[Spoil] Vanitas no Carte ความทรงจำที่ 26 ทัวร์ชนบทชักจะไม่สนุกแล้ว

กระทู้สนทนา

สวัสดีรายเดือน แบบลุ่มๆ ดอนๆ

Yen Press
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ความเดิมตอนที่แล้ว:
- แอสโทลโฟกำลังจะเอาหอกแทงโนเอะ แต่ถูกขัดจังหวะด้วยฌานกับน้องหมา

((ตกใจ))

- ณานเห็นว่าเป็นความรับผิดชอบของตัวเองที่ฆ่าสัตว์ร้ายแห่งเฌโวด็องไม่ได้ เพราะสมัยก่อนทั้งคู่เคยเจอกันมาแล้ว
คราวนี้เลยจัดหนัก /ฌานคิดว่าตัวจริงของของสัตว์ร้าย คือ "โคลเอ้" ซึ่งเป็นคนรู้จักของตน
- วานิทัสพยายามห้ามณาน แต่ไม่เป็นผล (วิ่งตามไม่ทัน ฮ่าฮ่า)
ส่วนทางโนเอะก็สู้กับแอสโทลโฟได้ไม่เต็มที่เพราะใจดีเกิน เห็นว่าอีกฝ่ายเป็นเด็กอายุ 15 เลยไม่กล้าลงมือหนัก
- เห็นท่าจะไม่ได้เรื่อง วานิทัสเลยขอสลับกัน โดยให้โนเอะไปห้ามฌาน ส่วนตัวเองจะรับมือกับแอสโทลโฟเอง

ความทรงจำที่ 26 - Dissonance - Creaking Laughter
Dissonance = ความไม่สอดประสานกันของเสียง ,ความไม่ลงรอยกัน

ฌานโจมตีใส่สัตว์ร้ายแห่งเฌโวด็องจนมันทรุดกองลงกับพื้น เธอตั้งใจจะปิดบัญชีเดี๋ยวนั้น
แต่โนเอะเข้ามาขวางไว้ทันพอดี แวมไพร์หนุ่มกระโดดตัวลอยแล้วซัดลูกเตะใส่ถุงมือเกราะ Carpe diem
เมื่อถูกผลักไปอีกทาง เพลิงจาก Carpe diem จึงผลาญใส่ป่าจนราบแทน

โนเอะขัดขวางสำเร็จก็แลนดิ้งลงพื้น พร้อมกับอุ้มฌานเอาไว้

โนเอะอธิบายว่า ไม่อยากให้ฌานฆ่าเจ้าสัตว์ร้าย
เพราะวานิทัสอาจอาจใช้พลังจากบันทึกของวานิทัสช่วยผู้ต้องสาปได้โดยที่ไม่ต้องฆ่า

พูดไปแบบไม่คิดอะไร แต่ปรากฎว่าสาวเจ้าโกรธจัด แถมโกรธมากเสียด้วย
แวมไพร์สาวตวัดขาเข้าล็อกคออีกฝ่าย แล้วพลิกตัวขึ้นกดหัวโนเอะ

ช่วยเหรอ? เรื่องนั้นยอมไม่ได้
ฌานมาที่นี่เพื่อประหารผู้ต้องสาปในฐานะบูโร ถ้าโนเอะมาขวางเธอก็จะฆ่าเขาทิ้งซะ

โดนความน่ารักช่วงออกเดทบดบังไปหลายตอน ทว่าฌานยังไม่ทิ้งตัวตนบูโรแสนดุร้ายของลอร์ดรูธเวน
นอกจากจะโดนรัดคอแล้วยังโดนขี่หลังอีก 😂 โถ่ ไม่มีความเป็นพระ/นาง ที่ถาวรในเรื่องนี้

