อิจฉาครอบครัวอื่นนะที่เขามีพ่อแม่คอยเป็นห่วงบ้างที่ก็ท้อนี่เราอายุแค่16เองนะทำไมถึงเหนื่อยขนาดนี้แต่เราก็สู้เพราะเราอยากมีงานดีๆได้เงินดีไม่ลำบากเราอยากจะมีครอบครัวดีๆถ้าโตไปถ้าเรามีลูกเราจะเป็นแม่ที่ดีและจะไม่ยอมให้ลูกเรารำบากแบบนี้เพราะเคยเป็นเราเเค่คิดก็สงสารเเเล้วถ้าเรามีลูกแล้วลูกรำบาก เราถะเลาะกับแม่บ่อยมากบางครั้งก็คิดอาจจะเป็นเพราะเราใกล้กันเกินไปรึเปล่า คิดที่จะหาบ้านเช่าใหม่บ่อยมากเพราะอยู่คนล่ะห้องอาจมีอะไรดีขึ้นแต่เราก็ยังหาบ้านเช่าถูกๆในหมู่บ้านไม่ได้เพราะมันเป็นบ้านจัดสัน จะไปอยู่ที่อื่นเค้าก็ไม่ยอมไป
เขาเป็นคนขี้เกลียดมากกกกกกกกกต้องให้เราหาให้กินประคานให้ถึงที่บ้างทีเลิกงานมาเหนื่อยๆก็ใช้ให้เราไปซื้อข้าวพอเราไม่ไปก็ด่าว่าเราใช่ไม่ได้ก็จะกระแทกชักสีน่าทำตัวฟึดฟัดๆน่ารำคาน บ้างทีก็คิดมันอาจจะเป็นกรรมของเราหรือของแม่เพราะแม่ทิ้งเรากับยายไปอยู่กับผู้ชายตั้งแต่เด็กๆแต่พอเราม.1เขามารับเรากับยายมาอยู่ด้วยแต่ยายเราไม่ถูกกับพ่อเลี้ยงถะเลาะกันทุกวันบ้างทีอีพ่อเลี้ยงก็เอาน้ำสาดให้ยายเราเราไม่มีความสุขเลยอยู่ยาย2คนเมื่อก่อนยังมีความสุขซ้ะกว่าเราร้องไห้ทุกวันแต่สุดท้าย......แม่ก็ส่งยายไปอยู่กับน้องสาวยายที่ต่างจังหวัด จนมาถึงวันที่แม่เลิกกับอีพ่อเลี้ยงเราดีใจมากเหมือนหลุดออกจากนรกเเต่ไม่เลยมันกลับเเย่ไม่ต่างจากเดิม จนมาถึงวันนี้วันที่เราอยากย้ายออกไปอยู่หอคนเดียวจิงๆเพราะทุกวันนี้เราไม่เคยขอตังเขาสักบาทเงินค่าเทอมค่าไปเรียนค่ากินเราหาเองหมด เราทนไม่ไหวแล้วจิงๆแต่เราไม่ได้จะหนี้นะเราเเค่จะบอกเขาว่าจะย้ายไปอยู่แถมใกล้ที่เรียนที่ทำงานตอนเลิกงานจะได้ไม่ต้องนั่งแท้กซี่กลับบ้านมันเปลืองตังเราทำงานพิเศษหลังเลิกเรียนจนห้างปิดรถเมหมดทุกครั้งเราไม่มีเเฟนเพราะเราเบื่อเราไม่อยากมานั่งเหนื่อยเพื่อนเรายังดีเลิกงานเเฟนมารับก็ประหยัดตังไปได้ไม่ใช่เราไม่มีใครเอานะเรามีเเต่เราไม่เอาเพราะรักใครก็เหมือนโดนหลอกจนเรากลายเป็นคนกลัวความรักไปแล้วแถมเรายังมีภาระที่ต้องรับผิดชอบเราเลยตัดปัญหาเรื่องแฟนไป เหมือนนอกเรื่องเลย55555 เราเครียดมากเหนื่อยมากจนมาสมัครพันทิปมาตั้งกระทู้เพราะอยากได้คำปรึกษาว่าเราควรย้ายไปอยู่ดีไหมอย่างน้อยเราก้ไม่ต้องมานั่งถะเลาะวันไหนมีเวลาว่างๆก็มาหาแม่บ้างไม่ได้ทิ้งไปเลยถ้าเเม่ไม่มีเงินหรือเงินใช่ไม่พอก็ให้โทบอกเราได้ ช่วยเราทีเราเครียดมากเหมือนคนหลงทางหาทางออกไม่ได้😂
เบื่อแม่มาก แม่เห็นแก่ตัว
