จุดเริ่มต้นของเราสองคนเริ่มจากการเกลียดกัน
สวัสดีค่ะเราขอแทนตัวเราชื่อแพรนะค่ะ ส่วนแฟนเราชื่อออมนะ
วันแรกที่แพรเจอออมแพรรู้สึกไม่ถูกชะตากับผู้ชายคนนี้เลยเหตุผลที่แพรไม่ถูกชะตากับออมเพราะแวบแรกที่แพรเห็นออมแพรรู้สึกว่าออมดูไม่ค่อยสะอาด ไม่สะอาดในความหมายของแพรคือ เค้าดูไม่เรียบร้อย เสื้อผ้าไม่รีด แต่ออมเป็นผู้ชายผิวขาว สูงกว่าแพร 20 เซน ( แพรเป็นคนตัวเล็ก สูงแค่150 เองแหละ เล็กไหม555555) วันนั้นออมเซตผมตั้งแบบยุ่งๆอ่ะ ผมออมยาวเอาการนะ ใส่เสื้อตัวใหญ่ กางเกงสแล็กสีดำ ถือจานข้าวมานั่งโต๊ะถัดจากแพรไปประมาณ 4โต๊ะได้ ออมเป็นผู้ชายคนแรกที่แพรมองว่าไม่โอเคจากที่เคยเห็นผู้ชายในวันนั้นนะ แพรก็ไม่ได้จ้องอะไรออมมากเพราะแพรต้องรีบกินข้าวเพื่อที่จะไปทำกิจกรรมของมหาลัยกับเพื่อนๆ จากวันนั้นที่แพรเห็นออมเราทั้งสองก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย จนกระทั่งแพรมารู้ว่าออมเรียนเจ้อเดียวกับแพร มันเหมือนเป็นความบังเอิญก็ว่าได้นะ แพรไม่เคยคุยกับออมหลอกนะแต่แพรรู้จักกับผู้ชายคนนึ่งที่อยู่เจ้อเดียวกัน (นามสมมุติว่า วิท นะ ) วันนั้นวิท ชวนแพรไปร้องคาราโอเกะ แพรก็อยากไปเลยชวนเมทอีก3คนไปด้วยกัน จะให้แพรไปคนเดียวได้ไงวิทเป็น ผช.นี้เนอะ (เดียวโดนหลอก ซวยเลย5555) เมทแพรก็โอเค พวกเราเลยเดินไปคาราโอเกะหลังจากกินข้าวเย็นเสร็จ พอไปถึงคาราโอเกะ ก็มีเมทแพร3คน มีแพร มีวิท น่าจะแค่นี้นะจำไม่ได้5555นานมากล่ะ แต่แพรอยากรู้จักคนในเจ้อให้มากขึ้นไม่ใช่แค่วิท คนเดียว แพรเลยตัดสินใจชวนเพื่อนมาร้องคาราโอเกะในไลน์กรุ๊บ ( เหมือนอ่อยเบาๆ ^^ ) บุคคลปริศนาก็ทักไลน์แพรมา นั้นก็คือออม (คนที่แพรไม่ถูกชะตาด้วย) ประโยคแรกออมทักไลน์แพรมาว่า " ร้องคาราโอเกะอยู่เหรอ เดียวเราเข้าไป เรากินข้าวอยู่หน้าโลตัส " แพรเลยตอบตกลงไป มาตอนไหนก็บอกล่ะกัน แพรกับเพื่อนๆนั่งอยู่ห้องในสุดของคาราโอเกะ สักพักออม ก็เดินเข้ามา แพรก็พึ่งรู้แหละว่าออมชอบร้องเกะอ่ะ รู้ป่ะพอออม เข้ามาถึงออมก็ร้องเพลงเลย แพรจำไม่ได้ว่าออมร้องเพลงอะไรอ่ะวันนั้นออมแทบไม่วางไมค์เลย รู้แค่ว่าเสียงของออมเพราะมากจริงๆแทบละลาย >///< หลังจากร้องเพลงเสร็จเราก็ต้องเดินกลับหอเพราะไม่มีรถสักคน 55555 (โคตรน่าสงสารอ่ะ ) ทางเปลี่ยวๆมืดๆ มีออมเป็นผู้ชายคนเดียวเพราะวิทอยู่หอนอกแถมมีรถด้วยนะ แต่นางไม่มาส่ง ใจร้ายมากอ่ะบอกเลย พอทุกคนเดินย่างกายไปถึงหอแพรกับเมทก็แยกตัวกับออมเพราะอยู่หอใน แยกชายหญิงจากวันนั้นแพรกับออมก็คุยกันทุกวัน โทสับของแพรมีแต่ไลน์ออมที่เด้ง ออมเป็นผู้ชายที่คุยด้วยแล้วรู้สึกอบอุ่นมากอ่ะ เหมือนเป็นทุกอย่างเลยพี่ พ่อ เพื่อนเพราะสอนแพรได้ในทุกๆเรื่อง ( ลืมไปเลยว่าไม่ชอบ5555 ) ทุกๆเช้าพอตื่นมาไม่ฝ่ายใดก็ฝ่ายนึ่งจะทักหากันเพื่อปลุกกัน แต่ส่วนมากจะเป็นออมซะมากกว่าที่เป็นคนทักมาเพราะนางตื่นเช้ามากเช้าเว่อๆ 6โมงนี่ตื่นแบ้วแต่แค่ยังไม่ลุกจากเตียง แต่แพรตื่นที10โมงเลยจ้าาา 5555 สายไปนะบางทีเพราะไม่มีเรียนเช้าไงเลยตื่นสายได้ ตื่นมาเราก็คุยกันเรื่องตื่นอ่ะแพรก็จะถามออมว่าตื่นนานล่ะเหรอ อาบน้ำแปรงฟันยัง คำตอบที่ได้คือตื่นแล้วแต่ยังไม่ลุกจากเตียง เพราะแรงดึงดูดของเตียงมันสูงมากลุกไปไหนแทบไม่ได้ องศาของแอร์มันตกมาพอดียิ่งทำให้ไม่อยากลุก หืมมม คือออมจะหลักการไปไหน 555 ในทุกๆวันออมจะมีคำคมมาให้แพรตลอด ให้ได้คิดและเตือนสติตัวแพรเอง
เคยไหมค่ะ จากคนที่เกลียด กลายเป็นคนที่รัก
สวัสดีค่ะเราขอแทนตัวเราชื่อแพรนะค่ะ ส่วนแฟนเราชื่อออมนะ
วันแรกที่แพรเจอออมแพรรู้สึกไม่ถูกชะตากับผู้ชายคนนี้เลยเหตุผลที่แพรไม่ถูกชะตากับออมเพราะแวบแรกที่แพรเห็นออมแพรรู้สึกว่าออมดูไม่ค่อยสะอาด ไม่สะอาดในความหมายของแพรคือ เค้าดูไม่เรียบร้อย เสื้อผ้าไม่รีด แต่ออมเป็นผู้ชายผิวขาว สูงกว่าแพร 20 เซน ( แพรเป็นคนตัวเล็ก สูงแค่150 เองแหละ เล็กไหม555555) วันนั้นออมเซตผมตั้งแบบยุ่งๆอ่ะ ผมออมยาวเอาการนะ ใส่เสื้อตัวใหญ่ กางเกงสแล็กสีดำ ถือจานข้าวมานั่งโต๊ะถัดจากแพรไปประมาณ 4โต๊ะได้ ออมเป็นผู้ชายคนแรกที่แพรมองว่าไม่โอเคจากที่เคยเห็นผู้ชายในวันนั้นนะ แพรก็ไม่ได้จ้องอะไรออมมากเพราะแพรต้องรีบกินข้าวเพื่อที่จะไปทำกิจกรรมของมหาลัยกับเพื่อนๆ จากวันนั้นที่แพรเห็นออมเราทั้งสองก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย จนกระทั่งแพรมารู้ว่าออมเรียนเจ้อเดียวกับแพร มันเหมือนเป็นความบังเอิญก็ว่าได้นะ แพรไม่เคยคุยกับออมหลอกนะแต่แพรรู้จักกับผู้ชายคนนึ่งที่อยู่เจ้อเดียวกัน (นามสมมุติว่า วิท นะ ) วันนั้นวิท ชวนแพรไปร้องคาราโอเกะ แพรก็อยากไปเลยชวนเมทอีก3คนไปด้วยกัน จะให้แพรไปคนเดียวได้ไงวิทเป็น ผช.