ตอนนี้เราไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองเลย ว่าอยากจะตัดสินใจยังไง เอายังไง เพราะตอนนี้ก็อยู่แต่บ้านเลี้ยงลูกทำงานบ้าน สามีหาเงินเข้าบ้านคนเดียว เราเคยขอกลับไปทำงานก็ทะเลาะกันทุกครั้ง และสามีเป็นคนขอให้เราลาออกมาเลี้ยงลูกอยู่บ้าน ช่วงแรกก็ดีมาก ไม่มีปัญหาอะไร แต่พอลูกอายุได้ ขวบกว่า สามีก็เริ่มมีด่า ตะคอก และชอบไล่ออกจากบ้าน เช่น ถ้าไม่พอใจก็ออกไป ถ้าอยู่ไม่ได้ก็ไม่ต้องอยู่ ถ้าอยากกลับไปทำงานก็ออกจากบ้านไปเลย ทั้งที่คุณเปนคนมาขอเราแต่งงานกับพ่อเรา ให้สัจจะว่าจะรักดูแลเราอย่างดี สุดท้ายพอตอนนี้กลายเป็นคุณทิ้งเรากับลูกอยู่บ้านกัน 2 คนตลอด คุณออกไปทำงาน ได้แวะหาเพื่อน กินเหล้า สังสรรค์ เฮฮา มีความสุข กลับบ้านตี4-5 ทุกวัน ตอนนี้ลูกเข้าเนิสแล้วนะคะ เพราะ 2 ขวบแล้ว เราก็มีหน้าที่ไปส่งเช้า เย็นไปรับ สามีไม่เคยทำหน้าที่ตรงนี้เลย นานๆครั้งถึงจะทำ วันๆเอาแต่เล่นโทรศัพท์ เราถามก็บอก คุยงานๆๆๆๆๆๆ อย่ามาเยอะได้ไหม ถ้าไม่ทำงานจะเอาไรกินกัน มันน่าโมโหทุกครั้งที่เขาตะคอกเรา ด่าเรา ดเวยคำพูดที่ไม่รักษาน้ำใจเหมือนตอนแรก เราบอกว่า เราจะออกไปทำงาน สามีบอก แล้วใครจะเลี้ยงลูก (คือบ้านเราทั้ง2คน พ่อแม่ ยังทำงานกันทั้งคู่)เลยฝากใครดูไม่ได้จริงๆ นอกจากเราเอง พอสามีพูดว่า ถ้าเธอจะกลับไปทำงาน งั้นเขาจะได้ออกแล้วคุณหาเงินเข้าบ้านคนเดียว หาให้ได้เท่าเขานะเด้วเขาออกมาเลี้ยงลูกให้ (ซึ่งสามีเอง ก็ทำแทนเราทุกอย่างได้หน้าที่พ่ออะค่ะ) เราจะน้อยใจและรู้สึกผิดกับตัวเองตลอด ว่า ตกลงเราเลือกคนถูกรึเปล่า ทำไมก่อนหน้ามันไม่เปนแบบนี้ คือดหมือนเขาเปนคนมี 2 บุคลิก คือเด้วดีเด้วร้ายทำนองนี้อะค่ะ และอารมณ์เขาก็ไม่ปกติ คืออยู่กับครอบครัว กับเราไม่ยิ้มเลย หน้าเครียดตลอด แต่พออยู่กับเพื่อนกลายเปนอีกคน ที่ร่าเริง ยิ้มแย้ม คุยเก่ง ซึ่งก่อนแต่งงานเขาก็เปนแบบนั้น แสดงตัวตนแบบนั้นตลอดที่อยู่กับเรา แต่พอมาแต่งงานกันแล้ว มาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันแล้ว ทุกอย่างกับไม่ใช่อย่างที่คิดและไม่ใช่แบบแรกอย่างที่รู้จักกัน เราเหนื่อยและเริ่มท้อใจในการใช้ชีวิตอยู่กับเขา เราแค่รู้สึกว่า เราอยู่คนเดียวกับลูกเรามีความสุขกว่าอยุ่กับเขามากๆ ทุกครั้งที่มีปัญหา เขาไม่เคยที่จะระงับอารมณ์ความรู้สึกตัวเองเลย ชอบตะโกนด่า ตะคอกเราต่อหน้าลูก ซึ่งเราจะเปนฝ่ายเงียบทุกครั้ง แต่เขาจะเปนคนที่เอาแต่พูดและด่าๆๆๆๆเรา เหมือนว่า เขาเปนใหญ่สุดในบ้าน คุณมีหน้าที่เลี้ยงลูก ทำงานบ้าน มีหน้าที่แค่นี้ก้ทำไปอย่าบ่น ส่วนเขามีหน้าที่หาเงิน เขาจะแสดงความรุ้สึกยังไงกับเราก้ได้ มันทำให้เราเครียดและเริ่มหมดรักทีละนิด และไม่อยากอยุ่ใกล้ ไม่อยากมีอะไรด้วย ไม่ได้รักเหมือนแต่ก่อนแล้วอะค่ะ เพราะการกระทำเขาที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาแบบนี้ตลอด พอเราพูดขึ้นนิดหน่อย เขาก้เถียง เขาก้แทรก พูดใส่หน้าเราจนเราพูดไท่ออกไปก้ตั้งหลายหนค่ะ จนหนีแอบขึ้นมาร้องไห้คนเดียวทุกครั้งไม่ให้ลูกเห้น ส่วนสามีก้ขับรถออกจากบ้านไปเหมือนเดิม ไม่ใยดี ไม่แคร์ ไม่สน ไม่มีโทรกลับมา ไม่มีไลน์กลับมาถามว่าเปนไงบ้าง และยังคงกลับบ้านตี4-5 เหมือนเดิม เราทนกับพฤติกรรมแบบนี้มาตลอด เพียงแค่ เพราะลูกจริงๆ เราจะหอบลูกหนีก็กลัวปัญหาใหญ่โต เช่น เรามีญาติพี่น้องที่ค่อนข้างเยอะ แต่ญาติเราก้ไม่เคยมาช่วยดูแลอะไรหรอกนะคะ ทุกคนมอฃว่า สามีเราเปนคนดีหมดเลย ใช่เขาเปนคนดิ ทุกคนบอกว่าเราโชคดิที่ได้เขาเปนสามี แต่ตริงๆแล้วมันไม่ใช่แบบนั้น เขามีปัญหาอะไรชอบโพสลงโซเชี่ยลทุกครั้ง แต่เราไม่เคยเลยสักครั้งที่จะโพสระบายอะไรให้คนอื่นมามองว่าครอบครัวเรามีปัญหา แต่สามีชอบโพสระบายทุกครั้ง เราทนจนหมดความอดทน และถ้าเราจะตัดสินใจเดินออกมา ฝั่งเขาต้องไม่ยอมเรื่องลูกแน่นอน เพราะสามีเองก้เปนคนที่รักลูกมากคนนึง เลี้ยงดูลูกถือว่าดีไม่มีข้อบกพร่องเลย แต่ข้อเสียเขาคือ แค่เรื่องอารมณ์ที่ไม่คงที่ และเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาแบบนี้ เราจึงรับมือไม่ไหว และไม่อยากใช้ชีวิตแบบคนมีทุกข์ คือเราเสียสละทุกอย่าง ทั้ฝหน้าที่การงาน เพื่อนฝูง สังคมมากมาย เพื่อรออกมาเลี้ยงลูก แต่มาเจอสามีบั่นทอนจิตใจความรู้สึกแบบนี้ทุกวัน มันก้ทนไมีไหว เกินจะรับมือจริงๆ เราไม่อยากเครียดกลัวตัวเองจะเปนโรคซึมเศร้ามาก เลีเยงลูกไม่เคยได้ออกไปไหน นานๆทีจะได้ไป สามีพาไปก็ไปแปปๆแล้วก้กลับ ไม่เคยช่วยดูลูก วันๆเอาแต่ดูงานดูมือถือ ทั้งวันเปนแบบนี้ตลอด ถ้าถามว่าเขาบกพร่องอะไรในหน้าที่สามีและพ่อของลูก ก็ต้องบอกตรงๆว่า ไม่มี  เขาทำทุกอย่างได้ดีมากเกินที่พ่อคนนึงจะทำด้วยซ้ำ เขาสามารถทำแทนเราได้ทุกอย่าง ทำกับข้าวลูก งานบ้าน เลี้ยงลูก ชงนม ซักผ้า ทำกับข้าว ซื้อของใช้เข้าบ้าน อาบน่ำลูก เรียกได้ว่าทำหน้าที่แม่แทนเราได้เลน จุดนี้ด้วยมั้งที่เรายังคงลังเล เพราะเขาก้เปรผู้ชายดีคนนึงเลย แต่ข้อเสียคือ อารมณ์ที่เขาเปลี่ยนไปปเปลี่ยนมาตอนนี้ แล้ยพึ่งจะมาเปนตอนลูกได้ขวบกว่ส ตอนนี้ลูก 2ขวบแล้วว ก่อนหน้านั่นที่เราเปนแฟนกันธรรมดา คบกันมา 6-7 ปีก้ไม่มีอะไรเขาก้เปนคนที่น่าใช้ชีวิตอยีด้วย จรแต่งงานมีลูกก็ยังปกติ จนมาตอนนี้ที่พึ่งจะเปลี่ยนไป มันทำใจไม่ได้จริงๆที่เราจะต้องแยุ่ทนกับคนที่อารมณ์เปลี่ยนไปเปลี่ยนทาแบบนี้อะค่ะ เราควรทำไงดีคะ