Maxim de Winter at Manderley บทที่ 6

หล่อนตกใจมาก หล่อนรู้สึกมึนแล้วเดินโซซัดโซเซไปที่ห้องอาหาร หล่อนนั่งลงตรงที่เดิม คนขับรถหนุ่มถามหล่อนว่า “คุณไม่สบายเหรอครับ”

หล่อนชี้มือไปอีกทาง “รบกวนไปนั่งทางโน้นหน่อยค่ะ”

คนขับรถหนุ่มทำตามที่หล่อนบอก เขาสังเกตอาการของหล่อนแล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้ หล่อนนั่งสงบสติอารมณ์ครู่หนึ่งก่อนที่จะคุยกับเขา

“รบกวนบอกหน่อยค่ะว่าวันนี้คุณกับฉันทำอะไรกันบ้างตลอดทั้งวัน”

เขามองหน้าหล่อนอย่างงง ๆ “คุณจำอะไรไม่ได้เลยเหรอครับ”

หล่อนทำสีหน้าจริงจัง “กรุณาเล่าให้ฟังหน่อยค่ะ”

เขาเลยเริ่มเล่าอย่างที่เขาจำได้

“เริ่มจากผมกับคุณมาพบกันประมาณเที่ยง ๆ ผมถามคุณว่าทานข้าวหรือยัง คุณบอกว่าทานมาแล้ว ผมเองก็ทานมาแล้ว เราก็เลยตกลงกันว่าน่าจะออกเดินทางเลย ระหว่างเดินทางเราก็คุยกันสนุกดีนะครับ แต่มันคงนานเหมือนกัน คุณก็เลยเผลอหลับไป พอคุณตื่นขึ้นมา เราคุยกันต่ออีกหน่อย ผมก็เลี้ยวรถเข้าคฤหาสน์เลย หลังจากนั้นผมก็พาคุณไปที่ห้องพักของคุณ ผมบอกว่าทุ่มตรงจะมารับคุณไปที่ห้องอาหาร หลังจากนั้นผมก็ใช้เวลาไปทำอาหาร พอทุ่มตรงผมก็มารับคุณไปที่ห้องอาหาร ระหว่างนั้นเราก็คุยกันเล็กน้อย แล้วผมก็ขอตัวไปอาบน้ำ พออาบน้ำเสร็จผมได้ยินเสียงสตาร์ทรถ ผมก็รีบออกกมาดู เห็นคุณขับรถออกไปชั่วครู่แล้วก็ขับกลับเข้ามาข้างใน ผมขอถามคุณบ้างนะ คุณกำลังจะไปไหน แล้วเอากุญแจรถของผมไปตอนไหน”

หล่อนพยายามจะตอบคำถามเขาก่อน

“ฉันอยากจะขับรถเล่น แล้วก็เห็นกุญแจรถวางอยู่เลยหยิบมา”

มันอาจดูเป็นคำตอบที่เฟคแต่หล่อนนึกไม่ออกว่าจะตอบอะไรออกไป หล่อนงงมาก รู้สึกว่านี่เป็นครั้งแรกที่หล่อนได้คุยกับเขา เขาเป็นคนที่อัธยาศัยดีมาก แต่งตัวดี รูปร่างหน้าตาดี แต่หล่อนจำได้แต่เพียงว่าหล่อนเพิ่งมีโอกาสได้คุยกับเขาก็ตอนนี้นี่เอง

คนขับรถหนุ่มถามหล่อนด้วยความสงสัย

“คุณจำเรื่องราววันนี้ไม่ได้เลยเหรอ”

หล่อนไม่รู้จะตอบอะไรไปจึงตอบไปว่า

“ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย”

ชายหนุ่มยิ้มอย่างอาทร

“มิน่าล่ะ วันนี้คุณถึงพูดอะไรแปลก ๆ”

“เช่นอะไรเหรอคะ”

ชายหนุ่มทำท่าครุ่นคิด

“มีหลายอย่างครับ บางครั้งก็เรียกผมว่าป้า บางครั้งก็แทนตัวเองว่าหนู”

หลังจากมั่นใจมาทั้งวัน ตอนนี้หล่อนเริ่มจะสงสัยตัวเองขึ้นมาบ้าง หรืออาการประสาทหลอนของหล่อนกำเริบหนัก หล่อนไม่เคยเห็นเขาอยู่ในสายตาเลย มีแต่ป้าคนนั้นที่หล่อนคุยด้วยเมื่อมาที่คฤหาสน์หลังนี้ ป้าเองก็ดูไม่มีพิษสงอะไร แต่เขาเองดูดีกว่าเยอะ ดูอัธยาศัยดีและมีความเป็นมิตร หล่อนกำลังงงว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับหล่อนกันแน่ หรือเพราะว่าบรรยากาศพาไป ทำให้อาการประสาทหลอนมันกลับคืนมาอีก

“คุณเป็นอะไรรึเปล่าครับ”

