วันนี้หนูจะมาเล่าปัญหาชีวิตตั้งเเต่เด็กจนให้ฟันคะ หนูอายุ17ปีค่ะ
เริ่มเเรกเลยพ่อกับเเม่เลิกกัน เเม่ขึ้นมาทำงานกรุงเทพ ย้ายโรงเรียนมาเรียนใกล้ที่ทำงานเเม่ ไม่เคยได้ใส่ชุดนักเรียนใหม่ๆกับเขาตั้งเเต่พ่อเเม่เเยกทางกัน
หนูต้องนั้งมองเพื่อนที่เขาใส่ชุดของโรงเรียนทุกอย่าง เเต่หนูต้องใส่ชุดโรงเรียนเก่า เพราะเเม่ลำบาก ทำงานไก้วันล่ะ300ใหนจะค่าห้องค่ากิน
พอหนูอายุ10ขวบเเม่ได้ติดต่อกับผู้ชายคนนึง ที่เป็นทหารม้า อันนี้หนูก็ไม่รู้น่าจะเป็นเกณฑ์ทหาร ปล.เเม่เจอกันที่เเคมก่อสร้าง ผิดผิดก็ขอโทษด้วยนะคะ🙏🏻
ต่อเลย เเม่ก็ได้ท้องกับเขา เเละได้ไปอยู่ที่บ้านเเม่ผัว ซึ่งอยุที่ สุรินทร์ หนูก็ต้องย้ายโรงเรียนอีก หนูก็ใส่ชุดเดิมคะไม่มีเงินซื้อชุดใหม่ เเม่ผัวของเเม่ หนูเรียกยายนะคะ ยายรักหนูเหมือนลูกเหมือนหลานพาไปงานวัดให้ตังไปโรงเรียน ซึ้งหนูรู้สึกว่าหนูโชคดีดีมากที่ได้ยายดีๆเเบบนี้ คือด้วยความที่หนูอยุบ้านนอก หนูก็จับปลา จับกบมาตามประสาคนที่นั้น เพื่อมาทำกับข้าวให้ยายกิน เด็ดผักตามรั่วบ้าน มาทำกิน บ้านเป็นบ้านไม่ค่ะหนูกับเเม่ยายนอนใต้ถุนบ้านไม่มีอะไรกั้นเลยนอนกันบนเตียงไม้ กางมุ้งเอาพัดลมก็ไม่ได้ใช้ค่ะเเต่ก็อยู่ได้ จนกระทั้งเเม่หนูคลอดน้อง เเม่ก็เอาน้องขึ้นไปกรุงเทพเพื่อไปทำงาน ด้วยความที่เเม่ลำบากเลยฝากหนูไว้กับเพื่อนที่รู้จักที่จันทบุรี หนูก็อยู่กันเขาซึ่งเเรกเขาดีมากเลยค่ะ พูดจาดี เเต่นานๆไปมันไม่ใช่ หนูต้องตื่นเช้าทำงานบ้านให้เขา ถ้าวันไหนหนูไม่ทำเขาก็จะด่าว่าไม่ทำกับข้าวกิน บางวัน หนูกินข้าวกับกระคลุกข้าว ด้วยความที่เป็นเด็กเลยชอบไปยืนกินมังคุดที่เขาทิ้ง เพราะลูกมันไม่สวย ทุกวันเลยค่ะเพราะมันอร่อยอีกอย่างหนูก็ไม่มีเงินซื้อขนมด้วย ยังดีที่ป้าข้างนั้นใจดีให้กินกับข้างอร่อยๆ ให้เล่นกับหลานชายเขา ซึ่งหนูไม่รูว่าโทรศัพท์มันเล่นยังหนูก็เผลอทำรูชาร์จเขาตันรุอะไรสักนี้เเหละค่ะ ซื่งหนูขอบคุณป้ามากเลยที่เมตตาหนูไม่เอาเรื่องเเค่เตือน หนูได้เเค่ภาวนาให้เเม่มารับเร็วซื่งหลังจากนั้นเเม่มารับจริงๆค่ะเพราะหนูโทรไปร้องไห้ว่าลำบากมากเลยเเม่ เเม่ก็ขี่รถตู้มารับหนูไปมารับเเลบหนีไปอ่ะคะ ไม่ให้เขารู้เพราะอะไรหนูก็ไม่รู้เหมือนกัน
ซึ่งหลังจากนั้น เเม่ก็เอาน้องไปให้ยายที่สุรินทร์เพราะยายขอว่าให้เอาหลานมาให้ได้ไหม เดี่ยวจะเลี้ยงส่งเสียเอง เเม่หนูก็ยอมให้บวกกับความลำบาก ซึ่งยังหางานไม่ได้ หลังจากนั้นหนูก้ได้ไปอยู่กับญาติของเเม่เพราะแม่ไปทำงาน ซื่งหนูก็ต้องช่วยเขาทำงานบ้านทุกอย่างตื่นเช้า เพื่อเเลกข้าวแลกน้ำ
หลังจากนั้นเเม่ก็มีผัวใหม่อีกคนซึ่งเเกรักผัวคนนี้มาก หนูทำอะไรไม่ได้เลย เปลี่ยนหน้ามือเป็นหลังมือ ไม่เคยสนใจหนู หนูต้องออกจากห้องเเม่ไปอยุกับเเม่เพื่อน เเล้วเเม่มีน้องอีก ซึ่งผัวเเม่เด็ก12ปีค่ะ เเม่ทั้งรักทั้งหวงหนูทำอะไรไม่ได้เลยค่ะ ตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้คะทำร้ายร่างกายลูกก็มี หนูทะเลาะกับเเม่ตลอด ต่อ
