อาการนี้เป็นมาเดือนนิดๆแล้วครับ แต่ตอนนี้เริ่มไม่ไหวแล้ว ไม่รู้จะอธิบายอาการยังไง ผมขอเล่าความเป็นมาทั้งหมดเลยนะครับ
(อาจจะมีส่วนที่ดูเป็นน้ำ แต่ผมไม่รู้จริงๆว่าอะไรกันแน่ที่เป็นสาเหตุ จึงขอเล่าทั้งหมดเลยนะครับ)

-------------------------------------------------------
ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอม นักศึกษาอย่างผมก็กลับจากหอมาอยู่บ้าน
แล้วเพราะว่ามีเวลาว่างเพิ่มขึ้นเยอะ ผมก็เลยติดตามซีรีย์เรื่องหนึ่ง(เป็นการ์ตูน)ซึ่งติดงอมแงมมาก
ซีรีย์นี้ออกทุกสัปดาห์ ซึ่งบางครั้งมันจบค้างคาทำให้อยากติดตามตอนต่อไป
เวลาส่วนใหญ่ผมก็จะใช้ไปกับการนั่งดูซ้ำเพื่อวิเคราะห์เนื้อเรื่อง แรงจูงใจตัวละคร ไปเรื่อยเปื่อย ซึ่งก็ปกติดีไม่มีอะไร

แต่แล้วมันก็เริ่มขึ้น วันที่ 12 มิถุนายน (ผมจำได้แม่นเพราะจดบันทึกเอาไว้)
ผมก็นั่งดูซีรีย์ซ้ำตามปกติ แล้วก็ดันไปสังเกตที่ตัวละครตัวนึง รู้สึกว่าคอมันดูแปลกๆ แล้วผมก็สลัดความคิดนั้นออกไปจากหัวไม่ได้
ทุกๆครั้งที่ผมดูซีรีย์ ผมก็จะควบคุมตัวเองไม่ได้และสังเกตไปที่คอของตัวละครทุกตัวเสมอเพื่อดูว่าแปลกมั้ย
และนั่นทำให้ผมขาดสมาธิ และเครียดว่าทำไมผมถึงสลัดความคิดเกี่ยวกับเรื่องคอ ออกจากหัวไม่ได้
คืนนั้นผมนอนหลับไปพร้อมกับความเครียดนั้น พร้อมกับความกังวลว่าถ้ายังสลัดความคิดนี้ออกไปไม่ได้ ผมจะดูซีรีย์นี้ต่อไปไม่รู้เรื่อง
แล้วผมก็ตื่นมากลางดึก พบว่าสมองตัวเองปั่นป่วนมากแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
มันไม่สามารถรวบรวมสมาธิอะไรได้เลย ผมนอนหลับตาพยายามจินตนาการนิทานเรื่องลูกหมูสามตัว ผมจะคิดออกแค่มีลูกหมูสามตัวเท่านั้น
แล้วจะคิดอะไรต่อไม่ออกเลย ผมนอนเครียดและพยายามจินตนาการนิทานให้จบแต่ก็ทำไม่ได้จนฟ้าสว่าง
และอาการผมก็เริ่มเป็นนับตั้งแต่นั้น เรื่องความกังวลเกี่ยวกับคอของตัวละครหายไปจากหัวผมเลย แทนที่ด้วยความปั่นป่วนในสมองแทน

-----------------------------------------------------
ผมทนกับอาการปั่นป่วน ตั้งสมาธิกับสิ่งใดไม่ได้เลยมาสามวันซึ่งทรมานมาก มันกังวลไปหมดว่าผมเป็นอะไร
โรคซึมเศร้า โรคประสาท โรคสามธิสั้น หรือว่าผมกำลังจะเป็นบ้า ผมเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าทำไมคนที่มีอาการทางจิตบางคนถึงอยากฆ่าตัวตาย
ในที่สุดผมจึงตัดสินใจบอกกับครอบครัวว่า ผมเป็นอะไรไม่รู้ ตั้งสมาธิไม่ได้เลย มันปั่นป่วนไปหมด
ครอบครัวบอกว่า บางทีอาจจะเพราะผมใช้เวลาอยู่กับคอม มือถือมากไป ทำให้สมาธิสั้น และหากิจกรรมให้ผมทำ
ให้ผมออกกำลังกาย ให้ขับรถ ทำงาน และให้กำลังใจผม ซึ่งมันก็ช่วยได้มาก อาการผมค่อยๆดีขึ้น รู้สึกว่ามีสมาธิมากขึ้นเล็กน้อย

