บอกตามตรงเลยนะ ตั้งแต่หนุ่มยันแก่ มีทั้งประสบเหตุการณ์ร้าย ๆ ด้วยตนเองหรือจากคนรอบข้าง หรือฟังข่าวภับพิบัติมาก็มากมาย ตั้งแต่สมัยโป๊ะล่มศิริราช โรงแรมโคราชถล่ม หรือแก๊สระเบิดที่เพชรบุรี แต่ไม่เคยมีเหตุการณ์ไหนเลยที่เหมือนเหตุการณ์นี้ ที่ผมฟังข่าวทีไรก็รู้สึกเหมือนใจจะขาด เวลาติดตามข่าวเมื่อใด ก็รู้สึกเหมือนลูกเหมือนหลานตัวเองก็ไม่ผิด

หัวใจมันบีบมันเค้นรุ่มร้อนกระวนกระวายทุกครั้งที่มีการอัปเดตสถานการณ์ คำที่ผมอยากได้ยินตอนนี้มากที่สุด คือ "เจอแล้ว ๆ" ผมอยากฟัง อยากได้ยิน นักข่าวพูดคำนี้ทุกวัน ผมนอนฟังรายงานข่าวทั้งจากโทรทัศน์ และพวก Live ของทีวีช่องต่าง ๆ จนหลับมาสองสามคืนแล้ว เพราะเวลามันไม่คอยท่า

จะหาว่าอ่อนไหวก็ได้นะ มีแอบน้ำตาซึมบ้างเวลาสถานการณ์มันไม่เป็นใจ ทั้งฝนตก ทั้งน้ำสูงขึ้น มันเค้นความรู้สึกมาก ๆ ผมพูดจากใจเลยจริง ๆ ว่าตั้งแต่รู้ความว่าก็มีเหตุการณ์นี้แหละ ที่กระทบความรู้สึกมากจริง ๆ

---

ฝากถึงทีมหมูป่านะลูก แม้ว่าลุงลงไปช่วยเจ้าหน้าที่เขาไม่ได้ แต่ลุงอยากบอกว่า ลุงเป็นกำลังใจให้ตรงนี้ ลุงอยากเจอหน้าหนูไว ๆ หนูออกมาได้แล้ว ลุงคิดถึงหนู คิดถึงทุก ๆ คน ขอให้หนูเข้มแข็งนะ ทุกคนกำลังไปช่วยหนูแล้ว รออีกนิด