เข้าเรื่องเลยนะ
อาจจะยาวหน่อย แต่ช่วยให้คำปรึกษาเราด้วยนะคะ เราไม่รู้จะตัดสินใจยังไงจริงๆ

เราทำงานใน บ.หนึ่ง ในตำแหน่ง จัดซื้อ ได้หยุด 1 วันต่ออาทิตย์ ช่วงแรกๆได้เงินเดือน 10,000 โดนหักค่าต่างๆไป 1,000 ก็ได้รับอยู่ที่ 9 พัน
แต่ว่าเค้าพึ่งขึ้นเงินให้เป็น 12,000 เมื่อเร็วๆนี้ แต่ว่า เราเครียดเรื่องงานมากๆ และสุขภาพจิตเสียมากๆ ทุกคนลองฟังสิ่งที่เราจะเล่าต่อไปนี้ และช่วยเราตัดสินใจหน่อยนะคะ

เราทำงานในตำแหน่ง จัดซื้อ ต้องทำงานเกี่ยวกับการซื้อของต่างๆให้ทาง บ. ทุกวัน(ย้ำนะว่าทุกวัน) เรื่องนี้เราทำได้ไม่มีปัญหา แต่ว่ามันก็มีหน้าที่นอกเหนือจากนี้พ่วงมาด้วย ซึ่งบางทีเราก็สงสัย เพราะบางหน้าที่เราไม่ถนัดเลยอย่างเช่น

1. การลงรายรับ-รายจ่าย ซึ่งหน้าที่นี้ควรเป็นบัญชีที่ทำรึปล่าว? เพราะเวลาเราทำพลาด เราก็จะโดนด่าเพราะเราไม่รู้หลักการของเค้า บางทีก็ต้องไปถามพี่บัญชีเค้าบ่อยๆเพราะมันมีหลายเคสให้แก้ (แต่เราก็พยายามเรียนรู้ จนทำได้มาถึงทุกวันนี้)

2. เราต้องทำเกี่ยวกับการติดต่อประสานงานการซ่อมต่างๆให้ช่าง (อันนี้พอเข้าใจค่ะ เพราะต้องต่อรองราคาซ่อมให้เค้า) คือเวลามีอะไรเสีย และถ้าช่างของเราซ่อมไม่ได้เค้าก็จะมาแจ้งเรา จากนั้นเราก็จะเป็นคนหาช่างนอกมาซ่อมให้ แต่บางทีต้องกลายเป็นเราเองที่ต้องจัดการทุกอย่าง ทั้งการหา การคุมช่าง(ซึ่งก็แอบ งง อีกแล้วว่าควรเป็นหน้าที่ของช่างไหม? จัดซื้อเกี่ยวอะไรในการเฝ้าช่างหรือดูช่างในช่วงเวลาที่เค้าเข้ามาซ่อม?)
บางที่เราก็ไม่รู้เรื่องเนอะว่าอุปกรณ์อันนั้นอันนี้คืออะไร เวลาเค้าถามเราเราก็ตอบเค้าไม่ได้ สุดท้ายก็โดนด่าอีก (แต่เราก็พยายามเรียนรู้ และทำได้จนถึงทุกวันนี้เช่นกัน) ปล.เวลาซ่อม เราตามช่างให้มาดูตลอด แต่บางทีเค้าก็มาบ้างไม่มาบ้าง T^T

3. ทำงานแทนพี่อีกคนแล้วโดนด่า... ประเด็นนี้มันเป็นมาหลายครั้งแล้วค่ะ คือว่าตำแหน่งของเราจะต้องประสานงานกับตำแหน่งสโตร์ของตลอด เพราะเราจะได้รู้ว่าของไกล้จะหมดตอนไหน... ควรซื้อมาเผื่อไว้เพราะเราเป็นจัดซื้อ แต่วันหยุดของเราทั้ง 2 คนก็จะได้หยุดสลับกันคนละ 1 วันค่ะ ถ้าเกิดวันไหนพี่สโตร์หยุด เราก็ต้องทำหน้าที่ควบ 2 ตำแหน่ง คือจัดซื้อและสโตร์ของ ซึ่งบางวันก็งานหนักมาก วิ่งไปมาไม่ได้พัก แต่ส่วนนี้เราไม่ได้หนักใจอะไรเพราะคนทำงานก็ต้องเจอแบบนี้เป็นธรรมดา แต่ประเด็นมันอยู่ที่ ถ้าเกิดวันไหนเราหยุดบ้าง แล้วพี่สโตร์ต้องมาทำจัดซื้อแทนเราเหมือนที่เราเคยทำตอนที่เค้าหยุด แต่ประเด็นคือ เวลาเค้าเหนื่อย เค้าจะชอบว่าเรา ทั้งๆที่ตอนเค้าหยุดเราก็เหนื่อยไม่แพ้กัน อธิบายง่ายๆคือ วันหยุดเขา..กุทำแทนกุเหนื่อยได้ แต่พอวันหยุดเรา เค้าทำแทนเค้าจะต้องมาเหนื่อยไม่ได้ แบบนี้เข้าใจไหมค่ะ? นี้แหละค่ะที่เราหนักใจ (แต่เราก็ปล่อยวางมาตลอด พยายามไม่คิดมาก)