ผมกลับมาใช้ชีวิตประจำวันเหมือนปกติได้อีกครั้ง ดูซีรี่ย์ เล่มคอม ทำกิจกรรมต่างๆ โดยมีอาการปั่นป่วนในสมองเป็นบางครั้ง
แต่ผมพยายามบอกกับตัวเองเสมอทุกครั้งที่มีอาการว่า
"ไม่เป็นไร ถ้าเราคิดเรากังวลว่าเราเป็นอะไร เราก็จะเป็น ถ้าไม่กังวลไม่คิดถึงมัน ก็จะไม่เป็น"
ซึ่งก็ได้ผลดี ณ ตอนนั้น

ต่อมาช่วงต้นเดือนกรกฎาคม ผมต้องย้ายไปอยู่หอกับน้อง ซึ่งเป็นสถานที่ที่ผมไม่เคยอยู่มาก่อน
เนื่องจากหอเป็นห้องเล็กๆ ทำอะไรจึงไม่ค่อยสะดวกมากนัก แต่ผมก็ใช้ชีวิตปกติดี
เพียงแค่แต่ละวันมันจะซ้ำซากหน่อยๆ ตื่น กินข้าว เล่นคอม คุยๆกับน้อง ดูทีวี นอน ซึ่งมันก็สบายดี
อาการปั่นป่วนในหัว ก็นานๆเป็นที ไม่มีผลอะไรกับชีวิตประจำวัน
แต่ผ่านไปประมาณสัปดาห์นึง อาการใหม่มันปรากฎ
ผมนอนเล่นมือถืออยู่ แล้วรู้สึกว่า ลมหายใจออกมันโดนริมฝีปาก น่ารำคาญจัง
แล้วผมก็เริ่มกังวลขึ้นมาว่า แย่แล้วถ้าเรารำคาญแบบนี้ เดี๋ยวเกิดเอาความรู้สึกออกจากหัวไม่ได้ แล้วรำคาญลมหายใจไปตลอดล่ะก็แย่เลย
แล้วมันก็เกิดจริงๆ คืนนั้นผมไม่สามารถหายใจอย่างปกติได้ มันรู้สึกว่าตัวเองต้องสั่งการให้จมูกหายใจตลอด ถึงจะหายใจได้
พอใกล้ๆจะหลับ ก็จะตกใจตื่น แล้วสั่งให้ตัวเองหายใจต่อ ซึ่งทรมานมาก จนในที่สุดก็หลับไป

------------------------------
ตื่นขึ้นมา อาการหายใจไม่ปกติยังไม่หาย ผมค้นหากูเกิ้ลเกี่ยวกับอาการนี้ทันที และพบว่าอาการที่ผมเป็นเกิดจาก
"โรควิตกกังวล หรือ Anxiety Disorder" และผมก็ทำตามวิธีแก้ไขของเขา
คือให้หายใจช้าๆ ไม่ให้ออกซิเจนในเลือดสูงไป ปรับสมดุล CO2 ในเลือด ซึ่งได้ผลดี
อาการหายใจไม่ปกติหายไปช่วงกลางวันของวันนั้น แต่อาการที่กลับมาคือความกังวล

ผมกังวลว่าสรุปแล้วตัวผมเป็นอะไร ผมเป็นโรควิตกกังวลรึเปล่า ถ้าเป็นแล้วหายรึยัง
แค่ผมมองไปที่ทีวี เห็นคนในทีวีนั่งทำงาน ผมกังวลทันทีว่า ตัวผมเองจะเป็นคนปกติแบบนั้นได้หรือเปล่า
ผมรู้สึกตัวว่าผมไม่ปกติ ไม่ว่าผมจะบอกตัวเองแค่ไหนว่าผมปกติดีไม่มีอะไร เรื่องเรียนก็ไปได้สวย ภาระอะไรให้กังวลก็ไม่มี
แต่ในหัวมันจะกังวลอย่างควบคุมไม่ได้ว่า ผมไม่ปกติ ผมเป็นโรคอะไรซักอย่าง
มันทรมานมากครับ ผมเหนื่อยกับการต่อสู้กับตัวเอง ผมถอนหายใจบ่อย บางครั้งก็ทุบหัวตัวเอง

ผมอยากรู้ครับว่าผมเป็นอะไรกันแน่ และจะทำยังไงถึงจะหายจากอาการนี้

Edit: เพิ่มเติม อาการนี้จะเป็นหนักเวลาที่อยู่คนเดียว หรือว่างครับ
ถ้าทำอย่างอื่นมันจะลืมๆไป พอว่างปุ๊ป อาการกังวลจะมาทันที ทำให้ผมเหนื่อยเพราะพักผ่อนไม่ได้