- หลังจากดูหนังเรื่องนี้จบ ผมก็อยากเข้ามาอ่านรีวิวในเวปนี้ ปรากฏว่าไม่มี ดูเหมือนว่าคอนักวิจารณ์หนังไม่ค่อยจะอินกับหนังเรื่องนี้สักเท่าไหร
- โดยความที่ผมชอบดูหนังโรแมนติกญี่ปุ่นมากว่าชาติอื่นใด เลยรู้ทางหนังแนวนี้ดี
- แนวญี่ปุ่นสำหรับผมรู้สึกว่าเขาทำหนังรักได้เป็นธรรมชาติลึกซึ้งดี คือไม่มีการยัดเยียด ไม่พยายามให้มันถูกกับจริตกลุ่มหนึ่งกลุ่มใด
- ผมเชื่อว่าโดยเคล้าโคลงเรื่อง คนน่าจะคาดหวังว่ามันจะซึ้งถึงขั้นต่อมน้ำตาแตก แต่คงบอกยากว่าจะเป็นตามคาดหวังของเขาหรือไม่
- ไม่มีข้อมูลว่าหนังเรื่องนี้ได้รับความนิยมในญี่ปุ่นมากน้อยเพียงใด
- บทหนังเขียนได้ดีงาม แต่อาจจะไปใกล้เคียงกับเรื่อง Always ของเกาหลีที่นางเอกตาบอด มามองเห็นได้ตอนพระเอกหายสาปสูญไปแล้ว และไม่รู้ว่าหน้าตาเป็นอย่างไร คนที่ไม่เคยดูหนังเกาหลีมาก่อน น่าจะดูเรื่องนี้แล้วอินพอสมควร เผลอๆต่อมน้ำตาแตกจนคนรอบข้างตกตะลึง
- เราอยู่ในยุคที่คนดูหนังมันเส้นลึกไปหมดแล้ว ไม่ว่าใครจะทำหนังโรแมนติกได้ดำดิ่งขนาดไหนก็ยังลึกไปไม่ถึงหัวใจคน
- หนังเรื่องนี้สำหรับผม ดูแล้วรู้สึกว่าดำดิ่งถึงชั้นที่ถือว่าเขาทำได้สำเร็จ

   Silent love เป็นเรื่องราวของหนุ่มใบ้(พระเอก) ไร้อนาคตจากการก่อคดีร้ายแรง ออกจากคุกมาทำงานได้แค่เป็นพนง.ทำความสะอาดในสถานที่สาธารณะ บังเอินได้เข้าไปช่วยเหลือหญิงที่คิดสั้น(นางเอก) เพราะตาบอดจากอุบัติเหตุ เพราะเชื่อว่าจะไม่มีทางรักษาหาย เธอมีความฝันที่จะเป็นนักเปียนโน หลังจากนั้นพระเอกที่รู้ว่าเธอตาบอดก็แอบช่วยเหลือเธอทุกอย่างอยู่ห่างๆ เพราะไม่สามารถพูดได้ แต่ได้กระดิ่งที่นางเอกทำตกไว้เป็นเครื่องมือนำทาง เมื่อรู้ว่าเธอมีความฝันอยากจะเป็นนักเปียนโน พระเอกที่พยายามหาเงินหามรุ่งหามค่ำมาจ้างนักเปียนโนฝีมือดี หน้าเงินและทำตัวเสเพล มาเล่นให้เธอฟัง .. ระหว่างนั้นก็เกิดมรสุมชีวิตมากมาย ไม่ขอกล่าวถึงตามประสาหนังแนวนี้ บางคนอาจจะดูแล้วรู้สึกรันทดใจกับพระเอก กับการที่ต้องทำอะไรมากมายเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง ที่มองไม่เห็นด้วยซ้ำว่าเขาคือใคร แต่ด้วยความที่พระเอกเป็นคนที่ไม่สามารถมีความฝันได้ เลยอยากพยายามทำเพื่อให้เธอได้เป็นตามที่ฝัน

- หนังหลายเรื่องที่เมื่อเราดูแล้ว จำเป็นต้องดูให้จบ แล้วจะรู้สึกว่ามันเป็นหนังโรแมนติกขั้นลึก ดูจบจะไม่ได้รู้สึกรันทด ไม่รู้สึกหดหู่ ความสุขทุกอย่างจะกลับมา
- คนที่เลือกจะไม่ดูหนังหลายเรื่องแนวๆนี้ เพราะกลัวว่าจะเศร้า ไม่ขอรับรู้เรื่องราวอันน่ารันทดใดๆ ผมก็คิดว่าเขาคิดถูกที่เลือกไม่ดูหนังเรื่องนี้ และก็รู้สึกว่าเขาคิดผิดได้อยู่เหมือนกัน เพราะหนังแสดงให้เห็นเรื่องราวแห่งความรักได้ดีเรื่องหนึ่ง ในระดับดำดิ่ง แม้ไม่ได้ยินเสียง ไม่ได้สัมผัสก็รู้สึกได้ต่อความปรารถนาดี ที่พระเอกมีต่อเธอ จากการที่ได้สัมผัสมือครั้งแรก เธอก็รู้ว่าพระเอกคือชายที่ช่วยชีวิตเธอไว้ตอนนั้น และรู้ตั้งแต่แรกว่าพระเอกไม่ได้เล่นเปียนโนด้วยตนเอง