รัก....ที่ค้องพยายาม

กระทู้คำถาม
สวัสดีคะทุกคนนี้ก็เป็นครั้งแรกที่เราจะมาลองเขียนในพันทิปอาจจะมีผิดพลาดตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะคะเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกอาจจะไม่สมบูรณ์หรือเขียนผิดตรงไหนก็ขอโทษด้วยเนื่องจากพิมในโทรศัพท์แต่จะพยายามทำให้ดีที่สุดขอฝากด้วยนะคะขอแนะนำตัวนะคะขอใช้นามแฝงนะคะชื่อฟ้าเรามาเข้าเรื่องกันดีกว่าเนอะ

รัก......ที่ต้องพยายาม
ตัวละคร
ฝน:เป็นคนร่าเริ่มยิ้มง่ายเข้ากับคนอื่นก็ง่ายแต่จริงๆแล้วฝนเป็นคนโลกส่วนตัวสูงแค่ก็พยายามทำตัวให้เจ้ากับคนอื่นเสมอฝนมีพี่ชายชื่อเมฆและเพื่อนสนิทชื่อแพรฝนเป็นคนไม่สูงมากสูง155น้ำหนัก45ชอบกินขนมปังสเปกผู้ชายยังไงก็ได้สบายๆตอนนี้เรียนอยู่ม.5

เมฆ:เป็นพี่ชายของฝนเป็นคนหวงน้องมากๆแต่จริงๆแล้วก็ใจดีเมฆเกินก่อนฝน2ปีจึงทำให้ทั้งคู่สนิทและรักกันมากกกกเมฆมีแฟนชื่อฟ้าสองคนนี้ชอบกันตั้งแต่เด็กเนื่องจากบ้านของทั้ง2คนอยู่ใกล้กันจนสุดท้ายก็ได้มาคบกัน

ต้น:เป็นรุ่นพี่ที่อยู่ร.รเดียวกับฝนซึ่งอยู่ม.6ต้นนั้นเป็นรุ่นพี่ที่ฝนแอบชอบอยู่ซึ่งต้นไม่รู้เลยแต่ต้นก็ชอบฝนเหมือนกันแต่ฝนนั้นไม่รู้เช่นกันต้นนั้นเป็นคนร่าเริ่งชอบเล่นกีฬาเป็นดาวเด่นของร.รซึ่งต่างจากฝนที่เป็นแค่เด็กเรียนไม่ค่อยเข้ากิจกรรมสักเท่าไหร่ต้นเป็นคนบ้านรวยที่บ้านปูทางให้ต้องทำตามที่ค้องการเท่านั้นแถมเข้ายังเป็นลูกชายของบริษัทชื่อดังอีกด้วยซึ่งที่บ้านเข้านั้นเตรียมหาแฟนไว้ให้อีกสะด้วย

ครีม:เป็นเพื่อนสนิทของต้นซึ่งครีมนั้นชอบต้นมากและครีมได้รู้มาว่าฝนนั้นชอบต้นครีมจึงทำทุกทางเพื่อไม่ให้ฝนกับต้นได้คบกัน

เข้าเรื่องเลยนะคะ😊😊
เช้าเปิดเทอมวันแรกของนักเรียนหญิงชื่อฝนที่กำลังหลับเพลินๆอยู่นั้นก็มีเสียงเคาะประตูพร้อมเสียงเรียกชื่อฝน
ก๊อกๆ🚪🚪(เสียงเคาะประตู)
เมฆ:ฝนตื่นได้แล้วเดียวไปเรียนสายนะวันนี้วันแรกด้วยนะ
ฝน:ขออีก5นาที
เมฆ:ไม่ได้นี้จะ7โมงละนะกว่าจะทำไรเสร็จก็ปาไปเกือบ8โมงละนะ
ฝน:อือๆได้ยินเเล้วเดี๋ยวไป
เมฆ:พี่ทำแซนวิชให้อยู่ในครัวอย่าลืมกินละ
ฝน:โอเคคคคคค
เมฆ:ตื่นเดียวนี้เร็วเข้าๆ
ฝน:คาบๆไปเดี๋ยวนี้แหละคาบ
ฝนก็ลุกขึ่นไปอ่าบน้ำแต่งตัวและกินแซนวิชพร้อมไปโรงเรียนฝนก็ขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียน
7:40 ณ.โรงรียนของฝน
แพร:มาละหรอคนขี้เซา555(เสียงหัวเราะ)
ฝน:ละเห็นมั้ยละคะ5555
แพร:กวนคีนตั้งแต่วันแรกเลยนะ
ฝน:แล้วนี้คนอื่นละ บีม.บูมหายไปไหนกันหรือยังไม่มา
แพร:ออ. พวกนั้นไปกินข้าวกันนะ
ฝน:ออ
แพร:ไม่ถามถึงอีกคนมั้งหรือไง
ฝน:จะให้ถามถึงใครอีกละหรือจะให้ถามแกแต่แบบแกไม่ต้องถามหรอกสบายดีอยู่ละ
แพร:ไม่ใช่ฉันหมายถึงคนโน้นนู่น(พร้อมพยักหน้าไปหาคนที่กำลังเดินมาที่โต๊ะของฝนที่นั้งกับเพื่อนคนคนนั้นก็คือต้น)
ต้น:ว่าไงน้องๆเปิดเทอมวันแรกเป็นไงตื่นเต้นมั้ย
แพร:ไม่เลยคะชิวๆมาก
ฝน:อะเอ่อ.....เอิ่มเอ่อ...
แพร:นี้เป็นไรของแกหรือว่าเขิล
ฝน:จะบ้าหรอใครเขิลไม่ใช่สักหน่อย
ต้น:งั้นพี่ขอตัวก่อนนะพี่ต้องไปเตรียมของนิดหน่อยนะไปก่อนนะ
แพร:ค่ะสู่ๆนะคะ
ต้น:คับ ขอบคุณคับ
ฝน:พี่ต้น......
ต้น:คับ
ฝน:เอิ่ม...โชคดีนะค่ะ
ต้น:ขอบคุณคับ(พร้อมยิ้มให้😊)
แพร:นี้แก
ฝน:ว่า
แพร:ทำไมแกไม่บอกพี่เค้าสักทีวะว่าแกชอบพี่เค้าอะ
ฝน:ถ้ามันง่ายฉันคงบอกไปนานละแหละมันติดก็อีพี่ครีมนี้แหละอะไรนักก็ไม่รู้ฉันเลยปล่อยไว้แบบนั้นแหละดีที่สุดละและอีกอย่าต่อให้ฉันคบกะพี่เค้าที่บ้านพี่เค้าก็คงไม่ยอมรับฉันหรอกบ้านพี่เค้าออกจะรวยจะมาชอบคนธรรมดาอย่างฉันได้ยังไง
แพร:แหมดึงดราม่าใหญ่ชะนะปะไปเข้าแถวกัน8โมงละปะไปเร็วเข้าลุกขึ้น
ฝน:ขราๆลุกอยู่ขรา

ขอทิ้งไว้เท่านี้นะคะมีผิดพลาดตรงไหนคอมเม้นไว้ได้นะคะและก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะจะพยายามลงให้บ่อยที่สุดนะคะขอฝากด้วยนะคะ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่