เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของหญิงสาวที่ป่วยเป็นโรคเจ้าหญิงนิทรานอนนิ่งอยู่บนเตียงมาเป็นเวลา4 ปี ตั้งแต่อายุ 19. จนถึงบัดนี้เธออายุ 22. ปีแล้ว แต่ก็ไร้วี่แววที่เธอจะหายจากโรคนี้ ตอนเด็กๆ เธอเป็นคนขี้โรค. ป่วยกระเสาะกระแสะ และทางครอบครัวเธอก็ส่งเธอเข้ารักษาตัวอยู่บ่อยครั้ง โชคร้ายนักที่อยู่ดีๆอาการเธอก็ทรุดลงอย่างหนัก พบโรคแทรกซ้อนหลายโรคจนต้องเข้ารับการผ่าตัด หลังจากที่เธอออกมาจากห้องผ่าตัด เธอก็ไม่ฟื้นอีกเลย ทำให้เหล่าคุณหมอทั้งหลายแปลกใจและพยายามตรวจเธออย่างละเอียดแต่ก็ไม่พบสาเหตุ ทำให้เทอต้องนอนติดเตียงมาเป็นเวลานานหลายปี เคสการรักษาของเธอเปลี่ยนหมอคนแล้วคนเล่า...ก็ยังไร้วี่แววที่เธอจะฟื้น
..จนกระทั่งเคสการรักษาของเทอได้ไปตกอยู่ในมือของหมอคนนี้..อาจารย์หมอที่เก่งเรื่องการรักษาคนไข้และมีชื่อเสียงที่ดังมาก ไม่ว่าจะต้องเข้าผ่าตัดหรือรักษาคนไข้คนไหน คนนั้นจะมีอาการดีขึ้นและก็หายเป็นปริดทิ้ง ราวกับมีเวทมนในการรักษาคน ไข้ฉายาของเค้าคือ "หมอเทวดา" ชื่อที่ใครก็รู้จักคือ หมอกันต์ และผู้ช่วยหน้าใหม่ของหมอ คือเด็กหนุ่มที่ถูกส่งมาจากมหาลัยแพทย์แห่งหนึ่งเพราะคะแนนไม่ถึงและภาคปฏิบัติแย่จึงถูกส่งมาเพื่อเรียนรู้หรือเก็บคะแนนซัมเมอร์ในช่วงปิดเทอมชื่อของเค้าคือ เกรท เด็กหนุ่มที่ซุ่มซ่าม ซื่อบื้อ เขาเคยทำให้คนไข้เกือบตายเพียงเพราะไปยืนเหยียบสายออกซิเจน..หมอกันต์และหมอเกรทสนิทกันมากเพราะแม่ของฟมอเกรทเป็นป้าของหมอกันต์ แต่เขาสองคนช่างเป็นลูกพี่ลูกน้องที่ต่างกันมาก คนหนึ่งก็เก่งไปสะทุกเรื่อง อีกคนก็ห่วยแตกไปสะทุกเรื่อง แม่ของเกรทจึงขอให้หมอกันต์ช่วยดูแลน้อง ณ ห้องหมอกันต์
  หมอเกรท : สวัดดีคับ หมอเทวดาสุดหล่อ
  หมอกันต์  :  นี่แกไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีเลยนะ ทำไมรอบบนี้คะแนนแย่อีกแล้วหรอ ถึงต้องแบกหน้ามาแบบนี้
  หมอเกรท :  แหม่ รู้ดีจังเลยนะพี่
  หมอกันต์  : รู้สิ ข่าวแกนี่ดังไปทั่ว จนแผนกอื่นเขากลัวแก ไปหมดแล้ว ตั้งแต่ข่าวเหยียยสายออกซิเจน
  หมอเกรท : ใครจะไปรู้ว่าผมเหยียบเล่าา  อย่าซ้ำเติมเลยน่าาา
  หมอกันต์ :  เออๆ  เอาเป็นว่าฉันจะไม่พูดถึง
  ม. เกรท : พี่พอจะมีคนไข้ให้ผมไปเฝ้าดูอาการสักหน่อยไหม  สัญญาเลยว่าจะไม่ทำให้วุ่นวาย
