เราอายุห่างกจากพี่สาว7-8ปีค่ะ พี่สาวเป็นคนใช้คำพูดเหวี่ยงๆแรงๆ ชอบชักสีหน้าเวลาคุยด้วยแล้วเสียสุขภาพจิตมากค่ะ เวลาทำกับข้าวก็จะกลัวว่าเรากับพ่อจะกินเยอะเดี๋ยวผัวกลับมากินจะไม่อิ่ม ไม่เข้าใจว่าเค้าคิดอะไรอยู่ถ้ากลัวผัวกินไม่อิ่มทำไมไม่ทำให้เยอะกว่านี้ นานๆทีเราจะกินข้าวที่บ้านนะคะ ไม่ได้มาเบียดเบียนเค้าทุกวันและคิดว่าเรื่องแค่นี้ไม่น่าจะขี้เหนียวกับน้องได้ ของในตู้เย็นก็เหมือนกัน เวลาหยิบกินมะม่วงสักลูกก็จะโวยวายบ้านแตกว่าใครกิน แช่งจนเหมือนเราเป็นหัวขโมย เราผิดมากเหรอคะที่กินทะม่วงโดยไม่ขออนุญาตก่อน เห็นว่าในตู้เย็นมีหลายลูก ส่วนเสื้อผ้าก็เหมือนกันเวลาเราเอาของพี่ไปใส่มันก็จะมาบ่นมาด่า ทีมันเอาของเราไปใส่ไม่ได้ขอเราเหมือนกันเอาไปใช้แบบไม่รักษาเราก้ไม่เคยว่าไม่รู้จะขี้เหนียวไปทำไม อยากใช้ก็ใช้ คิดว่าใจกับพี่มาตลอด และพี่เป้นคนที่เราเพิ่งพาไม่ได้  เวลาจะย้ายหอขอให้ไปส่งมันก็ไม่ไป ขอให้มารับมันก็ไม่มา ทีหลานๆบ้านฝั่งสามีโทรขอให้ไปทำธุระให้รีบแจ๊นไปทุกทีไม่เคยปฏิเสธ พอเราขึ้นมหาลัย เราก็พึ่งพาตัวเองทุกอย่างโดยที่ไม่ไปรบกวนที่บ้านเลย พี่เคยบอกว่าเราคือตัวปัญหาแม่เราเสียไป ส่วนพ่อก็ไปมีครอบครัวใหม่ เราเหลือกัน2คนพี่น้อง พี่สาวบอกว่าถ้าไม่มีเราเค้าคงสบายไปแล้ว ทุกวันนี้ เราว่าถ้าเราไม่มีพี่สาวเราคงสบายไปแล้ว เราคงจัดสรรค์เงินมรดกได้ดีกว่าพี่สาวที่นำไปใช้ฟุ่มเฟือยโดยที่บอกว่าเราเป็นตัวปัญหาเพราะตอนนั้นเราหมุนเงินไม่ทันเลยโทรไปขอยืมเงินจ่ายค่าหอ เงินที่ได้จากมรดกพี่เราเป็นคนเอาไปหมด โดยที่ไม่ได้นำมาส่งเสียเราเรียนเลยพี่สาวใช้เงินเปลืองชอบกู้หนี้ยืมสินเข้าใจว่ากู้เองใช้เอง แต่ไม่รู้กู้มาทำไมเพราะไม่ได้เอาไปใช้ประโยชน์ทำไมมีแต่ความสุรุ่ยสุร่าย เมื่อก่อนเราเคยเป้นคนรักครอบครัวเรามากจนมาเจอครอบครัวแฟน วิธีการเลี้ยงดูหรือใช้ชีวิตร่วมกันช่างแตกต่างกันมากๆ  เรากินขนมของกินในตู้เย็นได้โดยไม่ต้องขอ เราสามารถทานข้าวมื้อนั้นจนอิ่มได้ เราสามารปรึกษาปัญหากับพ่อแม่แฟน เวลาเราพาแฟนมาบ้านชวนพี่สาวไปทานข้าวข้างนอกพี่สาวจะหวังว่ามื้อนั้นๆแฟนเราจะต้องเป็นคนเลี้ยง  ทั้งๆที่เวลาไปทานข้าวกับพ่อแม่แฟนเค้าจะไม่ยอมให้เราจ่ายจ่ายเลย เราอายมากจึงต้องควักเงินออกเลี้ยงข้าวแทน  เราอยากให้พี่เราปฏิบัติเหมือนอย่างที่พ่อแม่แฟนปฏิบัติบ้าง พอเราบอกว่าปลายปีอาจจะแต่งงาน จะจับเล็กมีความเป็นส่วนตัวจะเชิญเฉพาะเพื่อนๆและคนสนิทของเรากับแฟนเท่านั้นซึ่งที่บ้านแฟนเราบอกว่าโอเครตามใจพวกเราเลย แต่พี่เราเรื่องมากบอกว่าไท่ได้เชิญลุงป้าน้าอาให้ครบทุกคน สินสอดก็ขอเป็นเลขที่สูงบอกแฟนเราว่าให้ไปจัดที่โน้นที่นี่  สรุปแล้วใครแต่งกันแน่ เราเลยบอกว่ามันเป็นงานของเราจะตัดสินใจเอง ส่วนแขกที่เชิญมาเราก็จะกำหนดเอง. ละนางก็ไม่พอใจ เราก็คิดว่าช่างหัวนางไปเลยดีไหม ทำไมต้องมายุ่งด้วยทุกเรื่อง!!! ทุกเรื่องจริงๆ มีมากกว่านี้แตขี้เกียจ เราเดินทางเข้าเลข3แล้ว  พี่เราก็ไม่หยุดวุ่ยวายกับชีวิตเราสักที นี่ไม่นับเรื่องที่จะมายืมเงินสินสอดเราอีกนะ  ยังไม่ทันจะแต่งเลนก็พุดดักแล้ว  เราอึดอัดมาก เราไม่อยากมีพี่สาวแบบนี้ ....