ฉันคิดว่าชีวิตของเราสองคนเป็นเส้นขนานกันไปแล้วสะอีก เราคงไม่มีเรื่องที่จะคุยกันหรือได้มาพบปะกันเหมือนแต่ก่อน

แต่แล้ววันหนึ่งชีวิตเราก็มาบรรจบกันอีกคร้งในงานกีฬาประเพณีของมหาวิทยาลัยเราทั้งสอง

ในใจของฉันก็คิดว่าถ้าได้เจอคุณมันคงดีนะ  แล้วฉันก็ได้เจอคุณจริงๆ ในตอนแรกฉันโทษว่าฉันรีบจึงไม่ได้ทักคุณ

แต่พอมาคิดๆดูแล้ว ฉันเองนั่นแหละเป็นฝ่ายเลือกเดินออกมาเอง แต่เท่านั้นมันก็ทำให้ฉันสุขใจนะเธอคงไม่ว่า

ที่จะมาคุยกับฉันมากนักหรอก เธอมาช่วยงานมหาวิทยาลัย  แต่พอมานั่งนึกๆฉันเองนั่นแหละที่ทิ้งโอกาสไม่เข้าไปทักคุณ

มันก็คงเป็นเพราะว่าก่อนหน้านี้ฉันเคยเจอเธอแต่ด้วยคนเยอะฉันพยายามวิ่งตามแล้วแต่ก็ไม่ทัน

ในตอนแรกฉันคิดว่า ฉันแค่นั่งมองคุณทำงานจากในที่ของฉัน ฉันก็คงจะสุขใจแล้ว แต่มันไม่ใช่เลย

ฉันอยากคุยกับเธอต่อหน้า ไม่ใช่กลับมาทักเธอในโซเชี่ยลว่าฉันเห็นเธอ ลึกๆแล้วฉันคงคิดว่าฉันเริ่มจะไม่คู่ควรกับเธอแล้วมั้ง

ถึงเวลาที่ฉันจะเลิกไล่ตาม แล้วมาสร้างคุณค่าให้ตัวเองเสียที

                           แด่หนุ่มเสื้อดำงานประเพณี