- ภาพตัดมาทางวานิทัส -

วานิทัสสู้ไปก็พูดจายั่วโทสะแอสโทลโฟไปด้วย
ทั้งสองคนสู้กัน ขณะที่ดันเต้กับโยฮันช่วยกันจัดการพวกลูกน้องเชสเซอร์ด้วยวิธีแบบบ้านๆ ยิงปืนตาข่ายใส่ ใช้ท่อนไม้ฟาด
พอแอสโทลโฟเผลอ วานิทัสก็ส่งลูกเตะอัดเข้าที่หน้าแบบเต็มรัก ทำให้แอสโทลโฟยิ่งทวีความโกรธเข้าไปอีก

วานิทัสทำการบ้านมา เลยจี้ว่าแอสโทลโฟเป็นเด็กเส้นมาจากตระกูล Garnatum
ที่เคยเข้าร่วมในสงครามครั้งใหญ่ระหว่างมนุษย์กับแวมไพร์ใช่ไหม
ที่ได้เป็นพาลาดินตั้งแต่อายุเท่านี้ คงเพราะไปอ้อนขอพ่อให้ได้เป็นล่ะสิ พ่อนายจ่ายให้ศาสนจักรไปเท่าไหร่ล่ะ ฯลฯ

พอแอสโทลโฟหลงกลแล้วพุ่งเข้าใส่แบบน็อตหลุด
วานิทัสก็ค่อนแคะว่านายนี่มันถูกปั่นหัวง่ายจริงๆ น่าแปลกที่ยังอุตส่าห์มีชีวิตรอดมาได้นานขนาดนี้
เข้ามาเลย เดี๋ยวเชสเซอร์รุ่นพี่จะช่วยสั่งสอนให้เอง!

- ภาพตัดมาทางโนเอะ -

นับยังไม่ถึง 3 เลย โนเอะโดนฌานตบปลิว!

จะดับเพราะใจอ่อนเป็นพิเศษกับเด็กและผู้หญิงเนี่ยแหล่ะ เงอะงะขึ้นมาทันที
ทางน้องหมาก็ลุกขึ้นมาได้แล้ว แถมจ้องมาทางนี้ด้วย!?

แต่ปรากฏว่ามีมือที่สามเข้ามาแทรก

และมือนั้นก็ไม่ใช่ของคน

โบกี้รถไฟผุดขึ้นจากใต้หิมะ ตรงจุดที่ฌานยืนอยู่พอดีทำให้เธอเซตกลงไปอีกทาง

สูงขึ้นไป โครงกระดูกวาฬโปร่งแสง แหวกว่ายล่องลอยเหนือหัวของพวกวานิทัสกับแอสโทลโฟ
พวกเขาเหลียวซ้ายแลขวาและพบว่าพวกตนตกอยู่ในวงล้อมของพาเหรดชาลาตัน

จังหวะนั้นเองที่เนเนียโผล่เข้ามารัดตัวโนเอะ

- ภาพตัด -

มือของเด็กน้อยในหลอดทดลองกระตุก ลอร์ดรูธเวนจึงหันไปมองร่างนั้น

- ภาพตัด -

กลางขบวนพาเหรด พวกตุ๊กตากลตีวงล้อมแอสโทลโฟเอาไว้

พวกมันหัวเราะคิกคัก แล้วถามว่าทำไมเด็กหนุ่มถึงมี 'ดวงตราแห่งการครอบครองของแวมไพร์' อยู่ทั่วทั้งตัวเลย

เลือดของเขาต้องถูกปากพวกแวมไพร์มากแน่ๆ ก็นับแล้วได้ตั้ง 13 รอย ..ไม่สิเคยมีต่างหาก ตอนนี้เหลือแค่ 5 แล้ว น่าเสียดายจัง
(เดาว่า แวมไพร์ 8 ตนที่ทิ้งรอยเอาไว้ถูกฆ่าตายไปแล้ว รอยเลยหายไปด้วย)

แอสโทลโฟถึงจะวางท่าอวดดีแค่ไหนก็ยังเป็นแค่เด็ก ในที่สุดแรงกดดันก็ทำให้เขาสติหลุด
เขาร้องลั่นแล้วเอาหอกในมือทั้งฟาดทั้งแทงพวกมันอย่างบ้าคลั่ง

อีกด้านฌานเผชิญหน้ากับตุ๊กตากลสองหัว

"ฌาน.." "ฌาน.."

