สมาธิ ก่อนจะทำ ต้องทำใจให้สงบ
คือใจต้องมีศีล คือเวลานั่งสมาธิ
จะไม่ทำบาปทั้งทางกาย วาจา
ไม่ใช่ไปทำให้ใจละกิเลส ละอกุศลได้หมด
คนที่คิดแบบนั้นแสดงว่าทำสมาธิไม่เป็น

มีสมาธิ วิตก วิจารณ์ ปิติ สุข เอกัคคตา ก็มี
ไม่มีสมาธิ วิตก วิจารณ์ ก็มีอยู่แล้วในใจ
เกิดวิตก ใจจะยกอารมณ์ที่เกิดขึ้นมาทุกขณะจิต
เวลาโกรธ ใจก็ยก อารมณ์โกรธ ขึ้นมา
แต่ตนไม่มีสติไปรู้ เอาแต่จะระงับโดยการไปนึกแก้แค้น
ไปนึกด่า ไปนึกแช่ง แต่ไม่มีสติรู้วิจารณ์
วิจารณ์ เคล้าคลึงอารมณ์โกรธ
เห็นว่าโกรธมีอารมณ์ฉุนเฉียวแบบนี้
เวลาไม่มีสติรู้ไม่ไปดูวิจารณ์
โกรธไปถึงไหนแล้วก็ไม่รู้วิตก
วิจารณ์ ทำงานอยู่แต่ตนไม่มีสติไปดู
วิตก วิจารณ์ทำงาน มัวแต่คิดระงับความโกรธ
คิดแก้แค้น คิดคำด่า  คิดแช่งชักหักกระดูก

สมาธิเหมือนคนทำครัว คือเวลาจะทำครัว
คนทำครัว ก็ต้องทำความสะอาดวัสดุ อุปกรณ์
ให้สะอาด เหมือนทำจิตใจให้สะอาด แต่ไม่ได้ไปละ กิเลสได้
แค่คิดว่าจะทำดี เหมือน คิดว่าจะทำครัวให้ดี
วิตก ก็เหมือน พ่อครัว ตั้งหม้อ ใส่น้ำ เพิ่มไฟ
วิจารณ์เกิด ก็เหมือน พ่อครัวเปิดฝาหม้อเห็นในหม้อว่ามีน้ำพอไหมน้ำเดือดหรือยัง
พร้อมที่จะใส่พริกแกงหรือยัง ใส่เครื่องปรุงลงไปเคล้าคลีงได้หรือยัง
อารมณ์ในการรู้วิตก วิจารณ์ และอารมณ์ในการทำคนครัวเหมือนกันเลย
ในหม้อ ก็มีเครื่องแกง เปรียบเหมือนนิวรณ์5 กิเลส
วิตก วิจารณ์ ปิติ สุข เอกัคคตา
ไฟที่ตั้งหม้อ ก็เปรียบเหมือน อาตาปีที่เผากิเลส