เคยอ่านเจอเลยอยากเอามาแบ่งปันค่ะ  เรียบเรียงมาจากในหนังสืออีกทีให้อ่านง่ายขึ้น  ตัวเราเองเป็นแค่คนชอบอ่านนะคะ  หากมีส่วนไหนผิดพลาดต้องขออภัย  ดูหนึ่งด้าวฟ้าเดียวแล้วอดไม่ได้ที่จะต้องหามาอ่านซ้ำ  แต่ไหนๆอ่านแล้วก็เอามาอ่านด้วยกันดีกว่าเนอะ

เรื่องการใช้จารชน  หรือสายลับ  มีปรากฏอยู่ในพิชัยสงครามซุนวู บทที่ 13 หนังสือแปลเต็มๆของพิชัยสงครามซุนวูมีขายตามร้านหนังสือทั่วไปค่ะ มีทั้งแบบแปลเพียวๆ  หรือแปลพร้อมยกตัวอย่างเหตการณ์  สามารถเลือกอ่านได้ตามความสนใจ  หรือจะอ่านแบบออนไลน์ก็ได้  ดูได้ท้ายบทความนะคะ  จะแนบอ้างอิงไว้ในสปอยล์

ซุนวูกล่าวว่า  ทุกครั้งที่เกิดการระดมไพร่พลเรือนแสนเพื่อกรีฑาทัพไปทำสงครามไกลนับพันลี้นั้น  ต้องใช้ทรัพสินเงินทองของประชาชนในชาติอย่างมหาศาล  ด้วยเหตุนี้ทุกครั้งเวลามีสงครามเกิดขึ้น  จึงทำให้เกิดความเดือดร้อนวุ่นวายทุกหัวระแหง  ราษฎรต้องถูกเกณฑ์แรงงานให้มาช่วยลำเลียงเสบียงอาหารของกองทัพ  ทำให้ไม่สามารถทำไร่ไถนาตามปกติได้

คู่สงครามสองฝ่ายต่างรบพุ่งต้านทานกันอยู่หลายปี  เพื่อรอชัยชนะในวันเดียว  ดังนั้น  ถ้ามัวแต่หวง  ไม่ยอมใช้บำเน็จรางวัลและตำแหน่งยศศักดิ์เพื่อซื้อตัวจารชนในการหาข่าว  สืบความเคลื่อนไหวของศัตรู  ทำให้ตัวเองต้องพ่ายแพ้  ก็นับว่าเป็นผู้ที่ขาดเมตตาธรรมต่อราษฎรอย่างยิ่ง คนประเภทนี้ไม่คู่ควรต่อการเป็นแม่ทัพ  เป็นเสาหลักของบ้านเมือง  และไม่อาจได้รับชัยชนะใดๆได้

อาจกล่าวได้ว่า  ปัจจัยที่ทำให้ประมุขที่ปรีชา  และแม่ทัพที่ปราดเปรื่อง  สามารถกำชัยในการศึกได้อย่างยอดเยี่ยมเหนือคนทั่วไปนั้น  คือการข่าวที่ดี  ทำให้สามารถคาดเดาและวางแผนรับมือศัตรูได้ล่วงหน้านั่นเอง

การข่าวที่ดี  ไม่สามารถเค้นถามเอาจากผีสางนางไม้  หรือเปรียบเทียบจากเหตุการณ์ในอดีตได้  และไม่สามารถหาได้จากการดูดวงคำนวณท้องฟ้า  แต่ต้องมาจากคนที่รู้สถานการณ์ของศัตรูอย่างแท้จริง  

จารชนที่ต้องใช้แบ่งเป็น 5 ประเภท  ได้แก่

จารชนท้องถิ่น  
จารชนไส้สึก
จารชนสองหน้า
จารชนมรณะ
จารชนคืนชีพ  

เมื่อจารชนทั้งห้าประเภทถูกใช้พร้อมกัน  จะทำให้ศัตรูเกิดความสับสน  ไม่เข้าใจสถานการณ์ที่แท้จริง  เกิดความผิดพลาด  จนทำให้ฝั่งของเราสามารถกุมชัยชนะได้

