สวัสดีค่ะ  ก่อนอื่น เราต้องขอเกริ่นก่อนว่า บทความนี้ตั้งขึ้นเพื่อเเลกเปลี่ยนความคิดกันในเรื่องของสภาวะจิตใจค่ะ เเต่ไม่ซีเรียสกันเนอะ

เราเป็นคนหนึ่งที่มีอาการซึมเศร้า เเละเข้ารับการรักษาจากจิตแพทย์ อาการที่เราจะมากล่าวในวันนี้ เราไม่รู้ว่า เพราะอาการของโรคซึมเศร้าที่เราเป็นรึเปล่า ที่ทำให้เรามีอาการแบบที่จะกล่าวในต่อไป

หลังจากที่เข้ารักษาอาการได้สักพัก เราก็รู้ว่าเราเริ่มกลัวการที่จะทำความรู้จักกับสิ่งต่างๆ

เรารู้สึกว่า ไม่อยากผูกพันกับสิ่งไหนที่เพิ่มขึ้นจากที่มีอยู่ เริ่มคิดว่าทุกสิ่งมีความรู้สึก

กลัวจากจากลา ข่าวร้ายหรือการเป็นไปในเเง่ลบของทุกสิ่งรอบตัว

แม้กระทั้งเรื่องเล็กๆอยากสุนัขหรือแมวตามข้างถนน เเต่ก่อนเราจะชอบเล่นกับหมาข้างถนนมาก เรียกว่าเล่นกับหมาเเทบทุกตัวที่เจอเลยดีกว่า โดนกัดบ้างไม่โดนกัดบ้าง เเต่ตอนนี้เริ่มชั่งใจในการที่จะเข้าไปเล่นกับมัน คิดว่าพอเเล้วดีกว่า ถ้าจะต้องมารับรู้หรือว่าวันไหนจะไม่เจอมันก็คงจะคิดถึง

อาการแบบนี้วนเวียนอยู่ในทุกสิ่ง เเม้กระทั่งสิ่งของ เราไม่รู้ว่าที่เรารู้สึก มันโอเคไหม

จนล่าสุด เราได้ติดตามยุทูปช่องหนึ่ง เป็นเรื่องราวของครอบครัวพ่อแม่ลูก เรียกว่าเหมือนครอบครัวนี่จะตั้งใจทำเพื่อเป็นความทรงจำมากกว่าเชิงพานิชย์ มันดี มันสวยงาม มันเห็นถึงความรักที่อิ่มมากๆ จนเราเข้าไปกลัวเเทน (ซึ่งเรารู้ว่าไม่เกี่ยวซึ่งเราก็ยังชื่นชมเเละติดตามช่องนี้อยู่) ว่าถ้าวันนึงต้องมีใครคนนึงจากไป มันต้องน่ากลัวมาก เเม่กระทั้งในใจลึกๆจะรู้ก็ตาม ว่ามันก็อาจจะเป็นความทรงจำอันสวยงามที่ถูกบันทึกไว้

#เรื่องราวภายใต้ตัวตนของฉัน