ตอนแรกว่าจะไม่มาตั้งกระทู้เพราะว่า อ.จุนติดขัดบางอย่างทำให้เดือนนี้มีแค่ 13 หน้า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://www.hachettebookgroup.com/authors/jun-mochizuki-teen/?yen
ซึ่งอ.ก็ขอโทษขอโพยทั้งในบล็อกส่วนตัวและ Gangan Joker ไปแล้ว
ไม่แน่ใจว่าไม่สบายหรือเปล่า เล่ม 4 ก็ถูกเลื่อนวันวางจำหน่ายไปเป็นวันที่ 22 เดือน 11
ยังไงก็ขอให้อ.จุนสุขภาพแข็งแรงอยู่ทำลายตับไตพวกเราไปนานๆ นะ ;;

ก็ว่าจะไม่ตั้งกระทู้ แต่มันช่าง...น่ารัก....น่ารักเหลือเกิน!


ความเดิมตอนที่แล้ว:
- โนเอะนอนเสียชีวิตอยู่ที่พื้นคาเฟ่
- วานิทัสหลั่นล้ามาหาฌานตามนัด แล้วโดนสาวชวนออกเดท

ความทรงจำที่ 20 ก็ยังคงเป็น -Serment- คำมั่นสัญญา (พาร์ทแรก)


“เดท?”

“เธอ...กับฉันเนี่ยนะ?”

วานิทัสหัวเราะใส่ แล้วถามว่าณานกินอะไรผิดสำแดงเข้าไปหรือเปล่า
- ทว่าฌานไม่ตลกด้วย เธอบอกกับวานิทัสด้วยสีหน้าจริงจังว่า ดูเหมือนว่าเธอจะเริ่มชอบเขาขึ้นมาซะแล้ว
- วานิยืนอึ้งเหมือนโดนตบ
- ฌานหลับตาลงแล้วพูดกับวานิทัส

“นายเอาแต่รังแกฉันอยู่เรื่อย...ฉันควรจะเกลียดนาย
แต่..ฉันกลับพบว่าไม่ว่าจะตอนตื่นหรือหลับ ฉันก็คิดถึงแต่เรื่องของนายเท่านั้น”

เธอบอกต่อว่า ในครั้งแรกที่พบกันเธอเป็นฝ่ายที่โจมตีใส่เขาก่อน
ถ้าเขาจะฆ่าเธอให้ตาย เธอก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะคร่ำครวญอะไร แต่เขากลับเลือกที่จะไม่ทำเช่นนั้น
ตอนงานเต้นรำหน้ากากก็เหมือนกัน วานิทัสสนับสนุนเธอให้ไปช่วยลูกะ
และแม้จะถูกพวกแวมไพร์ที่อยู่รอบข้างรุมด่าทอด้วยถ้อยคำที่ร้ายกาจ แต่เขาก็ยังลงมือช่วยเหลือเหล่าผู้ต้องสาป
จะว่าเธอมองเขาผิดไปก็ได้ เธออยากจะรู้จักเขาให้มากกว่านี้ และนั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมฌานถึงออกมาพบเขาที่นี่

ขอให้ฉันได้ตัดสินใจ..ว่าจะเรียกความรู้สึกนี้ว่า 'ความรัก' ได้หรือเปล่าด้วยเถอะ!!


- และนี่คือสีหน้าของวานิทัสเมื่อได้ฟังความในใจของของฌาน

(..แก...แกนี่มัน... 5555555555555 เก็บอาการหน่อย ไอ้บ้า--!!)
- ฌานเห็นสีหน้าเหม็นเบื่อระคนหวาดระแวงของวานิทัส ก็สะดุ้งเฮือกเอามือป้องปาก แล้วเบือนหน้าหนี พร้อมกับร้องอยู่ในใจว่า
‘น..นั่น...นั่นแหล่ะ!!’   รีแอคชั่นที่เหนือความคาดหมายของฉัน! วิธีนี้ใช้ได้ผลจริงๆ ด้วย!

ขอบคุณค่ะ ท่านหญิงโดมินิค!



---ย้อนอดีต ภาพตัดมาที่โดมินิคกับฌานนั่งจิบชาอยู่ด้วยกัน---

“หือ?”

“...อยากรู้วิธีที่จะทำให้วานิทัสเลิกชอบเธองั้นเหรอ?”

