ผมนั่งทบทวนหนังสือที่ใช้เรียนภาษาอังกฤษสมัยเมื่อ 70 ปีก่อนนั้น พบสิ่งที่น่าสนใจที่เคยมีผู้ใช้ได้ผลมาแล้วในการเรียนพูดภาษาอังกฤษ
โดยไม่เรียนไวยกรณ์ภาษาอังกฤษเลย ผู้เขียนแนะนำให้ผู้สนใจจะพูดภาษาอังกฤษ อย่างเร็วเพื่อความรู้เพียงแค่ สนทนากับชาวต่างประเทศ
ที่ใช้ภาษาอังกฤษ โดยหาคำพูดภาษาอังกฤษชนิดต่างๆ 8 ขนิด จากส่วนต่างๆของคำพูดที่ใช้ประจำในชีวิตประจำวัน จำนวน 200 คำ แล้ว
นำมาท่องจำให้ได้ แล้วใช้คำเหล่านั้นมาประกอบเป็นประโยคคำพูด ตามที่เรารู้ความหมายของคำเหล่านั้น โดยไม่จำเป็นต้องใช้ไวยกรณ์ใน
การสร้างประโยค คือหัดพูดแบบทารกที่เกิดใหม่ แล้วกลับมาเรียนไวยกรณ์ในภายหลัง เมื่อรู้และจำความหมายของคำศัพท์เหล่านั้นได้ขึ้นใจ
แล้ว  ผู้เขียนยืนยันว่าได้ผลมาแล้ว  และเขาสามารถใช้พูดในการติดต่อสมาคมกับนักท่องเที่ยวต่างประเทศได้พอสมควร

ในปัจจุบันผู้ที่สนใจและมีความขยันและความจำดีไม่มีความยากลำบากเลยที่จะเรียนตามวิธีดังกล่าว ทั้งนี้เพราะว่ามีการสอนการจำศัพท์โดย
ใช้การอธิบายประกอบเป็นประโยค สิ่งที่ผู้สนใจจะต้องทำคือท่องแต่ละประโยคจนจำศัพท์แต่ละคำและความหมายให้คล่อง และหัดพูดออก
เสียงโดยเรียนแบบเช่นเดียวกับการร้องเพลง จำไปวันละ ประโยคสองประโยคแล้วแต่ความขยันของเรา หัดฟังการออกเสียงตามอย่างสำเนียง
ของผู้สอนอยางชัดเจน คุณจะแปลกใจตัวเองที่สามารถเข้าใจภาษาอังกฤษได้ระดับหนึ่งเท่าที่คุณได้ฟังจากคลิปบทเรียน ผมเองใช้วิธีนี้สอน
หลานซึ่งอ่านเขียนภาษาไทยไม่ได้เลย เพราะเกิดและโตและอาศัยอยู่ห่างไกลจากสังคมไทยในอเมริกา เขาทั้งสองสามารถที่จะเข้าใจหนัง
ไทย และชอบดูรายการไทยทางทีวีมากกว่าการ์ตูนดิสนีย์เสียอีก   การเรียนตามวิธีนี้ผู้สนใจต้องเรียนไวยกรณ์อังกฤษด้วยตนเองเมื่อมีเวลา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้