ช่วงแรกคนติดตามส่วนมากจะเป็นคนที่ตามวงรุ่นพี่มาก่อน
ไม่ก็เริ่มจากรายการเซ็มไป
ซึ่งกลุ่มนี้จะค่อนข้างเข้าใจวัฒนธรรมไอดอลของญี่ปุ่นที่เราเอามาปรับใช้ได้ดีระดับนึง

แต่หลังจากที่วงได้รับความนิยมมากขึ้น คนหมู่มากเข้ามานิยมในตัวน้อง ๆ
บางคนเข้าใจ บางคนไม่เข้าใจ บางคนเข้าใจแต่ทำเป็นไม่เข้าใจ
ว่าไอดอลในความหมายดังกล่าวหมายถึงอะไร

โดยเฉพาะคำว่า ไอดอลที่พบเจอได้ หรือตามต้นฉบับ Idol you can meet นั้น
หลายคนตีความผิด และพัฒนาไปเป็นรูปแบบความคิดที่มีต่อน้อง ๆ ผิดไป

ความจริงนั้น เขาตั้งใจให้ไอดอลกับแฟนคลับสามารถมีปฏิสัมพันธ์ร่วมกันได้
เช่น การจับมือ การไปเธียเตอร์ การถ่ายรูปคู่ หรืออะไรก็ตามในโอกาสพิเศษต่าง ๆ

หลายคนตีความความใกล้ชิดผิดไป จนไปละเมิดสิทธิส่วนตัวของน้องเขา
เช่น การไปแอบถ่าย เดินตามน้องไปยังสถานที่ต่าง ๆ
อาจจะรวมไปถึงการสงสัยในเรื่องส่วนตัวมาก ๆ เช่น น้อง ๆ อยู่โรงเรียนไหน เดินทางไปรร.-ไปทำงานอย่างไร
ไปถึง อยู่บ้านน้อง ๆ ซักผ้าล้างจานเองไหม หรือน้อง ๆ คนไหนไม่ชอบหน้ากันบ้าง
กระทั่งวัฒนธรรมการชิพ การจิ้นที่หลายครั้งมันก็ดูเฝือเหลือเกิน
ขนาดคนนอกแบบผมยังรู้สึกอึดอัดเลย แล้วน้อง ๆ ที่รู้สึกแต่แสดงออกมากไม่ได้จะทำตัวอย่างไร

น้อง ๆ หลายคนยังเป็นเยาวชน บางคนอายุไม่ถึง 15 ด้วยซ้ำ
บางทีเราต้องรู้จักเว้นพื้นที่ความเป็นส่วนตัวของเด็ก ๆ บ้าง
อะไรที่เขาเปิดเผย แปลว่าเขายินดีให้คุณรับรู้
อะไรที่เขาไม่เปิดเผย แปลว่าเขาต้องการพื้นที่ส่วนตัวของการเป็นคนธรรมดาบ้าง

บางคนบอกว่าเป็นไอดอล คือการขายวิญญาณให้แฟนคลับแล้ว ต้องเสียสละ
มันก็ถูก แต่ก็ไม่ได้ถูกทั้งหมด ตัวตนของน้อง ๆ ที่เราเห็น คือสิ่งที่น้องอยากให้เราเห็น
จะจริงทั้งหมดหรือไม่ บางทีไม่จำเป็นต้องเข้าใจทั้งหมดก็ได้

แค่อย่าลืมว่าน้องเขาเป็นคนธรรมดาเหมือนเรา อยากได้การให้เกียรติเหมือนที่คนทั่วไปต้องการแค่นั้นเอง