เหมือนมันเบื่อๆทำอะไรก็ผิดเหมือนโดนมองว่าไม่ดีตลอดเวลาบางทีเราก็เหนื่อยนะว่าทำไมเราต้องมาเจออะไรแบบนี้เรารู้ว่ามันเป็นทางออกที่แย่แต่มันเบื่อมาก ทั้งเรื่องครอบครัวและเรื่องเรียนนี่หลักๆเลยคือเหมือนเขาบังคับให้เราเรียนในสิ่งที่เราไม่ถนัดคือเราไม่ชอบเลยเขาก็บอกให้เราสู้ๆใช่เราสู้แต่เราโกหกตัวเองไม่ได้และบางครั้งเราก็อยากจะฆ่าตัวตายด้วยเหตุผลมันมากมายแต่ทำแบบนั้นมันก็ไม่มีประโยชน์ เราเครียดกับเรื่องมากมายเราพยายามแล้วแต่มันก็เลิกคิดไม่ได้ เราเหนื่อยใจนะพอมันเหนื่อยใจก็เหนื่อยทุกๆอย่างมันไม่อยากทำอะไรแล้วแม้แต่มีชีวิต คือท้อแท้จิตใจมากๆ เราร้องไห้กับเรื่องเดิมๆซ้ำๆมันเบื่อแล้วนะที่จะต้องฝืนตัวเอง คือเราเป็นคนล่าเริงและบ้าบิ่นคนภายนอกเลยมองว่าเราคงไม่ใช่คนแบบนี้ แต่รู้มั้ยว่าภายใต้ความบ้าบอคอแตกนั่นมันซ่อนอะไรหลายๆอย่างไว้ ความกลัว ความเสียใจ ความท้อแท้ ความสิ้นหวัง และเรื่องเครียดๆมากมาย แต่ก็ต้องแสดงแบบนั้นออกมาเพื่อปกปิดแต่ตอนนี้มันทนไม่ได้แล้ว เราทนมา 3 ปีแล่วนะ เราไม่อยากทำอะไรแล้วอยากอยู่เฉยๆ ไม่อยากพูดอยากคุยกับใครเหนื่อย ไม่มีใครรู้จักตัวเราดีสักคนไม่ว่าจะเพื่อนก็ไม่มีใครจริงใจ คนในครอบครัว ก็มีเพียง1คน ที่ไว้ใจได้ เราเกลียดทุกๆสิ่ง เราอยากหายไปจัง แต่ก็ต้องทนต่อไป สู้ต่อไป เพื่ออนาคต เพื่อคนที่รักเรา แต่จะมีสักกี่คนที่รักเราจริงๆ พอแล้วล่ะ บางทีมันก็ช่วยระบายความในใจทั้งหมดดีนะ ถึงแม้เราจะปรึกษาใครไม่ได้ก็ตาม แค่อยากน้อยมันก็ช่วยได้ .....