จารชนท้องถิ่น  หมายถึงการใช้คนที่อยู่ในท้องถิ่นของศัตรู
จารชนไส้สึก  หมายถึงการใช้ขุนนางของศัตรู
จารชนสองหน้า  หมายถึงการใช้จารชนของศัตรู
จารชนมรณะ  หมายถึงการใช้คนของเราที่แฝงตัวเข้าไปอยู่กับข้าศึก  ให้สร้างข่าวลวงขึ้น  และที่เรียกว่ามรณะ  เพราะหลังจากสร้างเรื่องราวหรือสถานการณ์ลวงเสร็จแล้ว  ก็อาจส่งผลให้คนๆนั้นถูกฆ่าได้
จารชนคืนชีพ  หมายถึงจารชนของเรา  ที่มีหน้าที่สืบเรื่องทั่วๆไป  และสามารถนำเรื่องราวกลับมารายงานได้  

ดังนั้นในกองทัพ  คนที่สนิทกับแม่ทัพที่สุดก็คือจารชน  ไม่มีใครสมควรได้รับความดีความชอบเท่าจารชน  และไม่มีใครที่ล่วงรู้ความลับสุดยอดมากไปกว่าจารชน  

มีแค่ประมุขที่ปราดเปรื่องที่สุดเท่านั้น  จึงจะใช้จารชนได้  
มีแค่แม่ทัพที่มีเมตตาและยุติธรรมเท่านั้น  จึงจะใช้จารชนได้
และมีแค่คนที่ช่างสังเกต  รู้จักคิดวิเคราห์แยกแยะเท่านั้น  จึงจะมีความสามารถมากพอที่จะใช้  และได้รับข้อมูลที่ถูกต้องจากจารชนได้

จารชนเป็นเรื่องละเอียดอ่อน  ลึกลับซับซ้อน  ไม่มีที่ไหนที่ไม่ใช้จารชน  หากภารกิจของจารชนรั่วไหลก่อนการลงมือจริง  จะต้องฆ่าทั้งจารชนและคนที่รู้ความลับทั้งหมด

โดยทั่วไป  หากต้องการตีกองทัพ  ยึดเมือง  หรือลอบสังหารบุคคล  จะต้องรู้ชื่อแซ่ของขุนพล  นายทหารคนสนิท  คนส่งสาร  นายทวารบาล  และทหารองครักษ์  เรื่องพวกนี้  เป็นหน้าที่ของจารชนที่จะเข้าไปสืบให้ชัดเจนก่อน

ที่สำคัญคือจะต้องสืบหาจารชนของศัตรูให้เจอ  ติดสินบน  เอาสิ่งมีค่าตำแหน่งความชอบล่อใจให้เขาเอาใจออกห่างจากฝ่ายเดิมมาทำงานให้เรา  มอบหมายเรื่องที่จะให้ซ้อนกล  จากนั้นปล่อยตัวกลับไป    

และเมื่อรู้ข่าวของข้าศึกจากจารชนสองหน้าแล้ว ก็สามารถใช้จารชนสองหน้าไปหาจารชนท้องถิ่นและจารชนไส้ศึกได้ สามารถใช้จารชนมรณะนำข่าวเท็จไปบอกแก่ข้าศึก และสามารถใช้จารชนคืนชีพไปสืบข่าวและกลับมารายงานได้  ประมุขจะต้องรู้รู้เรื่องการใช้จารชนทั้ง 5 ประเภทนี้  และหลักๆจะมาจากจารชนสองหน้าเป็นสำคัญ  ดังนั้น  การให้บำเน็จรางวัล  จะต้องให้จารชนสองหน้ามากที่สุด  

