สวัสดีค่ะ หนูมีพี่น้อง3คน แต่พี่หนูอยู่ต่างจังหวัด หนูเป็นน้องเล็กสุดอายุ13-14ค่ะตอนนี้ หนูต้องอยู่บ้านกับพ่อแม่ แม่ที่คนลอดหนูมาแต่คำพูดกับการกระทำเขาเหมือนไม่ใช่แม่ที่คลอดหนูเลยค่ะหนูรู้สึกว่าเขาไม่รักหนูเลย ในเรื่องเล็กๆน้อยๆเขาก็ว่าหนูด่าหนูเหมือนหนูไม่ใช่ลูกเขา แต่ละคำพูดที่ออกมาจากปากเขามันรุนเเรงมากๆเลยค่ะ ว่าหนู ไม่มีสมอง เวรกรรมอะไรของเขาต้องเจอลูกแบบนี้ บลาๆแรงกว่านี้อีกเยอะค่ะแต่หนูไม่อยากพิมพ์ หนูทำอะไรก็ไม่ถูกใจเเม่เลยค่ะ ด่าว่าหนูตลอด แต่พอหนูอายุ13แม่ไม่ค่อยตีหนูนะคะ แต่นั่นแหละค่ะใช้คำพูดที่รุนแรงกับหนูมากๆ มากจนที่เด็กคนนึงจะรับไหวมันอึดอัดมันท้อไปหมดเลยค่ะ ทุกวันทุกคืนที่หนูต้องมานั่งร้องไห้คนเดียว หลายครั้งหนูคิดอยากฆ่าตัวตายมาตลอดเลยค่ะ หลายคนรอบตัวหนูคงคิดว่าครอบครัวหนูมีดูเป็นครอบครัวอบอุ่น แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลยสักนิดมันอึดอัดไปหมด แม่เป็นคนที่พูดเพราะมากกับคนอื่นบางครั้งเขาก็พูดดีใส่หนูนะคะ แต่หลายครั้งที่เขาโมโหหรือหงุดหงิดมา เขาจะมาพูดไม่ดีใส่หนูเลยค่ะอารมณ์เสียใส่ จนหนูคิดว่าหนูเป็นที่ระบายอารมณ์ของเขาหรอคะ เขาไม่คิดเลยว่าเด็กคนนึงจะรู้สึกยังไง?

หลายคนอาจสงสัยว่าทำไมหนูไม่พูดถึงพ่อ พี่ๆอีก2คนเลย 
พ่อหนูเป็นคนใจดีมากๆค่ะ แต่ถ้าหนูทำอะไรไม่ดีจริงๆเขาจะไม่ค่อยใช้อารมณ์กับหนูค่ะ พ่อเป็นคนมีเหตุผลมากๆ สอนหนูด้วยความใจเย็น ต่างกับแม่เหลือเกินค่ะ ส่วนพี่พี่หนูก็เป็นคนใจดีค่ะ ซื้อของซื้อเสื้อผ้ามาให้หนูตลอด แต่ถ้ามีเรื่องอะไรหนูจะไม่บอกใครหรือปรึกษาใครเลยค่ะหนูมักเก็บไว้คนเดียวหรือบางทีก็ไประบายกับเพื่อนๆหนู เพื่อนๆก็ทำได้แค่ปลอบให้กำลังใจหนู 

ที่มาพิมพ์ก็ไม่มีอะไรมากค่ะ หนูแค่อยากได้กำลังใจ อยากได้คำปรึกษาว่าหนูควรใช้ชีวิตยังไงให้มีความสุข ให้เลิกคิดฆ่าตัวตายคะ หนูเหนื่อยอึดอัดมากๆกับชีวิตแบบนี้ หนูแค่อยากให้แม่พูดดีกับหนูบ้างเวลาหนูทำผิดไม่ใช่อะไรก็ด่าเพราะคำพูดแม่มันฆ่าหนูเหมือนตายทั้งเป็นแล้วจริงๆค่ะ :>