นางยิ้มหยิบธำมรงค์มาทรงใส่    ขอบฤทัยวาจาที่ว่าขาน
แล้วแกล้งว่าน่าเบื่อเหลือรำคาญ    ไม่ได้การเฉโกเป็นโยคี
ไม่เรียนร่ำบำเพ็งให้เคร่งครัด    มาเปลี่ยนผลัดกับสีกาน่าบัดสี
แม้นมิให้ก็จะว่าไม่ปรานี    กลัวแต่ที่เธอจะทำโจนน้ำตาย
แล้วโฉมยงทรงถอดสังวาลรัตน์    ทำจบหัตถ์ยื่นให้เอาไปถวาย
โอรสรับอภิวาทแล้วนาดกราย    มาห้องท้ายเภตราในราตรี
เข้านั่งชิดบิตุรงค์แล้วส่งให้    พระดีใจดังได้โลมนางโฉมศรี
ค่อยลูบหลังลูกยาแล้วพาที    อยู่นอนนี่เถิดนะเจ้าได้เล่าความ
แล้วเอนองค์ลงเอกเขนกเขนย    พระลูกเกยอยู่กับตักแล้วซักถาม
พูดถึงแก้วแววตาพะงางาม    สักสามยามเดือนลับจึงหลับไป ฯ