ในยุคโบราณ  ราชวงศ์ซางรุ่งเรืองขึ้นมาได้  ก็ด้วย  อี่จื้อ  ที่เคยรับราชการอยู่ในราชสำนักเซี่ยมาก่อน  (รู้ตื้นลึกหนาบางในแคว้นเซี่ย)
ราชวงศ์โจวรุ่งเรืองขึ้นมาได้  ก็ด้วย หลื่อหยา  ที่เคยรับราชการในราชสำนีกซางมาก่อนนั่นเอง

+++++++++++++++++++++++++++++++++++

สำหรับในเรื่องหนึ่งด้าวพระเอกเป็นจารชน  และในเรื่องก็ออกแนวใจดี หลายๆคนอาจจะขัดใจในความใจดีเกินเหตุของพระเอก  แต่อยากให้คิดถึงบริบทในการทำละครด้วย ในหนังสือคีพลุกพระเอกได้ดี  การกระทำต่างๆสมกับเป็นจารชนมาก  แต่พอทำเป็นละคร  มีคนดูมากมายทุกเพศทุกวัย  เข้าใจว่าก็ต้องระวังในการนำเสนอ  ใครไม่อยากโดนสปอยล์ข้ามเลยนะคะ  [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้การให้พระเอกฆ่าเยื้อนซึ่งเป็นตัวร้ายผู้หญิงที่รู้ความลับ  ตามไปตัดมือตัดเท้าไอ่กล้าที่ทำร้ายบ้านนางเอก  หรือเผาโรงชำเราออกญาหมิ่นที่เข้าข้างไอ่กล้าใส่ร้ายพี่ม่วง  ถ้าในนิยายคือสมเหตุสมผลแล้ว  เข้ากับบทบาทที่พระเอกเป็น  และคนอ่าน(อย่างเราอีกคน)ที่สะใจมากก็จริง  แต่ถ้าทำเป็นละครมันมีความรุนแรงสูงนะคะ  อาจจะทำให้เกิดความเชื่อผิดๆ  ประมาณว่ากาฆ่าหรือการใช้ความรุนแรงถ้าทำกับคนร้ายคือไม่ผิด  บางคนอาจคิดว่านี่พูดเกินไป ลองนึกถึงเรื่องคดีเปรี้ยวฆ่าหั่นศพที่มีเด็กๆออกมาทีมพี่เปรี้ยวกันเยอะแยะ แบบนั้นไม่ดีแน่ๆ  กันไว้ก่อนก็เหมาะแล้ว

บางคนอ่านแล้วอาจจะคิดว่าอวย  แก้ตัวแทน  คืออันนี้ก็ไม่ทราบนะคะ  เราไม่สามารถห้ามความคิดใครได้
ก่อนหน้านี้เราเคยตั้งกระทู้ชื่นชมผู้ประพันธ์และผู้เขียนบทละครไป  เพราะเราอ่านทั้งสองอย่างมาแล้ว  และเห็นว่าตัวบทละครที่ออกมาสามารถร้อยเรียงเรื่องราวทั้งๆที่มีข้อจำกัดในการทำละครได้ดีมาก  แก่นเรื่องสำคัญก็ไม่เสีย  ที่ขยายเพิ่มก็อุดช่องโหว่แบบเนียนๆ  ไม่ได้ถึงขนาดว่าไม่มีข้อผิดพลาดนะคะ  แต่โดยรวมมันค่อนข้างสมบูรณ์มากๆในสายตาเราค่ะ  อ่านแล้วไม่จำเป็นต้องเชื่อเราทั้งหมด  ทุกคนสามารถดูเอง  วิเคราะห์เอง  พิสูจน์เอง  และเลือกที่จะเชื่อหรือไม่เชื่อด้วยตัวเอง

อ้างอิง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ หนังสือ : พิชัยสงคราม  ศาสตรนิพนธ์ของซุนวู  เจษฎา  ทองรุ่งโรจน์

เว็บไซต์ : https://www.baanjomyut.com/library/the_art_of_war/13.html