- ฌานตอบอย่างมั่นใจว่า ใช่! เธอเกลียดไอ้หมอนั่นเข้าไส้
แต่ยิ่งปฏิเสธไปเท่าไหร่เขาก็ยิ่งระริกระรี้ รุกเข้ามาหา (ไม่เข้าใจมันเลยจริงๆ)

- ฌานขอคำแนะนำจากโดมินิคเพราะเธอเป็นลูกสาวของตระกูลขุนนาง de Sade
ซึ่งน่าจะมีประสบการณ์ด้านการเข้าสังคมมามาก เธอต้องรู้วิธีดัดหลังผู้ชายไร้มารยาทแบบนี้แน่ๆ

- โดมินิคจิบชาด้วยท่าทางสง่างาม จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
แล้วส่งยิ้มให้พร้อมกับคิดในใจว่า.. ‘ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องทำนองนั้นเลยซักนิด’ (..เอ้า เจ๊!!)
โดมินั่งเหงื่อแตกอยู่เงียบๆ พลางรำพึงในใจว่าเด็กคนนี้ประเมินค่าฉันไว้สูงขนาดไหนกันเนี่ย?
จริงอยู่ที่ว่าเธอเข้าสังคมมาเยอะ แต่โดมิก็เป็นที่ชื่นชอบอยู่แค่ในหมู่สาวๆ เท่านั้น
ส่วนเวโรนิก้าที่เป็นพี่สาวก็ไล่ตะเพิดพวกผู้ชายไปมาก ทำให้พวกนั้นไม่กล้าแหยมและตัดทั้งสองคนออกจากลิสต์ไปแล้ว

- ฌานที่รอคำตอบจากโดมิอยู่ก็นั่งน้ำตาร่วงไป เคี้ยวขนมมาการองตุ้ยๆ ไปด้วย
(กินเก่งผิดคาดนะเรา.. ตั้งแต่คราวที่กินทาร์ตแอปเปิ้ลเกลี้ยงหมดจานก่อนโนเอะแล้ว..นี่คือ Charm Point งั้นเรอะ!? )

- โดมิคิดว่าฌานดูน่ารักดีเวลาทำท่าลำบากใจ เธออยากจะช่วยฌานเหมือนกัน
ทันใดนั้นความคิดหนึ่งก็แล่นปิ๊งขึ้นมาในหัว โดมิลุกพรวดขึ้น
เธอจำได้ว่าโนเอะเคยบอกอะไรบางอย่างเอาไว้! (เด็กน้อยเสียจริง โนเอะ!! มีอะไรต้องเอาไปเล่าให้เพื่อนฟังทุกเรื่อง!!!)

'ดูเหมือนว่าวานิทัสจะไม่สนใจคนประเภทที่มาตกหลุมรักตัวเอง'
ให้พูดอีกอย่างก็คือ ถ้าฌานแกล้งทำเป็นชอบวานิทัสขึ้นมา เขาจะต้องหมดความสนใจในตัวเธอแน่ๆ

- ฌานได้ยินคำแนะนำแบบนั้นก็ลุกขึ้นทำหน้ายี้ โวยวายว่าไม่เอาหรอก
"ให้ทำแบบนั้น ให้ฉันฆ่าตัวตายซะยังจะดีกว่า!" (โดมิ: “ขนาดนั้นเลยเรอะ!?”)

- โดมิเลยทู่ซี้บอกสุภาษิตที่ตัวเองจำมาจากท่านปู่ว่า
ถ้าอยากได้ในสิ่งที่เหนือกว่าคนอื่น บางครั้งเราก็ต้องแลกมันมาด้วยความทุกข์ทรมาน!
(เรียบเรียงไม่ค่อยถูก แต่อารมณ์ประมาณว่า ยอมอายทีเดียวแต่คุ้ม ลุยเลย!!) สุดท้ายฌานก็แบบ.....ก็....ก็ได้ค่ะ!!


--ภาพตัดกลับมาที่ปัจจุบัน—

- ฌานยืนหันหลังให้วานิทัส แล้วคิดในใจว่าเป็นอย่างที่โดมินิคบอกเลย
‘อยากได้ผลลัพธ์แต่ไม่ยอมทนแบกรับความเจ็บปวด เรานี่มันโง่จริงๆ!’
ถึงจะเป็นการต่อสู้ที่ลำบากยากเย็น แต่ต้องทำได้แน่ วันนี้เธอจะรักวานิทัสให้เต็มที่เลย เขาจะได้เกลียดเธอ!