4. เป็นสิ่งที่เราหนักใจมากที่สุด!! และเสียสุขภาพจิตมากที่สุด คือโดนหัวหน้าด่าเป็นประจำ!
การโดนหัวหน้าด่า.. เราเข้าใจนะคะเพราะการทำงานมันก็ต้องมีบ้างเป็นธรรมดา แต่ว่าบางเรื่องที่เราทำผิดแล้วเราโดนด่าเราก็พอรับได้
เพราะมันเป็นความผิดของเรา แต่บางเรื่องนี้สิ อย่างเช่นเรื่องเล็กๆน้อยๆ หัวหน้าก็ควรบอกเราดีๆไหม? ควระพูดกับเราดีๆหรือปล่าว?
แต่นี้ด่าเราอย่างกับเราไปเผ่าบ้านเค้าอย่างงั้ลละ  
เราทำอะไรผิดนิดๆหน่อยๆไม่ได้ ต้องโดนเรียกไปด่า(แรงๆ)ตลอด แต่ว่าพอคนอื่นทำผิดบ้าง หัวหน้าจะไม่ด่านะคะแต่จะบอกดีๆว่า"เทอทำผิดตรงนี้ๆ อะเอาไปแก้" แค่เนี๊ยยยย!!(เจอแบบนี้ทุกครั้ง)  

เรายอมรับเลยนะว่าทุกวันนี้เรากลายเป็นคนขี้ระแวง เป็นคนโรคจิตชนิดนึงไปเลย ระแวงตลอดเวลาว่า.. กุจะโดนด่าอีกไหม?
หัวสมองเรามันจะคิดวนเวียนซ้ำๆเสมอว่า ถ้าเค้าด่าเราอีกเราควรจะตอบยังไง ประมาณว่าเรากลายเป็นคนคิดมากไปเลย ทั้งๆที่หัวหน้าด่าเราเสร็จเค้าก็อาจจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำ  คือเราทนให้เค้าด่าแบบนี้มาครึ่งปีจนตอนนีเรารู้ว่าเราเริ่มมีอาการ  เราโดนด่าแทบทุกวัน ช่วงแรกๆก็ปล่อยวางได้ แต่หลังๆมานี้เหมือนเค้าเป็นคน 2 มาตฐาน บางเรื่องเราก็ไม่ได้เป็นคนผิดแต่ก็มาด่าว่าเราผิด เราก็ งง ไปหลายครั้งเหมือนกัน
ทุกวันนี้เริ่มนอนไม่ค่อยหลับเพราะสมองจะคิดอยู่ตลอดเวลาเรื่องโดนด่าทั้งๆที่มันก็ผ่านไปแล้ว  T^T

