มีใครเคยเป็นไหมคะ? อยู่ดี ๆ ก็เบื่อ ๆ เหนื่อย ๆ เครียดขึ้นมา บางทีเราก็งงว่าเครียดอะไร แล้วสมองก็ประมวลผลออกมาแบบ เรื่องที่เราเคยคิดและไม่เคยระบายหรือเล่าให้ใครฟัง เป็นเรื่องพวกนั้นไป บางทีก็ง่วงนอน อยากหายไปจากสิ่งที่เป็นอยู่ บางทีก็ร้องไห้ออกมาแบบนางเอก แบบไหล ๆ มาตามอารมณ์ บางทีก็ร้องแบบเด็กไม่ได้ของเล่น คือเครียดจนร้องออกมาแบบสะอื้นสะอึก หายใจแบบ (เคยรู้สึกท้อแท้อะไรแล้วถอนหายใจ) ค่ะแบบนั้นเลย บางทีอยู่ดี ๆก็อารมณ์ดี แต่น้อยนะคะ ส่วนมากต้องทำเป็นมีความสุขเพื่อคนรอบข้าง แต่เอาจริง ๆ คือรู้สึกอยากหายไปไม่อยากอยู่ไม่อยากสู้ ไม่อยากพยายามอะไรแล้ว รู้สึกเพลียตลอดเวลา ไม่อยากเจอใครจริง ๆ ไม่รู้จะอธิบายให้ใครฟัง ไม่รู้จะมีใครเข้าใจหรือเปล่า คืออยากไปเล่าเรื่องพวกนี้ สิ่งที่เก็บมานานให้หมอฟัง อยากระบาย คิดว่าสมควรหรือเปล่าคะ หรือแค่ต้องจัดการอารมณ์ตัวเองให้ได้ หรือทนอยู่แบบนี้. อยากถอนหายใจล้าน ๆรอบ