วันเฉลิมพระชนมพรรษา

สิบสองสิงหา เวียนมาบรรจบ
สองมือทำนบ ก้มกราบแทบบาท
ขอพระองค์ทรงพระ เกษมสำราญ
ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ


วันแม่แห่งชาติ

เมื่อแรกพบ สบพักตร์ก็รักเธอ
ใครล่ะเออกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงถนอม
มดหรือไรจากไหนไม่ให้ตอม
ลำบากยอมแลกสุขของลูกยา
ไม่ได้เป็นนางฟ้ามาจากไหน
เเต่สองมือนั้นไซร้ไม่เคยนิ่ง
เป็นเหมือนร่มไทรใหญ่ให้พักพิง
เธอคือหญิงคนดี คนนี้งัย
ผู้หญิงคนนี้เเหละที่ฉันตกหลุมรักตั้งเเต่ลืมตามาดูโลก
และไม่ว่าอะไรๆมันจะเปลี่ยนไม่เหมือนเดิมยังงัยก้อยังจะคงรักเธอเสมอไม่เปลี่ยนเเปลง.