หล่อนหันไปมองหน้าเขา

“เปล่าค่ะ แล้วคุณท่านของคุณจะกลับมาเมื่อไหร่คะ”

“คุณแม็กเหรอครับ คงอีกสักระยะครับ ท่านติดธุระอยู่ต่างประเทศ”

หล่อนสงสัยในคำพูดของเขา

“คุณเรียกเจ้านายคุณว่าคุณแม็กเหรอคะ”

“ใช้ครับผมเรียกอย่างนั้นตลอด แต่คุณสิ กลับเรียกท่านว่าคุณท่าน”

หล่อนคิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา

“คุณคงยังงงไม่หายนะครับที่ท่านลงชื่อว่า Maxim de Winter at Manderley ก็คงอารมณ์ค้างมาจากงานแฟนซีครั้งก่อน”

“เออ งานแฟนซีครั้งนั้น คุณแต่งเป็นใครคะ”

เขายิ้มอย่างมีเสน่ห์

“ผมแต่งเป็น phantom of the opera ผมชอบเขามาก”

ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะมีงานแฟนซีเกิดขึ้นที่นี่จริง ๆ หล่อนคิดในใจหลายเรื่อง ตอนนั้นหล่อนกำลังสับสนมาก เพียแต่เขาก็ไม่เหมือนคนเงียบขรึมมาตลอดทั้งวัน เขาดูเป็นคนมีเสน่ห์ หรือว่าเขากับป้าคนนั้นจะวางแผนกันเพื่อที่จะล่อให้หล่อนงงและเกิดอาการประสาทหลอนขึ้นจริง ๆ แต่พวกเขาจะทำอย่างนั้นไปทำไม ช่างไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย

“ถ้าคุณมาร่วมงานด้วยคืนนั้น คุณอย่างจะแต่งเป็นใครครับ”

หล่อนอยากจะลองอะไรบางอย่างดู จึงตอบไปว่า

“ฉันอยากแต่งเป็นรีเบคกา”

เขาหัวเราะเสียงดัง

“เหมาะมากเลย คุณเป็นรีเบคกา คุณแม็กเป็นแม็กซิม อยู่ครองคู่กันในคฤหาสน์มันเดอร์เลย์”

“ก่อนหน้านี้คฤหาสน์นี้มีชื่อไหมคะ”

เขายิ้ม “ไม่มีหรอกครับ แต่หลังจากงานคืนนั้น เราก็เรียกมันว่ามันเดอร์เลย์”

หล่อนมีสีหน้าครุ่นคิดก่อนจะถามเขาต่อไปว่า

“ในคฤหาสน์นี้มีแค่เราสองคนจริง ๆ เหรอคะ”

“ครับ แต่คุณไม่ต้องห่วงนะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ผมดูแลคุณได้ ผมนอนชั้น 1 ส่วนคุณนอนชั้นสาม ผมเป็นปราการด่านแรกอยู่แล้ว”

หล่อนยังมีคำถามที่อยากถามอีก

“คุณแม็กทราบได้อย่างไรคะว่าอยากจะรับดิฉันไว้ทำงาน”

เขายิ้มอย่างน่ารัก

“ท่านโอนสิทธิให้ผมแล้วครับ ถ้าผมไม่ชอบคุณคงไม่พามาที่นี่”

“ชอบฉัน”

“เออ ... หมายถึงชอบใจว่าคุณจะเป็นเลขาให้กับคุณแม็กได้อ่ะครับ”

การพูดการจาของเขาไม่น่าจะเป็นคนร้ายเลย หรือเป็นเพราะเราที่หลอนไปเอง ... หล่อนคิดถึงตัวเองและอดห่วงตัวเองไม่ได้ แต่ในห้วงหนึ่ง หล่อนก็อดคิดไม่ได้ว่าเขากับป้าร่วมมือกันเพื่อที่จะยั่วให้หล่อนประสาทเสีย หล่อนคิดว่าหล่อนควรจะอยู่ต่อไปหรือควรไปจากที่นี่ดี คิดไปคิดมาหล่อนเห็นว่าหล่อนควรอยู่ต่อเพื่อที่จะได้รู้ว่าใครกันแน่ที่กำลังหลอกลวงหล่อนหรือว่าหล่อนหลอนไปเอง

“คุณแน่ใจนะว่าไม่มีใครอีกแล้วในบ้านหลังนี้”

“แน่ใจครับคุณผู้หญิง”

“แล้วรถคันนั้นเป็นของที่นี่หรือว่าคุณไปเช่ามาคะ”

หน้าเขาดูเหวอไปเลย

“ต้องเป็นของที่นี่สิครับ ใครเขาจะให้เช่ารถหรู ๆ แบบนี้”

หล่อนทำท่าครุ่นคิดถึงอะไรบางอย่างก่อนจะเอ่ยปาก

“คุณจะรังเกียจไหมคะ ถ้าฉันจะขอไปชมห้องนอนของคุณหน่อย”


โปรดติดตามตอนต่อไป
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่