- วานิทัสเลิกคิ้ว เอามือจับคางตัวเองพร้อมกับทำสีหน้าปั้นยาก
พอสมองเริ่มตามเกมอีกฝ่ายทัน เขาก็แอบหัวเราะพรืดออกมาเบาๆ โดยไม่ให้ฌานจับได้
วานิทัสพูดเฉไฉไปว่าเมื่อกี้มันกะทันหันไปหน่อยเขาเลยรู้สึกตกใจ แต่เขาจะปฏิเสธได้อย่างไรเล่า
ก็ในเมื่อมันเป็นคำเชิญชวนจากเธอ ชายหนุ่มจับมือของฌานขึ้นมาแล้วทำท่าจุมพิตลงที่หลังมือ
พร้อมกับเชยตามองอีกฝ่ายด้วยสายตาที่อ่านไม่ออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ..รู้แต่ว่าไม่ประสงค์ดีแน่ๆ

^ ไม่รอดแน่แม่สาวน้อย  ..นี่เริ่มสงสัยเหมือนกันว่ามันเป็นตัวเอกหรือโจรกันแน่
(ถ้าแบบทางการหน่อย ฝ่ายชายจะไม่จูบลงไปจริงๆ นะ จะเว้นระยะไว้แบบนี้แหล่ะ)

‘เตรียมใจไว้เถอะ วานิทัส วันนี้ถึงคราวที่นายจะต้องมาเต้นอยู่บนฝ่ามือของฉัน!!!!’
การต่อสู้ดุเดือดที่มีความสงบสุขในระยะยาวของแวมไพร์สาวเป็นเดิมพัน เริ่มต้นขึ้นแล้ว!

เจ้ามนุษย์ไม่รอช้า พอสบจังหวะก็หยอดออกไปก่อนหนึ่งดอกแบบนิ่มๆ  

- ฌานก็ยืดอกรับอย่างภูมิใจสุดๆ ว่า ใช่ไหมล่ะ!? ท่านหญิงโดมินิคเป็นคนให้มาเชียวนะ!!
(วานิทัส: พวกเธอสองคนไปสนิทกันตอนไหนเนี่ย?)

- แต่ได้ยินดังนั้น วานิทัสก็ยิ้มกริ่ม ชายหนุ่มก้มหน้าลงไปกระซิบที่ข้างหูของอีกฝ่าย
บอกว่าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นซะหน่อย เขากำลังชมว่าเธอน่ารักอยู่ต่างหาก

- หญิงสาวที่ถูกจู่โจมกระทันหัน ถึงกับหมดคำพูด ฌานทำได้เพียงหน้าแดงแป๊ด
เบิกตากว้างมองอีกฝ่าย แล้วหลุดเสียงอุทานออกมาว่า “เอ๊ะ..?”

- วานิทัสบอกกับฌานว่า มาเถอะ เขาหมุนตัวกลับแล้วเดินนำเธอไปทั้งๆ ที่ยังจับมือเอาไว้แน่นแบบนั้น
หญิงสาวที่ยังหน้าแดงไม่หายก็ได้แต่เดินตามวานิทัสแต่โดยดี พลางคิดขึ้นมาว่า
..บางที.. เมื่อสักครู่นี้..ฉันอาจจะตอบสนองได้ราวกับว่ากำลังตกหลุมรักเขาอยู่จริงๆ อย่างนั้นแหล่ะ?




...อะไร ลูกล่อลูกชนของอ.จุนนี่มันอะไรกัน
หลอกให้กระโดดขึ้นเรือแล้วจะส่งขีปนาวุธมาจมเรือใช่ไหมล่ะ รู้ทันหรอกนะคะ!
แต่ขึ้นเรือไหม ขึ้นสิ!! ความสุขน่ะ บางครั้งเราก็ต้องแลกมันมาด้วยความทุกข์ทรมาน!!!
แต่จขกท.ชูธงเรือ NoéJeanne อยู่นะ ยังไม่ได้ออกจากท่าเลย เราไม่ยอมแพ้หรอก (ฮา)

🌟 🌟 🌟 แล้วฌาน..เธอจะน่ารักเกินไปแล้วว้อย..!!!! 🌟 🌟 🌟

Vanitas no Carte เป็นการ์ตูนตลก ตอนนี้อ่านแล้วนั่งหัวเราะก๊าก เรื่องนี้มันรวมพลคนเด๋อหรืออะไร..
คนที่คิดว่าจะไม่มีมุมรั่วก็รั่วให้ดูซะสนุกสนาน ตอนหน้าชีวิตลำบากกว่าเดิมแน่ พลาดเดินเข้าปากเสือชัดๆ 5555555
มารอดูกันว่าแม่แวมไพร์สาวจะโต้กลับไปได้บ้างไหม อย่าไปยอมมันง่ายๆ นะเธอ

ปล. แต่ตอนหน้าจขกท.คงจะไม่มาตั้งกระทู้นะ ติดงาน ดังนั้นแล้วแต่เลยค่ะ..จะมีคนมาตั้งแทนไหม
..มาแทนตลอดไปเลยก็ได้นะ จขกท.แค่อยากจะคอมเม้นท์คุยกับคนอื่น แค่นั้นเอง จะร้องไห้

สำหรับตอนนี้ จบแล้ว! ขอบคุณค่ะ!
ฌานน่ารักจังเล้ยยยย--!!!!