ครั้งหนึ่งในความทรงจำ เมียเช่าทหารจีไอ

            หญิงวัยชราที่โรยราตามอายุผมของเธอมีสีดำแซมขาวมาพร้อมกับรอยเหี่ยวย่นบนร่างกายที่กับความทรงจำที่เลือนลางไปตามกาลเวลา ในมือเหี่ยวย่นของเธอถือรูปภาพสีขาวดำซีดๆ รูปถ่ายยังคงเป็นสิ่งเดียวที่ตอกย้ำเหตุการณ์ที่ผ่านในวัยสาวได้อย่างชัดเจน ความคิดถึงยังคงวนเวียนอยู่ในรูปถ่ายนั้นเสมอแม้ผ่านวันเวลามาแสนนาน ทุกเหตุการณ์และทุกความทรงจำกลับชัดเจนขึ้นอีกครั้งไม่ว่านานแค่ไหนใครบางคนไม่เคยเลือนหายไป ในความฝันแววตาอบอุ่นของทหารอเมริกาคนรักของเธอยังคงปรากฏชัดในความราวกับมีไทม์แมชชีนแห่งกาลเวลาย้อนกลับไป ปีพ.ศ.๒๕๐๓ สงครามเวียดนามที่ปะทุขึ้นพร้อมกับความโหดร้ายของสงครามได้นำพาทหารอเมริกันจำนวนเข้าสู่ประเทศไทยเหตุผลทางยุทธศาสตร์อเมริกาได้ตั้งฐานรบในประเทศไทยด้วยความเป็นอยู่อันแร้นแค้น บุญล้ำหรือยายบุญในวัยสาวที่เพิ่งสูญเสียสามีคนไทยจากการสู้รบ ถูกระเบิดเสียชีวิตที่ประเทศลาว  เธอจริงไม่มีทางเลือกในชิวิตหนัก ตัดสินใจหอบลูกชายวัยขวบเศษข้ามฝั่งออกจากเวียงจันทน์ มาฝากพ่อแม่เลี้ยงที่บ้านเกิด ชีวิตตอนนั้นก็ไม่ต่างจากนกปีกเมื่อขาดเสาหลักของชีวิตไป ภาระอันหนักอึ้งจึงตกอยู่ที่เธอ ไหนจะดูแลลูกชายที่วัยเพียงแค่ขวบกว่า  ไหนจะดูแลพ่อและแม่ที่แก่ชราและยังเจ็บปวดกระเสาะกระแสะตามวัยที่ร่วงโรยลง ชีวิตที่ผกผันทำให้เธอต้องกลายมาเป็นช้างเท้าหน้าแทนผู้เป็นสามีอย่างหลักเลี่ยงไม่ได้
เดี๋ยวมาต่อ