จะง้างอ้าแหกความในยามใด
ย่อมหมองไหม้แตกหักเพราะชิวหา
ลลัวไหวแกว่งไกวพลิกไปมา
จักเทียบค่าบ่ได้แก้ไขความ
วจีงามตามรูปลักษณ์บ่เที่ยงแท้
แม้คนแก่ครั้นถึงตายย่อมแบกหาม
จะสองภพหรือสามภพทุกครายาม
ย่อมบ่ข้ามกรงจักรหักชีวี
อนึ่งแท้แลมองจ้องเขม็ง
ใช่ขงเบ้งฤเจ้าป่าราชสีห์
จักดีงามหรือทรามโอ้อวดดี
มักบ่มีผู้ใดรอดปลอดอาคม
แม้นครั้นถามหาผู้ใดมาไกล้ชิด
ล้วนมืดมิดกลับแกลงแปลงเป็นขม
ใจซื้อใจมักบ่ได้ตามอารมณ์
หากถลมถลาล้ำชอกช้ำใจ
เหยียบสำนวนชวนกล่าวหาวางลงดิน
จับให้ดิ้นคั้นให้ตายใช่ผ่องใส
คนมากหน้าหลายตาบ่ฮู้ใน
เก็บปากไว้กินข้าวดีกว่าเอย....