เล่าปัชีวิตที่ลำบากมาตลาด ครอบครัวเเตกเเยกไม่มีการศึกษา
เริ่มเเรกเลยพ่อกับเเม่เลิกกัน เเม่ขึ้นมาทำงานกรุงเทพ ย้ายโรงเรียนมาเรียนใกล้ที่ทำงานเเม่ ไม่เคยได้ใส่ชุดนักเรียนใหม่ๆกับเขาตั้งเเต่พ่อเเม่เเยกทางกัน
หนูต้องนั้งมองเพื่อนที่เขาใส่ชุดของโรงเรียนทุกอย่าง เเต่หนูต้องใส่ชุดโรงเรียนเก่า เพราะเเม่ลำบาก ทำงานไก้วันล่ะ300ใหนจะค่าห้องค่ากิน
พอหนูอายุ10ขวบเเม่ได้ติดต่อกับผู้ชายคนนึง ที่เป็นทหารม้า อันนี้หนูก็ไม่รู้น่าจะเป็นเกณฑ์ทหาร ปล.เเม่เจอกันที่เเคมก่อสร้าง ผิดผิดก็ขอโทษด้วยนะคะ🙏🏻
ต่อเลย เเม่ก็ได้ท้องกับเขา เเละได้ไปอยู่ที่บ้านเเม่ผัว ซึ่งอยุที่ สุรินทร์ หนูก็ต้องย้ายโรงเรียนอีก หนูก็ใส่ชุดเดิมคะไม่มีเงินซื้อชุดใหม่ เเม่ผัวของเเม่ หนูเรียกยายนะคะ ยายรักหนูเหมือนลูกเหมือนหลานพาไปงานวัดให้ตังไปโรงเรียน ซึ้งหนูรู้สึกว่าหนูโชคดีดีมากที่ได้ยายดีๆเเบบนี้ คือด้วยความที่หนูอยุบ้านนอก หนูก็จับปลา จับกบมาตามประสาคนที่นั้น เพื่อมาทำกับข้าวให้ยายกิน เด็ดผักตามรั่วบ้าน มาทำกิน บ้านเป็นบ้านไม่ค่ะหนูกับเเม่ยายนอนใต้ถุนบ้านไม่มีอะไรกั้นเลยนอนกันบนเตียงไม้ กางมุ้งเอาพัดลมก็ไม่ได้ใช้ค่ะเเต่ก็อยู่ได้ จนกระทั้งเเม่หนูคลอดน้อง เเม่ก็เอาน้องขึ้นไปกรุงเทพเพื่อไปทำงาน ด้วยความที่เเม่ลำบากเลยฝากหนูไว้กับเพื่อนที่รู้จักที่จันทบุรี หนูก็อยู่กันเขาซึ่งเเรกเขาดีมากเลยค่ะ พูดจาดี เเต่นานๆไปมันไม่ใช่ หนูต้องตื่นเช้าทำงานบ้านให้เขา ถ้าวันไหนหนูไม่ทำเขาก็จะด่าว่าไม่ทำกับข้าวกิน บางวัน หนูกินข้าวกับกระคลุกข้าว ด้วยความที่เป็นเด็กเลยชอบไปยืนกินมังคุดที่เขาทิ้ง เพราะลูกมันไม่สวย ทุกวันเลยค่ะเพราะมันอร่อยอีกอย่างหนูก็ไม่มีเงินซื้อขนมด้วย ยังดีที่ป้าข้างนั้นใจดีให้กินกับข้างอร่อยๆ ให้เล่นกับหลานชายเขา ซึ่งหนูไม่รูว่าโทรศัพท์มันเล่นยังหนูก็เผลอทำรูชาร์จเขาตันรุอะไรสักนี้เเหละค่ะ ซื่งหนูขอบคุณป้ามากเลยที่เมตตาหนูไม่เอาเรื่องเเค่เตือน หนูได้เเค่ภาวนาให้เเม่มารับเร็วซื่งหลังจากนั้นเเม่มารับจริงๆค่ะเพราะหนูโทรไปร้องไห้ว่าลำบากมากเลยเเม่ เเม่ก็ขี่รถตู้มารับหนูไปมารับเเลบหนีไปอ่ะคะ ไม่ให้เขารู้เพราะอะไรหนูก็ไม่รู้เหมือนกัน
ซึ่งหลังจากนั้น เเม่ก็เอาน้องไปให้ยายที่สุรินทร์เพราะยายขอว่าให้เอาหลานมาให้ได้ไหม เดี่ยวจะเลี้ยงส่งเสียเอง เเม่หนูก็ยอมให้บวกกับความลำบาก ซึ่งยังหางานไม่ได้ หลังจากนั้นหนูก้ได้ไปอยู่กับญาติของเเม่เพราะแม่ไปทำงาน ซื่งหนูก็ต้องช่วยเขาทำงานบ้านทุกอย่างตื่นเช้า เพื่อเเลกข้าวแลกน้ำ
หลังจากนั้นเเม่ก็มีผัวใหม่อีกคนซึ่งเเกรักผัวคนนี้มาก หนูทำอะไรไม่ได้เลย เปลี่ยนหน้ามือเป็นหลังมือ ไม่เคยสนใจหนู หนูต้องออกจากห้องเเม่ไปอยุกับเเม่เพื่อน เเล้วเเม่มีน้องอีก ซึ่งผัวเเม่เด็ก12ปีค่ะ เเม่ทั้งรักทั้งหวงหนูทำอะไรไม่ได้เลยค่ะ ตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้คะทำร้ายร่างกายลูกก็มี หนูทะเลาะกับเเม่ตลอด ต่อ