แน่นอนว่า ภาษา นั้น นอกจาก "ท่องศัพท์" แล้ว
ไวยกรณ์นั้นอยู่ที่ "ความเข้าใจ" มากกว่า "การท่องจำ"

หลังจากที่ "ท่อง" ศัพท์
และ "เข้าใจ"ไวยกรณ์แล้ว

ต้องเข้าสู่กระบวนการทบทวน (เพื่อ นำไปใช้จริงในอนาคต ไม่ว่าจะเพื่อสอบ หรือ เพื่อพูดกับเจ้าของภาษาในอนาคต)
ผมค้นพบว่ามีอยู่สองทางเลือก
1.แต่งประโยค
2.ท่อง บทสนทนา
(เป็นนกแก้วนกขุนทองไปเลย)
บทสนทนา เต็มหน้า ก็ท่องไปเลยทั้งหน้า ทุกตัวอักษร


ผมคิดว่า การแต่งประโยคนั้น
มันก็ดี ฝึกให้เราคิดอะไรนอกจากหนังสือ
แต่ (เราจะไม่รู้ว่า การที่เราใช้นั้นมันถูกต้องจริงๆหรือเปล่า)
คนเจ้าของภาษานั้นๆจะพูดแบบนั้นหรือเปล่า? (บางครั้งไวยกรณ์ถูกนะ แต่เจ้าของภาษาไม่พูดแบบนั้น)
และการแต่งประโยค บางครั้ง เรามักจะเจอ การแต่งไม่ออกเพราะประโยคที่เราจะแต่งนั้น ต้องใช้ไวยกรณ์ที่เรายังไม่เคยเรียน
ทำให้เราต้องใช้ไวยกรณ์ เท่าที่เรามี แต่งประโยคนั้นๆ ออกมา ผลคือ ไม่ค่อยดี บางทีความหมายเพี้ยนไปเลยก็มี

ผมเลยเลือกวิธีที่ 2 คือ ท่องไปเลย
ข้อดีของการท่อง  (บทสนทนา)
คือ เราได้ข้อมูลที่ถูกต้อง100% เข้าสมอง
เวลาเรียกใช้ จะเร็วกว่า มานั่งแต่งประโยค ในสมองแล้วออกมา

แต่จุดด้อย
ของการท่องก็คือเวลาเจออะไรที่ไม่มีในหนังสือ
เราก็จะ ต้องเข้าสู่กระบวนการแต่งประโยคอยู่ดี (ซึ่งอาจจะช้าและไปไม่ค่อยถูก 555)

เพื่อนๆว่าวิธีการท่องจำ (บทสนทนา) ในการเรียนภาษาญี่ปุ่น หรือ ภาษาอะไรก็ตามที่กำลังจะเรียนเป็นวิธีที่ดีหรือไม่ครับ