พักหลังๆมาบางทีหัวหน้าชอบด่าเราแรงๆว่าเราทำผิด แต่บางเรื่องเราไม่ได้ทำผิดจริงๆ(โดนแบบนี้หลายครั้ง)เราก็เลยเถียงไปว่าเราไม่ได้ทำผิด เราทำถูกต้องแล้วค่ะ แต่หัวหน้าก็จะเถียงต่อว่าเราผิด จนมีรุ่นพี่อีกคนนึงเข้ามาช่วยตรวจงาน จนสุดท้ายคือความจริงแล้วเราทำถูกต้องครบถ้วนแล้ว แต่หัวหน้าดันตรวจผิดเอง พอเค้ารู้ว่าเค้าผิดเค้าก็เงียบ ไม่ขอโทษอะไรเราเลย(กรณีแบบนี้เราเจอหลายครั้งมาก โดนบ่อยจนเราจิตเสีย) เราไม่มีความสุขเลยที่จะต้องทำงานร่วมกับหัวหน้า เวลาเจอหัวหน้า.. เรารู้สึกเหมือนตัวเค้ามีแต่รัศมีมืดๆที่ปกคลุมไปทั่วตัวเค้า เรารู้สึเหมือนตัวเค้ามีแต่ความเครียดพร้อมที่จะปลดปล่อยออกมาให้คนอื่น เรารู้สึกว่าเค้าเป็นคนที่ไม่น่าอยู่ด้วยเลย แต่เวลาเราอยู่กับรุ่นพี่คนอื่นๆเรากลับมีความสุข เพราะถึงแม้จะโดนรุ่นพี่คนอื่นด่า แต่เค้าก็บอกดีๆและเรากลับปล่อยวางได้ง่ายกว่า ไม่คิดมาก  

เรายอมรับเลยค่ะว่างานหนักแค่ไหน เราไม่เกี่ยงเราไม่ท้อ แต่ดันมาท้อกับ"คน"  ดั่งที่เขาเคยพูดไว้ว่า คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยาก...
เรายอมรับเลยว่า ตั้งแต่ทำงานมานี้(ครึ่งปี) ตอนนี้เราเริ่มมีอาการแล้ว(เรารู้ตัว) ทุกวันนี้เรารู้สึกสุขภาพจิตเสีย ในหัวสมองเราก็คิดอยู่ตลอด ระแวงอยู่ตลอดไม่มีความสุขเลย

ตอนที่เราเป็นพนักงานใหม่ๆ ก็เคยมีคนมาเล่าให้เราฟังว่าตำแหน่งที่เราทำก็เคยมีคนทำมาหลายคน และลาออกมาหลายคนแล้ว เพราะทนหัวหน้าไม่ได้ หลายคนก็กลายเป็นคนคิดมากและขี้ระแวงไปเลย.. ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะยังไม่ได้เจออะไรมาก(ตอนนั้นเรายังคิดด้วยซ้ำว่าเค้าใส่ร้ายหัวหน้าเราแน่ๆ คงอยากให้เราเกลียดหัวหน้าแน่ๆ) คือเราเป็นคนยิ้มแย้มแจ่มใส เวลาเดินไปไหนในบริเวณบริษัทก็จะมีแต่พูดด้วยและยิ้มให้เรา เพราะเราไม่ได้เป็นคนดุ แต่คนในแผนกเราเป็นคนดุทุกคนค่ะ ดังนั้นเลยมีคนมาเล่าอะไรให้ฟังบ่อยๆ  จนตอนนี้เราก็เริ่มนึกถึงคำพูดเก่าๆที่คนอื่นมาเล่าให้เราฟัง เราเริ่มรู้สึกว่ามันเป็นความจริง และเริ่มเข้าใจละว่าทำไหมคนเหล่านั้นถึงลาออก..  

ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ เราไม่อยากเครียด ไม่อยากคิดมาก ไม่อยากโดนด่าเรื่องไม่เป็นเรื่องให้เสียสุขภาพจิตอยู่แบบนี้
บางที่เราก็คิดนะว่า ทำงานในบริษัทนี้ได้หยุดวันเดียวก็ไม่ต่างจากในห้าง เผลอๆในห้างยังได้เงินเยอะกว่าอีก เราอยากลาออกไปทำงานที่อื่น
งานหนักเราไม่เกี่ยง แต่เรื่องคนแบบนี้ก็ไม่ไหว เมื่อก่อนเราก็เคยเจอคนประเภทนี้มาหลายคครั้ง แต่ก็ไม่หนักขนาดนี้นะ คนอื่นยังเป็นมิตรมากกว่านี้

เราควรทำไงดีค่ะ ควรลาออกเลยดีไหม? ใจเราอยากออกมากแต่ยังหาที่ใหม่ไม่ได้ T^T ตอนนี้เราเรียนอยู่นะคะ ใกล้จะจบ ป.ตรี แล้ว(คือเราทำงานส่งตัวเองเรียน เราเรียนทางด้านภาษาค่ะ) ช่วยแนะนำเราด้วยค่ะ ขอร้องจริงๆ T^T

ปล. ถ้าหากเราสะกดคำไหนผิด เราขอโทษด้วยนะคะ เราทุกข์ใจมากอยากได้คำปรึกษาจริงๆค่ะ