สวัสดีค่ะเราอายุ16 เราอยู่กับแม่ส่วนแม่กับพ่อเราเลิกกันตั้งแต่ยังเด็กแต่เราก็ยังติดต่อกับพ่อเราอยู่ คือเรื่องมีอยู่ว่าแม่เราออกจากงานเพราะถะเลาะกับคนที่ทำงานตอนนั่นเราเรียนจบ ม.3 พอดี แม่เราอายุ44-45ได้ แต่เเม่เรากับไม่หางานทำไม่กระตือรือร้นอะไรเลยด้วยที่เราอยากเรียนเราจึงหาได้เสริมด้วยการขายของและทำงานพิเศษ เราบอกให้แม่เราหางานทำช่วยกันแต่แม่ก็ไม่หาได้แต่บอกว่าเหนื่อยอยากพักเราพูดเรื่องนี้หลายครั้งมากเราเบื่อเราเหนื่อยถะเลาะกันหลายครั้งเราหาเงินไปเรียนเองเเละจ่ายค่าเทอมเองซื้อของใช้ในบ้านซื้อกับข้าวทุกอย่างแต่แม่กับชอบพูดว่าเรา งกตังงกเงินกับแม่อย่างนู้นอย่างที่ของๆของตัวเองกับไม่งก เราไม่ได้งกแต่เราต้องประหยัดและเรายังต้องให้เงินเค้าใช้อีก จนตอนนี้คนข้างบ้านเขาก็จะขายของเขาจึงได้จ้างแม่ขายของ แต่บ้านที่เราอยู่ตอนนี้คือบ้านป้าเขาได้แบ่งให้เช่าห้องเล็กเดือนล่ะ1300 แถมป้ายังเป็นคนขี้ขโมยน่าเลือดนิสัยไม่ดีชอบมาค้นห้องมาขโมยของตอนเราไม่อยู่ตอนเราลงไปอาบน้ำก็ไม่เว้นเราเงินหายบ่อยมากหายมากสุดก็1000 ซึ่งเราเก็บไว้จ่ายค่าเทอม เราทนไม่ไหวจนบอกให้แม่ย้ายไปที่อื่นแต่แม่ก็ไม่ยอมเราไปดูห้องใหม่มี2ห้องนอน 1น้ำ 1ครัว (เอ้อลืมบอกก่อนน้านี้เราเคยเช่าบ้านอยู่เองแต่แม่เลิกกับพ่อเลี้ยงเลยต่างคนต่างย้ายออกมาจากบ้านหลังนั้น) ค่าเช้าเดือนล่ะ2พันกว่าบ้านถ้าเเม่หาที่ทำงานดีๆก็คงช่วยกันจ่ายไหวแถมอยู่ในตัวเมืองเราก็จะได้ประหยัดเงินไปเรียนอีก แต่คำที่แม่ตอบมามันแย่และเห็นแก่ตัวมากคือถ้าย้ายไปนู้นกูไม่ไปหรอกถ้าไปกูก็ไม่ทำอะไรหรอกเราแบบเฮ้ยยแบบนี้ก็ได้หรอ เวลาแม่ไม่พอใจอะไรก็จะกระแทกฟึดฟัดๆเรารำคานมากชอบตะโกนแหกปากโวยวายแหกปากเสียงดังจะเอาชนะเราให้ได้หาว่าเราเถียงทั้งๆที่เราพูดดีๆเราใจเย็นสุดเเล้ว ค่อยหาเรื่องเอาผิดเราตลอดเรากินข้าวเส็ดก็จะเอาเเละหาเรื่องด่าและจนเรารู้เชิงและว่าเนี้ยเดี๋ยวต้องด่าเรื่องนี้เรื่องนั้น เราไม่เคยรู้สึกขาดความอบอุ่นหรือเด็กมีปัญหาแต่จนมาถึงวันนี้ เรากับเหมือนเด็กเก็บกดเวลาทำอะไรไม่ได้ก็จะชอบต่อยกำแพงหรือหาที่ระบายอารม เราเหนื่อยเราท้อจนอยากจะออกไปอยู่คนเดียวเพราะทุกวันนี้เราเถียบพึ่งพาอะไรเขาเลยหรือไม่ได้พึ่งเลยด้วยซ้ำแถมยังให้เงินอีกแต่ก็ได้แต่พูดกับตัวเองว่าเขาเป็นแม่เราต้องทดแทนบุญคุณเราไม่อยากขึ้นชื่อว่าเป็นลูก อกตัญญู เราทนมาหลายครั้งมาก