เเค่ตั้งกระทู้ระบายเฉยๆค่ะ  ไม่รู้จะไประบายหรือปรึกษากับใครดี ชีวิตท้อมากไม่มีกำลังใจเรียน ไม่มีกำลังใจในการทำอะไรหลายๆอย่าง ตอนเเรกครอบครัวก็พออยู่พอกิน(อยู่ในชนบท)  พอพี่ติดยาก็ขายของในบ้านทีละน้อยๆ อยากได้รถ แม่ก็ออกให้พี่บอกจะผ่อนเอง ผ่อนได้เเค่นิดเดียวไม่ผ่อนต่อ เเม่ก็ต้องเป็นคนมาผ่อนเอง ตอนนี้เเม่ผ่อนไม่ไหวแล้วจะขายที่ดินเพื่อเอามาจ่ายค่าผ่อนรถเเทน  พ่อก็หนีอยู่ที่อื่นทิ้งเเม่ หนูสงสารเเม่ หนูเครียดมากๆเห็นเเม่ลำบาก หนูก็ช่วยอะไรท่านไม่ได้ พี่ก็ติดยาไม่เลิก นำเรื่องปวดหัวมาให้ทุกๆวัน โดนจับหลายครั้งก็ไม่เลิก หนูเองก็กำลังเรียนมัธยมอยู่ ไม่มีกำลังใจเลยค่ะ มีปัญหาครอบครัว จากเคยเรียนดีๆได้ที่1ตลอด  ตอนนี้เกรดตกค่ะ ตกมากๆเลยค่ะ โลกส่วนตัวสูงไม่ค่อยพูดจากับคนนอกหรือคนรู้จักเลยค่ะ  ไม่มีคนใหม่ๆเพิ่มเข้ามาในชีวิตเลยค่ะ เพื่อนก็คือเพื่อนตั้งเเต่ประถม ไม่มีเพื่อนเพิ่มเข้ามาเลยค่ะ เพื่อนเล่นมุขเล่าเรื่องตลก เพื่อนขำทั้งกลุ่ม เเต่หนูไม่ขำไม่ตลกอะไรเลยค่ะต้องเเกล้งหัวเราะไป หนูกลายไปคนไร้ความรู้สึกไปเลยค่ะ เย็นชาขึ้น เป็นเพราะหนูมีปมด้อยทางครอบครัวไหมคะ โดนทำร้ายความรู้สึกบ่อยๆ จะร้องไห้ก็ร้องไม่ได้ต้องแอบมาร้องไห้เบาๆคนเดียวในห้อง แบบนี้เรียกว่าเด็กมีปัญหาไหมคะ หนูเสี่ยงต่อการเป็นโรคซึมเศร้าไหมคะ ไม่อยากได้อะไรหรอกค่ะ เเค่อยากได้กำลังใจจากเพื่อนๆพี่ๆค่ะ ถ้าจะซ้ำเติมก็ไม่ว่าค่ะ