ขอแยกเป็นประเด็นๆ นะครับ

1. ตำนานขุนบรม เป็นตำนานที่มีเค้าโครงเรื่องจริง สอดคล้องกับการขยายตัวของคนลาว เข้าสู่พื้นที่ เดิมของ ลัวะ มอญ เขมร มีหลักฐานปรากฎอยู่พอสมควร

2. ตำนานปู่สังกะสา ย่าสังกะสี เป็นตำนานที่เก่ากว่ามากครับ เป็นเรื่องกำเนิดมนุษย์ เหมือนกับตำนานน้ำเต้าปุง การกำเนิดมนุษย์ในตำนานขุนบรม และตำนานนี้ มีพบในกลุ่มของคนไทลื้อไทลื้อยูนนาน และไทเขินด้วย (จากงานวิจัย "ชนชาติไทยในนิทาน แลลอดแว่นคติชน และวรรณกรรมพื้นบ้าน" ของศิราพร ณ ถลาง)

สันนิษฐานว่า ตำนานปู่สังกะสา ย่าสังกะสี น่าจะเป็นตำนานที่เก่ากว่า ตำนาน น้ำเต้าปุง ของขุนบรม เพราะตำนานน้ำเต้าปุงของขุนบรมนั้น วิทยาศาสตร์ และนิรุกติศาสตร์ปัจจุบัน พิสูจน์ได้แล้วว่ามีเค้าโครงเรื่องจริง โดยจากการวิจัย DNA ชี้ชัดว่า คนเผ่า "ไทกะได" นั้นมีบรรพบุรุษเป็นออสโตรนีเซียน ร่วมกับ มอญ-เขมร

ส่วนด้านนิรุกติศาสตร์ (ภาษา) มีการจัด ภาษาไทกะได  อยู่ในกลุ่มภาษาจีน-ทิเบต อีกที โดย เวียดนาม-มอญ-เขมร อยู่ในตระกูลออสโตรเอเชียติก

เป็นไปได้ว่า ไทกะได เป็นลูกครึ่ง จีน-ออสโตรนีเซีย ก็ได้ครับ เพราะรากศัพท์คำโบราณของไทย ล้วนมาจากทั้งสองฝั่ง (แต่ฝั่งจีนอาจจะเยอะหน่อย)