ต้องทำใจยังไงดีคะ ถึงจะไม่ไปนึกถึงความผิดพลาด ที่ ความโง่ มีส่วนเกี่ยวข้อง
งงมั้ยคะ, เรื่องมีอยู่ว่า...
จขกท.ถูกเกลี่ยกล่อมให้เขียนใบลาออก  โดยที่ความจริงแล้วหากไม่หลงกลเขียนใบลาออกไป จขกท.ก็จะมีทางได้ค่าบอกกล่าวล่วงหน้า 1 ด. (ในการเลิกจ้างกระทันหัน) คือ เท่ากับว่า เงินที่จะได้จากการบอกกล่าวเสียไปกับความโง่ของตัวเอง  (เมื่อมารู้ทีหลังแบบนี้แล้ว รู้สึกตัวเองโง่จริงๆค่ะ)
ยอมรับว่า...เราเป็นคนคิดเร็ว จนขาดความรอบคอบและค้นคว้าให้ถี่ถ้วนเกี่ยวกับกฏหมายแรงงาน คิดถึงแต่เรื่องที่ยังไม่เกิดจนลืมไตร่ตรอง ไม่ระวังในกลลวงของผู้ถืออำนาจ  มันกลับไปนึกถึงแล้วเจ็บใจค่ะ ทั้งเจ็บใจเขา และเจ็บใจที่ตัวเองเสียรู้อีกแล้ว (แรกๆพอรู้ ก็ร้องไห้ให้กับความโง่ที่เสียรู้อีกแล้ว) ทั้งที่พยายามทำใจ แต่มันคอยำปนึกถึงอยู่ ทั้งๆที่แก้ไขอะไรไม่ได้แล้วแต่มันเจ็บใจจริงๆค่ะ (โทรถามสายด่วนด้านแรงงาน เขาบอกว่า...ถ้าไปเขียนใบลาออก ทุกอย่างก็จบ เรียกร้องอะไรไม่ได้แล้ว และยังเตือนใจมาว่า...ไม่ว่ายังไงอย่าเขียนใบลาออกเด็ดขาด นอกจากเราเต็มใจออกอยู่แล้ว)

เรื่องที่เกิด สอนให้รู้ว่า... ไม่ว่าบ.จะมีขนาดใหญ่ระดับ บมจ. หรือใหญ่แค่ไหน ถ้าคนไม่มีจิตใจที่เป็นมนุษยธรรมต่อพนง. ซึ่งแต่ตามความเป็นจริง มันอยู่ที่จิตใจคนมากกว่า ไม่ใช่ที่องค์กร
ผิดหวังกับฝ่ายทรัพยากรบุคคลของ บมจ. ดอวก. นี้มากๆ และผิดหวังมากยิ่งกว่า กับคนที่มีตำแหน่งที่ถือจริยธรรมความเป็นมหาชนในมือ แต่กลับมาทำกับพนง.ในการกำกับดูแลของเขาเองแบบนี้