เราปลอบใจคนอื่นไม่เป็นค่ะ แต่เราสามารถรับฟังทุกๆอย่างจากเขาได้ ซึ่งเขาคนนั้นคือคนที่เราชอบค่ะเข้าขั้นว่ารักเเล้วจะดีกว่า เขาคนนี้มีเรื่องเครียดบ่อยมากซึ่งทุกครั้งที่ผ่านมา เรารับฟังเขาตลอดเเละไม่เบื่อด้วยรู้สึกดีใจต่างหากที่เขาเอามาเล่าให้เราฟัง เพราะคิดเองเสมอว่าเค้าก็มีใจให้เราเหมือนกันเราคุยกันทุกวันทำทุกอย่างเหมือนแฟน ตลอดเวลาเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาติดต่อพบเจอกับแฟนเก่าเค้ามาตลอด จนเราจับได้เค้าบอกว่ากลับไปคุยได้สักระยะแล้ว เค้าบอกว่าเค้ารักแฟนคนนี้มากย้ายที่ทำงานมาก็เพราะอยากอยู่ใกล้แฟน สุดท้ายเค้าบอกกับเราว่าที่ผ่านมาเราเป็้นพี่น้องกันนะไม่ใช่แฟนเค้าไม่ได้คิดกับเราแบบแฟน มีแต่เราที่คิดไปเองคนเดียวจุกค่ะ ร้องไห้อยู่หลายวัน เลิกติดต่อกันไปสักระยะ แล้วอยู่ๆเค้าทักมาบอกว่าแฟนขอเลิกเค้าทำเหมือนเราไม่มีความรู้สึก เค้าเล่าเรื่องที่เค้าทำให้แฟนเล่าเรื่องความรักระหว่างเค้ากับแฟนให้เราฟัง เราก็รับฟังนะคะแล้วก็ได้แต่ปลอบใจ เราเห็นเค้าร้องไห้เราก็ร้องค่ะแต่ร้องเพราะสงสารตัวเอง ที่ต้องมารับฟังเรื่องความรักที่เค้ามีต่อผู้หญิงคนนั้นทุ่มเทให้ผู้หญิงคนนั้นทุกอย่างรักมากแต่สุดท้ายก็โดนทิ้ง แต่เค้าจะคิดมั้ยว่าเราเจ็บมากกว่าเค้าหลาายเท่าเลยนะ เค้าระบายออกมาทำให้เราจุก จนพูดไม่ออกแต่เราไม่พูดไม่แสดงออกว่าสิ่งที่เค้าทำอยู่มันทำร้ายจิตใจเราเหลือเกิน ก็ได้แค่ยอมรับและฝืนปลอบใจเค้าไป เพื่อนๆคะ เราควรทำอย่างไรดี ปลอบใจเค้าแต่เราเจ็บ เจ็บจนไม่รู้จะทำอย่างไร มีทางออกที่ดีที่สุดให้เรามั้ยคะ แล้วถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำอย่างไร หาทางออกให้กับตัวเองอย่างไรบ้างคะ