โยมมาเล่าให้หลวงพ่อฟังว่า  เมื่ออาทิตย์ก่อนไปวัดมา  เจอหลวงพ่อกับหลวงพี่คุยกันแต่เรื่องของขลัง  แล้วเอาวัตถุมงคลมาให้โยมดู  ว่ารุ่นนี้มันสามารถปกป้องคุ้มภัยอย่างนั้นอย่างนี้  รุ่นี้มันเป็นรุ่นเมตตามหานิยม  ไปไหน เจอใครจะได้รับความเมตตา  รุ่นนี้ทำให้พบแต่ความเจริญรุ่งงเรือง   บลา บลา บลา

หลวงพ่อท่านก็ฟังไปเรื่อย  ไมว่าอะไร

จนกระทั้งโยมถามว่า  เรื่องอย่างนี้มันใช่กิจของสงฆ์หรือครับ หลวงพ่อ ?

หลวงพ่อตอบว่า  หลวงพ่อไม่รู้หรอกว่ามันใช่หรือไม่ใช่กิจของสงฆ์หรือเปล่า   ทำไมโยมไม่ถามท่านเองเล่า ?

หลวงพ่อเป็นพระ  หลวงพ่อก็น่าจะรู้ว่าอะไรคือกิจ  อะไรไมใช่กิจของสงฆ์ไม่ใช้หรือ  ?

ถูกแล้วโยม  หลวงพ่อเป็นพระ  หลวงพ่อย่อมรู้กิจของหลวงพ่อดี

แล้วกิจของหลวงพ่อคืออะไรหรือครับ  ?

กิจของหลวงพ่อคือ  การพิจารณาให้เห็นความจริงว่า  เรื่องราวของสรรพสิ่งบนโลก  ล้วนแต่เป็น  อนิจจัง  ทุกชัง  อนัตตา  โยม
  
สิ่งต่าง ๆ ทีถูกรู้ทาง  ตา  หู จมูก ลิ้น  กาย  ล้วนเป็น  อนิจจัง  ทุกขัง  อนัตตา  ตา หู  จมูก ลิ้น กาย  ก็ล้วนเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
  
ใจที่ รู้สึก นึก คิด นี้ก็เป็นอนิจจัง  ทุกขัง  อนัตตา
  
เรื่องราว หรือความคิดที่เกิดจากความรู้สึก นึก คิด  ที่อยู่ในใจ  ก็เป็นอนิจจัง  ทุกขัง  อนัตตา

อนัจจัง  ทุกขัง อนัตตา   แปลว่า   ไม่เที่ยง  ทนอยู่ในสภาพเดิมไม่ได้  จึงไม่ใช่ตัวตน

หลวงพ่อพิจารณาไปเรื่อย ๆ บ่อย ๆ  จนหลวงพ่อเห็นความจริงว่า  เรื่องราวของสรรพสิ่งบนโลก  ล้วนเป็น อนิจัง  ทุกขัง  อนัตตา  

มันจึงไม่มีอะไรเป็นจริงได้เลยแม้สักอย่าง    จึงไม่ไปหลงมัน  เพราะหลงแล้วมันจะเป็นทุกข์  อย่างที่โยมกำลังเป็นทุกข์กับเรื่องราวที่ถามมานั้นแหละ
โยม

กิจของหลวงพ่อก็มีแค่นี้แหละ  โยมว่าถูกต้องไหม ?