เรามีปัญหาทางครอบครัวนิดหน่อยค่ะ มีคนพูดกับเราบ่อยมากว่าถ้าเราตายไปได้ก็คงดี อะไรประมาณนี้ แต่ก่อนเราไม่ได้สนใจอะไรเลยค่ะ แต่เดี๋ยวนี้อาจจะเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ เรารู้เหนื่อยที่ต้องฟังคำพวกนั้นซ้ำๆ เราเหนื่อยที่จะใช้ชีวิตต่อ เราทำอะไรก็เชื่องช้าไปหมด เหนื่อยตลอดไม่อยากจะทำอะไร ไม่อยากไปไหน ไม่อยากเจอใครอีก เรานอนน้อยมาก เราร้องไห้บ่อยขึ้นทั้งๆที่แต่ก่อนเข้มแข็งมากกว่านี้ เดี๋ยวนี้อะไรๆก็ทำให้เราเจ็บใจ น้อยใจ และท้อไปหมด หมดแรงจะทำอะไร งานการก็ไม่อยากจะทำ ถึงทำก็ทำแค่พอผ่านๆไปให้จบๆ ส่วนตัวเราอยากนอนหลับแบบนานๆ ไม่ต้องตื่น เราไม่ได้อยากตาย แต่เราเหนื่อยมากๆแล้ว เราอยากพักยาวๆหนีปัญหาทุกๆอย่าง แต่เราก็ยังอยากอยู่ต่อ เพราะเราเป็นติ่งเกาหลี เราอยากเห็นเขาอีกหน่อย เอาแต่คิดว่าพอเขาไปไกลกว่านี้เราค่อยพัก... นี่แทบจะเป็นเหตุผลเดียวให้มีชีวิตต่อเลยค่ะ เราคิดอยากจะไปหลายรอบแต่เราก็ไม่ไป พอคิดๆดูแล้วก็ขอบคุณkpopนะคะ ถึงเขาจะไม่รู้อะไร แต่เขาก็เป็นสิ่งเดียวที่ฮีลเราและช่วยให้เรายังอยู่ มันอาจจะดูเวอร์ไปที่เรายังอยู่เพราะอะไรแบบนี้ แต่ก็นั่นแหละค่ะเป็นแบบนั้นจริงๆ เราคิดว่าต่อไปเราอาจจะต้องเข้มแข็งและรักษาตัวให้ดีกว่านี้แล้ว แล้วแต่ละคนมีเหตุผลอะไรที่ยังทำให้มีชีวิตอยู่ต่อคะ?