การปฏิบัติน่าแปลกใจหรือไม่ที่ ทำไม "เวทนา" จึงเป็นหนึ่งใน สติปัฏฐาน 4 ( กาย เวทนา จิต ธรรม )
และเมื่อทำการเชื่อมโยงด้วยหลักมหาปเทส 4 ในบางพระสูตร พุทธองค์ทรงตรัสถึงเหตุแห่งทุกข์ ว่ามีเพียงตัวเดียว คือ "ตัณหา"  

และมีอีกพระสูตร ที่พุทธองค์ตรัสถึงวิธีการปฏิบัติ ว่า อย่าเพลิดเพลินในเวทนาทั้งหลาย

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

ดังนั้น. การปฏิบัติ ถามว่าที่จริงให้ดับตรงไหน คำตอบก็คือ ดับที่ผัสสะ นั่นก็คือการดับที่มีสติไวมาก สามารถควบคุมอายตนะไม่ให้มีอภิชฌาและโทมนัสเกิดขึ้นได้เลย

แต่ในขณะเดียวกัน เมื่อเราก็ลังเป็นผู้ที่กำลังปฏิบัติ ยังเป็นผู้ที่กำลังทำความเพียร เพื่อให้รู้ตามความเป็นจริงแล้ว พุทธองค์ให้ใช้ "เวทนา" เป็นเครื่องมือในการศึกษา ด้วยเช่นกัน ประเด็นคือ การปฏิบัติถูกต้องในขั้นแรก จะเกิด สุขเวทนาที่ไม่อิงอามิส จากการได้ ฌาน ในขั้นต่างๆ นั่นเอง

ถือว่า ปฏิบัติถูกเหมือนกัน ประเด็นคือ เกิด เวทนา ได้ แต่อย่าให้เกิดตัณหา

พอปฏิบัติมาเรื่อยๆ ก็อย่าให้เกิด เวทนา ด้วยการดับที่ผัสสะ นั่นเอง เจ้าค่ะ.