   ม.กันต์ : มีสิ  ฉันพึ่งได้เคสรักษาคนไข้นอนติดเตียง  เทอนอนเป็นเจ้าหญิงนินทรามา 4 ปีแล้ว ยังไม่หาย
    ม.เกรท : แล้วไงอะพี่
    ม.กันต์  : มันแปลกตรงที่ก่อนน่านี้เค้าเป็นคนภูมิคุ้มกันน้อย. เป็นหลายโรคมาก แต่หลังจากผ่าตัด อาการเธอก็ดีขึ้น  แต่เทอไม่ฟื้น!!   ซึ่งไม่ว่าหมอคนไหนก็หาสาเหตุไม่ได้เลย
   ม.เกรท :   พี่อย่าบอกนะว่าเจอโยนเคสการรักษาอีกแล้ว
   ม.กันต์  : ใช่
   ม.เกรท : ใครวะ อยากรู้จักจริงๆเลย ตัวเองรักษาคนไข้ของตัวเองมานานอยู่ดีๆก็มาทิ้งคนไข้แบบนี้ไม่ได้นะ แล้วพี่ไปตกลงรับเคสนี้มาทำไมเนี้ย
   ม.กันต์ :  ตอนแรกฉันก็คิดแบบแก แต่พอได้อ่านประวัติเทอแล้ว  เทอน่าสนใจมาก ฉันเลยตกลงรับเคสนี้ไว้
   ม.เกรท : โธ่พี่!!!  ทำไรไม่คิด ก็แค่คนไข้ติดเตียง เดี๋ยวก็เหมือนรายก่อนๆที่รักษา นอนติดเตียงจนตาย เสียเวลาน่าา คืนเคสรักษาเถอะ.
   ม.กันต์ :  เอ้าสไอ้นี่ เดี๋ยวเจอข้าตบสักที เราเป็นหมอมีหน้าที่รักษาคนให้หาย มีสิทธิเลือกเคสด้วยหรอ คนป่วยก็คือคนป่วย เรามีหน้าที่รักษาเค้าช่วยเหลือเค้า..
ม.เกรท :  เออๆ ขอโทษ ทำไมต้องจริงจังแบบนี้ด้วยเนี้ย.
  ม.กันต์ : ฉันรับเคสนี้มาก็จริง แต่ฉันต้องบินไปดูงานผ่าตัดที่อเมริกา  3 อาทิต แก!!  ไอ้เกรท  ต้องเป็นคนคอยเช็คอาการคนไข้คนนี้ตลอด หรือทุกๆสองชั่วโมง แล้วมารายงานฉัน
   ม.เกรท  :  ก็ได้!  ผมอะไม่มีปัญหา แค่เช็คคนไข้นอนติดเตียง วันๆจะให้ทำอะไร  สบายกว่านี้มีอีกไหม
  ม.กันต์ :  เออ ดี กลับมาฉันถึงจะเริ่มรักษาเทอ. ฉันต้องบินพรุ่งนี้ แกมาเริ่มพรุ่งนี้เลยละกันนะ
  ม.เกรท :  ได้คับ (  ใครจะมาว่ะ อาทิตนึงมาเช็คครั้งนึงก็พอ มีเวลาเที่ยวแล้วโว้ยยย)
ม.กันต์ :  ฉันจะให้พยาบาลเอาประวัติคนไจ้ให้แกพรุ้งนี้ เข้าใจนะ
ม.เกรท :  คับบผมมม รับทราบบบ
  เช้าวันถัดมา
เกรท :  วันนี้อากาศดีนะเนี้ยยย  ให้เราตรวจทุกสองชั่วโมงหรอ หึๆ  จ้างพยาบาลดีกว่าสบายกว่าเยอะ เราก็แอปเช็คแค่ครั้งสองครั้งพอ55555.
  วันนี้หมอเกรทก็จะมีความสุขมากกว่าปกติเพราะเข้าใจว่าเคสที่ได้รับ. เป็นเคสที่ไม่ต้องทำอะไรเลย
  พยาบาล: เอ้าาสวัดดีคะหมอเกรท นี่คะเอกสารที่หมอกันต์ฝากไว้ให้
  เกรท :ขอบคุณคับ
ทันทีที่เปิดเห็นประวัติ หมอเกรทก็ถึงกับอ้าปากค้างทันที😯