เขาจึงได้ชวนเราเล่นเเชร์กับพี่สะไภเราก้คิดเอ้อก็ดีเหมือนกันจะได้มีเงินหมุนแต่ผลกับออกมาว่าเขาให้เราจ่ายให้แถบทุกงวดพอได้เงินก็ไม่คืนอ้างนู้นอ้างนี้เราเริ่มไม่ไหวแล้วเพราะเงินเราไม่พอหมุนไม่ทันนอกจากไม่ช่วยแบ่งเบาภาระแล้วยังเพิ่มภาระให้เราอีกบ้างทีก็อิจฉาครอบครัวอื่นนะที่เขามีพ่อแม่คอยเป็นห่วงบ้างที่ก็ท้อนี่เราอายุแค่16เองนะทำไมถึงเหนื่อยขนาดนี้แต่เราก็สู้เพราะเราอยากมีงานดีๆได้เงินดีไม่ลำบากเราอยากจะมีครอบครัวดีๆถ้าโตไปถ้าเรามีลูกเราจะเป็นแม่ที่ดีและจะไม่ยอมให้ลูกเรารำบากแบบนี้เพราะเคยเป็นเราเเค่คิดก็สงสารเเเล้วถ้าเรามีลูกแล้วลูกรำบาก เราถะเลาะกับแม่บ่อยมากบางครั้งก็คิดอาจจะเป็นเพราะเราใกล้กันเกินไปรึเปล่า คิดที่จะหาบ้านเช่าใหม่บ่อยมากเพราะอยู่คนล่ะห้องอาจมีอะไรดีขึ้นแต่เราก็ยังหาบ้านเช่าถูกๆในหมู่บ้านไม่ได้เพราะมันเป็นบ้านจัดสัน จะไปอยู่ที่อื่นเค้าก็ไม่ยอมไป
เขาเป็นคนขี้เกลียดมากกกกกกกกกต้องให้เราหาให้กินประคานให้ถึงที่บ้างทีเลิกงานมาเหนื่อยๆก็ใช้ให้เราไปซื้อข้าวพอเราไม่ไปก็ด่าว่าเราใช่ไม่ได้ก็จะกระแทกชักสีน่าทำตัวฟึดฟัดๆน่ารำคาน บ้างทีก็คิดมันอาจจะเป็นกรรมของเราหรือของแม่เพราะแม่ทิ้งเรากับยายไปอยู่กับผู้ชายตั้งแต่เด็กๆแต่พอเราม.1เขามารับเรากับยายมาอยู่ด้วยแต่ยายเราไม่ถูกกับพ่อเลี้ยงถะเลาะกันทุกวันบ้างทีอีพ่อเลี้ยงก็เอาน้ำสาดให้ยายเราเราไม่มีความสุขเลยอยู่ยาย2คนเมื่อก่อนยังมีความสุขซ้ะกว่าเราร้องไห้ทุกวันแต่สุดท้าย......แม่ก็ส่งยายไปอยู่กับน้องสาวยายที่ต่างจังหวัด จนมาถึงวันที่แม่เลิกกับอีพ่อเลี้ยงเราดีใจมากเหมือนหลุดออกจากนรกเเต่ไม่เลยมันกลับเเย่ไม่ต่างจากเดิม จนมาถึงวันนี้วันที่เราอยากย้ายออกไปอยู่หอคนเดียวจิงๆเพราะทุกวันนี้เราไม่เคยขอตังเขาสักบาทเงินค่าเทอมค่าไปเรียนค่ากินเราหาเองหมด เราทนไม่ไหวแล้วจิงๆแต่เราไม่ได้จะหนี้นะเราเเค่จะบอกเขาว่าจะย้ายไปอยู่แถมใกล้ที่เรียนที่ทำงานตอนเลิกงานจะได้ไม่ต้องนั่งแท้กซี่กลับบ้านมันเปลืองตังเราทำงานพิเศษหลังเลิกเรียนจนห้างปิดรถเมหมดทุกครั้งเราไม่มีเเฟนเพราะเราเบื่อเราไม่อยากมานั่งเหนื่อยเพื่อนเรายังดีเลิกงานเเฟนมารับก็ประหยัดตังไปได้ไม่ใช่เราไม่มีใครเอานะเรามีเเต่เราไม่เอาเพราะรักใครก็เหมือนโดนหลอกจนเรากลายเป็นคนกลัวความรักไปแล้วแถมเรายังมีภาระที่ต้องรับผิดชอบเราเลยตัดปัญหาเรื่องแฟนไป เหมือนนอกเรื่องเลย55555 เราเครียดมากเหนื่อยมากจนมาสมัครพันทิปมาตั้งกระทู้เพราะอยากได้คำปรึกษาว่าเราควรย้ายไปอยู่ดีไหมอย่างน้อยเราก้ไม่ต้องมานั่งถะเลาะวันไหนมีเวลาว่างๆก็มาหาแม่บ้างไม่ได้ทิ้งไปเลยถ้าเเม่ไม่มีเงินหรือเงินใช่ไม่พอก็ให้โทบอกเราได้ ช่วยเราทีเราเครียดมากเหมือนคนหลงทางหาทางออกไม่ได้😂