"ลูกสาวที่น่ารัก...ของพวกเรา.."

ทั้งสองหัวส่งเสียงร้องเรียก ขณะที่คืบคลานเข้ามาใกล้

ฌานก้มหน้าเอามือปิดปาก สีหน้าหวาดกลัว

ถ้อยคำเหล่านั้นเป็นของพ่อและแม่ของเธอไม่มีผิดแน่

แต่ทำไม..?

ทว่าก่อนที่ตุ๊กตากลสองหัวจะมาถึงตัว แอสโทลโฟก็โผล่เข้ามาจัดการมันแล้วซัดหอกใส่ฌานต่อทันที
ฌานปัดหอกทิ้งได้ แต่แอสโทลโฟไม่ยอมเลิก เด็กหนุ่มเอื้อมมือไปชักมีดสั้นออกมาแล้วตะโกนว่า เขาจะฆ่าล้างเผ่าพันธุ์พวกแวมไพร์ให้หมด
ฌานยังไม่ทันหายตกใจเลยยืนทื่อ แต่โชคดีที่วานิทัสรีบถลาเข้ามากันไว้ แล้วเตะแอสโทลโฟให้ถอยห่างออกไป (หล่อมาก)
มาร์โก้ (เชสเชอร์ผู้ติดตามของแอสโทลโฟ) ที่สบจังหวะพอดี ก็เข้ามาดึงตัวเด็กหนุ่มไว้

ท่ามกลางความชุลมุน

วานิทัสที่สุดจะทนแล้วก็ควักบันทึกออกมา ตั้งท่าจะช่วยโนเอะที่โดนเนเนียรัดอยู่

แต่มีดาบเล่มหนึ่งพุ่งฝ่าเข้ามาตัดโซ่ที่ร้อยบันทึกเอาไว้กับเข็มขัดของวานิทัส

.
.
.

บันทึกของวานิทัสหลุดกระเด็นออกจากมือของเจ้าของ

บันทึกสีน้ำเงินลอยคว้างกลางอากาศ

สาดประกายแสงสว่างเจิดจ้า

ทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้นไม่ทันได้ปัดป้อง

ในชั่วพริบตานั้นเอง พลังมหาศาลจากบันทึกของวานิทัสก็เข้ากระแทกกับทุกฝ่าย

- ภาพตัด -

หิมะร่วงโปรยปราย

ในความเยือกเย็นสีเงิน

ชายหนุ่มคนหนึ่งก้มลงเก็บบันทึกของวานิทัสขึ้นมาจากกองหิมะ

ใกล้ๆ กันนั้น พระเอกของเรานอนสิ้นสติ โดยมีสาวน้อยนางหนึ่งนั่งดูอยู่ข้างๆ

เธอคือ โคลเอ้ (Chloé) ที่ฌานกำลังตามหาอยู่นั่นเอง

เด็กสาวบอกว่าเธอเจ็บขา และขอให้ชายหนุ่มผมดำช่วยอุ้มเธอไปที

----จบตอน---

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

สุดท้ายนี้ หน้าปิดท้ายสวยมากค่ะ ปราสาทดำทะมึนกลางพายุหิมะ ตอนหน้าเราคงได้เข้าไปดูด้านในกัน?
ว่าแต่พ่อหนุ่มผมดำนั่นจะแบกโคลเอ้กับโนเอะไปยังไงน่ะ

ขอเชิญติดตามวิบากกรรมของ โนเอะผู้อาภัพโชค ได้ในตอนถัดไป (หรือถัดๆไป)

Notes:

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

แก้ไขข้อความเมื่อ