นี้เนอะ (เดียวโดนหลอก ซวยเลย5555) เมทแพรก็โอเค พวกเราเลยเดินไปคาราโอเกะหลังจากกินข้าวเย็นเสร็จ พอไปถึงคาราโอเกะ ก็มีเมทแพร3คน มีแพร มีวิท น่าจะแค่นี้นะจำไม่ได้5555นานมากล่ะ แต่แพรอยากรู้จักคนในเจ้อให้มากขึ้นไม่ใช่แค่วิท คนเดียว แพรเลยตัดสินใจชวนเพื่อนมาร้องคาราโอเกะในไลน์กรุ๊บ ( เหมือนอ่อยเบาๆ ^^ ) บุคคลปริศนาก็ทักไลน์แพรมา นั้นก็คือออม (คนที่แพรไม่ถูกชะตาด้วย) ประโยคแรกออมทักไลน์แพรมาว่า " ร้องคาราโอเกะอยู่เหรอ เดียวเราเข้าไป เรากินข้าวอยู่หน้าโลตัส " แพรเลยตอบตกลงไป มาตอนไหนก็บอกล่ะกัน แพรกับเพื่อนๆนั่งอยู่ห้องในสุดของคาราโอเกะ สักพักออม ก็เดินเข้ามา แพรก็พึ่งรู้แหละว่าออมชอบร้องเกะอ่ะ รู้ป่ะพอออม เข้ามาถึงออมก็ร้องเพลงเลย แพรจำไม่ได้ว่าออมร้องเพลงอะไรอ่ะวันนั้นออมแทบไม่วางไมค์เลย รู้แค่ว่าเสียงของออมเพราะมากจริงๆแทบละลาย >///< หลังจากร้องเพลงเสร็จเราก็ต้องเดินกลับหอเพราะไม่มีรถสักคน 55555 (โคตรน่าสงสารอ่ะ ) ทางเปลี่ยวๆมืดๆ มีออมเป็นผู้ชายคนเดียวเพราะวิทอยู่หอนอกแถมมีรถด้วยนะ แต่นางไม่มาส่ง ใจร้ายมากอ่ะบอกเลย พอทุกคนเดินย่างกายไปถึงหอแพรกับเมทก็แยกตัวกับออมเพราะอยู่หอใน แยกชายหญิงจากวันนั้นแพรกับออมก็คุยกันทุกวัน โทสับของแพรมีแต่ไลน์ออมที่เด้ง ออมเป็นผู้ชายที่คุยด้วยแล้วรู้สึกอบอุ่นมากอ่ะ เหมือนเป็นทุกอย่างเลยพี่ พ่อ เพื่อนเพราะสอนแพรได้ในทุกๆเรื่อง ( ลืมไปเลยว่าไม่ชอบ5555 ) ทุกๆเช้าพอตื่นมาไม่ฝ่ายใดก็ฝ่ายนึ่งจะทักหากันเพื่อปลุกกัน แต่ส่วนมากจะเป็นออมซะมากกว่าที่เป็นคนทักมาเพราะนางตื่นเช้ามากเช้าเว่อๆ 6โมงนี่ตื่นแบ้วแต่แค่ยังไม่ลุกจากเตียง แต่แพรตื่นที10โมงเลยจ้าาา 5555 สายไปนะบางทีเพราะไม่มีเรียนเช้าไงเลยตื่นสายได้ ตื่นมาเราก็คุยกันเรื่องตื่นอ่ะแพรก็จะถามออมว่าตื่นนานล่ะเหรอ อาบน้ำแปรงฟันยัง คำตอบที่ได้คือตื่นแล้วแต่ยังไม่ลุกจากเตียง เพราะแรงดึงดูดของเตียงมันสูงมากลุกไปไหนแทบไม่ได้ องศาของแอร์มันตกมาพอดียิ่งทำให้ไม่อยากลุก หืมมม คือออมจะหลักการไปไหน 555 ในทุกๆวันออมจะมีคำคมมาให้แพรตลอด ให้ได้คิดและเตือนสติตัวแพรเอง